Nasz faworyt. Krótki opis projektu czytamy po raz enty i zastanawiamy się, czy autor posiada dyskretne poczucie humoru, które przekłada na śmiałe pomysły czy żyje w alternatywnej Łodzi.
Krótki opis zadania wprawia w konsternację: "Zakłada się postawienie małego pomnika Pani Prezydent siedzącej w wagoniku kolejki i tablicy z opisem. Pomnik stanie przy bramie starego Lunaparku na Zdrowiu".
Opis zadania to dopiero przedsmak do uzasadnienia potrzeby realizacji zadania: "Konieczność uwiecznienia słusznej inicjatywy jaką jest budżet obywatelski. Podkreślenie uczciwości w realizacji wygranych zadań oraz dobrej współpracy miasta z obywatelami".
Szacunkowy koszt inwestycji to 100 tys. zł.
Projekt numer L0012 o wdzięcznej nazwie "Zarybienie podwójnych okien w autobusach MPK - plastikowe rybki w zalanych wodą oknach". W uzasadnieniu czytamy: "W wielu autobusach MPK Łódź podwójne szyby często wypełnione są wodą. Przelewający się płyn wpływa pozytywnie na pasażerów, tak samo jak fale nad morzem lub wodospad. Można wykorzystać ten fakt do wywołania uśmiechów na ich twarzach oraz do rozładowania frustracji, którą wywołuje podróżowanie MPK. Wpuszczenie tam plastikowych rybek, które będą pływać w tych przypadkowych akwariach wpłynie pozytywnie również na wizerunek miasta kreatywnego".
Nie rozumiemy sugestii, że podróżowanie MPK wywołuje frustrację. I chyba nieco inaczej wyobrażamy sobie działania kreatywne. Ale w porównaniu do pomnika Hanny Zdanowskiej ten projekt jest przynajmniej stosunkowo niedrogi - tylko 30 tys. zł.
To najnowszy projekt, który pojawił się na stronie 40milionow.pl. Niestety, nie znamy jego szczegółów. Nie wiemy, co działoby się podczas tego święta, ani ile ma to kosztować.
Sam tytuł najpierw nas zdziwił, później ziewając zadaliśmy sobie pytanie "serio?". Serio mamy wydawać pieniądze na projekt, który bazuje na tym, z czego śmiał się internet półtora roku wcześniej? Bo pamiętajmy, że zgłoszone teraz projekty będą realizowane w 2018 roku. Czy ktoś wtedy będzie pamiętał, co to jest San Escobar?
300 tys. zł na projekt, którego celem jest "uprzyjemnienie pieszym czasu oczekiwania na pojawienie się zielonego światła". I zwiększenie bezpieczeństwa.
Opis zadania jest ubogi: "Zorganizowanie tańczącego czerwonego światła na dowolnym przejściu dla pieszych przy Stajni Jednorożców. Zadanie planowane byłoby dla okresu wakacyjnego (od 1 czerwca do np. 30 września)".
Jest też link do filmu na YouTube prezentującego sugerowane rozwiązanie.
Jak najbardziej jesteśmy za poprawianiem bezpieczeństwa na drodze, ale w tym wypadku mamy dwie uwagi. Po pierwsze po torowiskach na samym przystanku Centrum ludzie chodzą, jak im się żywnie podoba i nie wpadają pod tramwaje. Czy w związku z tym nie można świateł wokół centrum przesiadkowego usunąć w ogóle? A po drugie czy jesteśmy na tyle bogatym miastem, że pieniądze które można przeznaczyć na remont kilku chodników, albo dróg które mamy dziurawe jak ser szwajcarski, wydamy na maksymalnie czteromiesięczny projekt, który będzie bawił przez pierwsze dwa tygodnie?
Projekt zakłada "Montaż świetlnej sygnalizacji na przejściach dla pieszych na skrzyżowaniach ul. Piotrkowskiej z ulicami na odcinku od Stajni Jednorożców (wraz ze wszystkimi przejściami dla pieszych w tej okolicy) do pl. Wolności".
W uzasadnieniu potrzeby realizacji zadania czytamy, że to "próba zwiększenia bezpieczeństwa tzw. smartfoniarzy, a także dzieci i innych osób (jako dodatkowa sygnalizacja)". Koszt zadania oszacowano na 100 tys. zł.
I znowu: jesteśmy za poprawą bezpieczeństwa, ale czy tego typu sygnalizacja zamontowana tylko na jednej ulicy poprawi je? "Smartfoniarze" powinni rozglądać się w lewo, w prawo i jeszcze raz w lewo, przechodząc przez każdą ulicę. Czy naziemna sygnalizacja na jednej ulicy nie osłabi ich odruchów? Projekt budzi nasze wątpliwości.
Słowo woonerf zrobiło w Łodzi oszałamiającą karierę. I wielu chciałoby się podłączyć pod jego sukces. Ale zanim to zrobią, polecam zapoznać się z definicją. Chociażby pierwszym jej zdaniem: "Woonerf - rodzaj ulicy w strefie zurbanizowanej". Śródmiejskiej, wielkomiejskiej, w centrum miasta. Generalnie w miejscach, gdzie zieleni i miejsc do wypoczynku nie ma wiele, a ruch samochodowy generują głównie mieszkańcy. Spokojnie można go wyciszyć, tworząc przestrzeń przyjazną pieszym i cyklistom.
Jaki jest cel tworzenia woonerfu na ulicy sąsiadującej z jednym z największych parków w Łodzi? Też się nad tym zastanawiamy. I żeby była jasność: nie mamy nic przeciwko przebudowie ul. Biegańskiego na fragmencie od ul. Zgierskiej do Orzeszkowej w taki sposób, jak zaproponowany we wniosku. Też chcemy, żeby nie było tam krawężników, była droga rowerowa, wyznaczone miejsca parkingowe, dużo nowych nasadzeń, eleganckie ławki, kwietniki itd. Ale na określenie tego nie używajmy słowa, które ma z nim niewiele wspólnego.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze