Górująca nad sąsiednią zabudową fabryka Ossera powstała w 1903 r. Po II WŚ znana jako Fabryka Osprzętu Samochodowego ''POLMO'', po przejściu w ręce prywatne ustawicznie rozkradana przez zbieraczy metali. Złomiarze zdołali nawet skraść olbrzymi zbiornik wodny znajdujący się kiedyś w najwyższej kondygnacji wieży.
Przędzalnia i tkalnia zbudowane jako część zakładu rodziny Biedermannów na początku lat 90. XIX wieku. Wyróżnia się charakterystyczną wieżą kurzową malowniczo sterczącą nad sąsiadującym parkiem helenowskim. Poza wieżą oraz dwiema mniejszymi zostało niewiele - w 2003 r. pożar strawił halę, a następnie rozebrano zachowane ściany hali. Spowodowało to dużą reakcję społeczną, której efektem był wpis do rejestru zabytków.
Później kilkukrotnie dokonywano nielegalnych rozbiórek, przerywanych dzięki interwencjom łodzian. Obecnie teren po wyburzeniach jest niezagospodarowany.
Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta
Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta
Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta
Kamienica w stylu eklektycznym została wybudowana dla Józefa Pfeiffera w 1886 r. Tutaj urodził się jego syn Franciszek Edward Pfeiffer. Nosił pseudonim ''Radwan'', ''Gustaw'' i ''Wilhelm''. Był działaczem P.O.W. a także legionistą i harcmistrzem RP. Uczestnik Kampanii Wrześniowej i Powstania Warszawskiego. W roku 1964 na trzy miesiące przed śmiercią został mianowany generałem brygady.
Budynek przetrwał wybuch gazu z 1987 r. Obecnie kamienica jest niezamieszkała i ma zamurowane okna.
W 1872 r. powstała tu ręczna tkalnia wyrobów wełnianych Ludwika Edwarda Hentschla. W 1910 r. została przejęta przez Karola Nippe i rozbudowana. Po zniszczeniach wojennych Nippe utworzył w 1919 r. spółkę z Abramem Szorem. Nie pomogło to jednak w odzyskaniu dawnego poziomu produkcji. W 1931 r. firma ogłosiła upadłość i wynajmowała hale fabryczne różnym przedsiębiorstwom. W latach okupacji produkowano tu głównie obuwie wojskowe. Po 1945 roku utrzymano ten profil produkcji, tworząc Łódzkie Zakłady Przemysłu Skórzanego im. płk. Toruńczyka, później zakład ''Skogar''.
Obecnie obiekt jest w rękach firmy CFI i popada w ruinę. Od strony południowej z niezrozumiałych przyczyn rozebrano ścianę szczytową.
Budynki fabryczne powstawały na przestrzeni lat 1891 - 1909. Produkowano tu drobne wyroby, m.in. trykotowe, bawełniane wkładki do kaloszy. Na terenie działała ogromna maszyna parowa, o czym do dziś świadczy wysoki komin. W 1974 r. była fabryka Lürkensa została jednym z oddziałów nieistniejących już Zakładów Odzieżowych im. A. Próchnika. Po rozwiązaniu łódzkiego zakładu w starych halach produkcyjnych umieszczono magazyny z odzieżą. W 2006 r. budynki przemysłowe kupili hiszpańscy inwestorzy, a konkretnie firma Urbanica, z myślą o budowie hotelu.
Firma ta ''wsławiła'' się w Łodzi spektakularnymi dewastacjami najcenniejszych zespołów fabrycznych naszego miasta. Deweloper zrównał z ziemią dawny kompleks fabryczny Ludwika Geyera między ul. Piotrkowską, a ul. Wólczańską ? kolebkę przemysłowej Łodzi, znaną także jako zakłady Eskimo. Zburzył prawie doszczętnie fabrykę ''Allart, Rousseau i S-ka'', przy ul. Wróblewskiego 19, nazywaną ''Polmerino''. Z wielkich planów deweloperskich udało się wznieść jedynie blok na ogołoconej z życia działce przy ul. Wróblewskiego. Zniszczenia spowodowane przez tę firmę są nieodwracalne.
To zabytkowa neorenesansowa kamienica, która oryginalnie należała do Franza (Franciszka) Fischera. Została wzniesiona w 1880 roku i rozbudowana pięć lat później. Fischer był właścicielem tkalni i wykończalni wełny przy ul. Żelaznej. Przy Piotrkowskiej wynajmował lokale handlowe, mieściły się tam m.in. sklep ogrodniczy, trafika oraz sklepy z konfekcją.
W kamienicy działała najstarsza łódzka księgarnia, którą w połowie lat 50. XX w. nazwano ''Pegaz''. Z jej działalnością związana jest postać Włodzimierza Waldemara Pfeiffera (1890-1941) - wybitnego księgarza, bibliofila, esperantysty, fotografa. W księgarni przy ul. Piotrkowskiej 47 pracował nieprzerwanie przez 35 lat. Dzięki swojej pasji - fotografii zostawił dla potomnych zdjęcia przedwojennej Łodzi (wykonane w latach 1919- 1939, ponad 900 negatywów).
Kamienica została sprzedana przez miasto w sierpniu 2012 roku, firmie TK Development, która jest powiązana ze znaną w Łodzi firmą CFI. Nowy właściciel został podobno zobowiązany do wyremontowania zabytku. Jeśli nie rozpocząłby prac w ciągu dwóch lat, miał zapłacić milion złotych kary umownej. Gdyby nie zakończył remontu przed upływem czterech lat od podpisania umowy, kara ma wynieść 3 mln zł. W umowie sprzedaży miasto zastrzegło sobie też prawo odkupu nieruchomości przez pięć lat.
Prace remontowe co prawda rozpoczęto, ale zostały wstrzymane przez służby konserwatorskie, gdy właściciel w bezprawny sposób skuł część zabytkowych nadproży. Dalsze losy remontu stoją pod wielkim znakiem zapytania. Może, póki jeszcze jest czas, skorzystać z możliwości odkupienia budynku?
Zabytkowa kamienica powstała w 1896 roku dla Nissena Rosenbluma, właściciela tkalni wyrobów wełnianych. Budynek zaprojektowali Dawid Lande i Franciszek Chełmiński. Na jego osi znajduje się ryzalit pomiędzy drugą a trzecią kondygnacją. Fasada posiada bogatą dekorację z licznymi detalami neorokokowymi. Kamienica była kiedyś zwieńczona attyką z usytuowanymi na osi alegorycznymi rzeźbami.
Los kamienicy pogorszył się po sprzedaniu jej przez Uniwersytet Łódzki w 2006 roku firmie Urbanica. Planowano powstanie w jej wnętrzu czterogwiazdkowego hotelu, jednakże z planów nic nie wyszło. W 2015 roku firma Urbanica sprzedała budynek firmie CFI. W maju bieżącego roku służby konserwatorskie odkryły w nim unikatowe polichromie. Obecnie nie są znane jakiekolwiek plany zagospodarowania obiektu.
Tak zwana Kamienica Siemensa, powstała około 1915 roku. Była siedzibą firmy ''Siemens i Halske'' - jednej ze spółek, które po konsolidacji w 1966 r. utworzyły dzisiejszego potentata branży elektrycznej, niemiecką firmę Siemens. Po II wojnie światowej mieściły się tu redakcje łódzkich gazet, m.in. Karuzela, Dziennik Łódzki i Express Ilustrowany. Na pierwszym piętrze znajdował się Klub Dziennikarza. Obecnie kamienica jest własnością prywatną.
Kamienicę sprzedano w 2007 roku, kiedy za 16 mln zł kupiła ją wrocławska spółka należąca do grupy Verity Development. Media informowały, że jednym z udziałowców funduszu Verity Development jest rodzina królewska z Arabii Saudyjskiej. W gmachu w ciągu trzech lat miały powstać luksusowe apartamenty i biura. Osiem lat po sprzedaży w kamienicy nie podjęto żadnych prac remontowych.
To bardzo ważne obiekty dla historii Łodzi. Obydwa powstały w miejscu dawnego magazynu konfekcyjnego Emila Smechela. Kino wzniesiono w 1908 r. i było jednym z najstarszych w Łodzi. Budynek narożny swój ostateczny kształt uzyskał w 1911 r. Widoczny na elewacji rok 1892 to data powstania firmy. Kino splajtowało na początku lat 90. ubiegłego wieku, natomiast Dom Buta spotkał dużo bardziej tragiczny los, gdyż w podobnym okresie strawił go pożar. Remont wykonał nowy właściciel, który przejął obydwie nieruchomości w 1995 r.
Od 2003 r. narożny budynek stoi pusty. Przed zamknięciem mieściła się w nim Galeria Centrum. Kino Gdynia nigdy nie odzyskało swojej dawnej funkcji. Podobno oba budynki są ogrzewane, a do kasy miasta wpływa podatek od nieruchomości, w związku z tym nie ma podstaw do podjęcia jakichkolwiek działań. O właścicielu wiadomo jedynie tyle, że pochodzi z Włoch i praktycznie nie ma możliwości, aby się z nim skontaktować.
Fot. Kamil Mackowicz/ Agencja G
Bardzo cenny obiekt z kompleksu najbogatszego łódzkiego przemysłowca Karola Scheiblera. Powstał w 1855 r. jako pierwszy z całego kompleksu zabudowań. Kilka tygodni temu jeden ze społecznych opiekunów zabytków zauważył, że na budynku prowadzone są nielegalne prace remontowe. Podejrzenia te potwierdził Wojewódzki Konserwator Zabytków i nakazał natychmiastowe wstrzymanie prac. W sprawę włączyła się policja, która przesłuchuje świadków i próbuje dotrzeć do zleceniodawcy prac, czyli CFI. Bez skutku, gdyż nielegalne prace nadal trwają. Robotnicy szlifują i skuwają zabytkową cegłę z fasady budynku.
Michał Gruda
Michał Gruda
Monumentalny gmach wybudowany w 1889 r. wyróżnia się w kompleksie Księżego Młyna, przyciągając wielu amatorów fotografii oraz miejskiej eksploracji. Od lat niepilnowany przez właściciela - CFI - jest systematycznie niszczony i rozkradany przez złomiarzy. Dzieje się tak mimo wielokrotnych interwencji, łapania rozkradających szabrowników przez społeczników oraz zamurowywania wejść. Złomiarze zdołali wyciąć część podtrzymujących kondygnacje żeliwnych kolumn i wywieźć je bez niepokojenia ochrony pobliskiej Łódzkiej Strefy Ekonomicznej, co doprowadziło do zawalenia się fragmentu stropów wewnątrz fabryki.
Urząd Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wszczął procedurę mającą doprowadzić do wywłaszczenia przędzalni zgodnie z zapisami Ustawy o Ochronie Zabytków i Opiece nad Zabytkami.
Poniżej zdjęcia autorów rankingu - Michała Grudy (z lewej) i Adama Brajtera przed fabryką przy Tymienieckiego.
Autorzy tworząc opisy korzystali z ?Księgi fabryk Łodzi? R. Bonisławskiego i J. Kusińskiego, M. Janika, Wikipedii, bloga baedekerlodz.blogspot.com, strony polskaniezwykla.pl oraz artykułów prasowych.
MAŁGORZATA KUJAWKA
MAŁGORZATA KUJAWKA
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze