"Kapelusz Pana Anatola" wziął swoją nazwę od tytułu filmu o przygodach pana Anatola Kowalskiego. W tytułową rolę wcielił się Tadeusz Fijewski. Kapelusz zwany też okrąglakiem pełni rolę osiedlowego centrum handlowego. Można tu kupić dosłownie mydło i powidło.
miastograf.pl
Co kilka lat po Łodzi niesie się plotka o wyburzeniu Kapelusza i systematycznie okazuje się ona nieprawdą. Tym razem również. - Plotki o wyburzeniu tego obiektu są nieprawdziwe - poinformował Gazetę Grzegorz Gawlik z Biura Rzecznika Prasowego Prezydenta Miasta. - Przygotowywana jest oferta sprzedaży lokali w nieruchomość przy Paderewskiego 6. Oferta ta będzie skierowana do dotychczasowych najemców, aby dalej mogli prowadzić swoją działalność w tym samym miejscu ale już w lokalach, które będą ich własnością. Nie toczy się żadne postępowanie o wydanie warunków zabudowy dla tego terenu.
fotopolska.eu
miastograf.pl
Mieszkańcy Retkini przeżyli chwile grozy, gdy kilka lat temu nad "Okrąglakiem" u zbiegu al. Wyszyńskiego i ul. Retkińskiej zawisło widmo wyburzenia. Plotka głosiła, że ma tutaj powstać kwiaciarnia H. Skrzydlewska.
Szybko okazało się, że kwiaciarnia, owszem, powstanie, ale obok.
"Okrąglak" nadal stoi na swoim miejscu. Chociaż dawno przestał pełnić funkcję osiedlowego punktu zbiórek, wciąż budzi sentyment wśród mieszkańców Retkini. Szczególnie tych, którzy pamiętają jak przychodzili tutaj na lody.
Wielu osobom Dom Handlowy Magda kojarzy się z pierwszym w łodzi Mc'Donaldem. Dzisiaj nie ma po nim nawet śladu. Umowa na wynajem lokalu skończyła się pod koniec ubiegłego roku, a najemca nie był zainteresowany jej przedłużaniem.
miastograf.pl
W Magdzie zostały drogeria i chiński supermarket. Czasy świetności budynek zdaje się mieć dawno za sobą. Osoby, które pamiętają jego wygląd sprzed kilkudziesięciu lat, najbardziej żałują neonów, które ozdabiały fasadę. Szczególnie trójkątów, które błyszczały od strony ul. Jaracza.
Dawno temu w miejscu Domusa stała kamienica należąca do Jana Gwoździńskiego. Była w niej jednoklasowa szkoła. W 1900 r. w kamienicy mieścił się zakład krawiecki R. Hauschild i S-ka. W 1935 roku swoją siedzibę miało tu Pogotowie Lekarsko-Wypadkowe PCK, a od 1 października 1936 r. również pierwszy w Polsce Ośrodek Transfuzji Krwi.
Budynek Domu Handlowego "Domus" zaprojektowało małżeństwo Kurmanowiczów. Domus otworzono 20 lipca 1967 roku. Do dziś łodzianie mogą kupować tu meble.
Warto też wspomnieć, że drugim budynkiem zaprojektowanym przez Kurmanowiczów są zakłady Próchnika przy aleji Rydza-Śmigłego. Chociaż budynek został kilka lat temu przebudowany, zachował wiele ze swojej oryginalnej, bardzo ciekawej formy.
W 1955 r. zapadła decyzja, aby dawny budynek stołówki w parku Źródliska zaadaptować na palmiarnię. Inicjatorami przebudowy byli pracownicy zieleni miejskiej - inż. Zofia Kotnowska i inż. Feliks Góźdź.
Przebudowa była konieczna, ponieważ najwyższe rośliny jakie znajdowały się pod opieką zieleni miejskiej, przestały mieścić się w dotychczasowych szklarniach. A były to rośliny nie byle jakie, bo sprowadzane jeszcze w drugiej połowie XIX w. dla carskich urzędników oraz łódzkich fabrykantów, którzy zgodnie z ówczesną modą kolekcjonowali niezwykłe okazy w swoich oranżeriach. Miasto pierwsze rośliny przejęło w momencie wybuchu I wojny światowej. Przebudowany pawilon udostępniono zwiedzającym w 1956 r. Warto też wspomnieć, że w 1975 r. powstał spektakularny projekt Palmiarni, która miała mieścić się w Ogrodzie Botanicznym. Budynek Palmiarni miał kształt olbrzymich, szklanych kul. Chociaż prace koncepcyjne nad projektem trwały już od pierwszej połowy lat sześćdziesiątych, nie został on zrealizowany ze względu na brak środków finansowych.
Piękno tego monumentalnego budynku jest często zasłaniane banerami, reklamującymi najnowsze premiery czy wydarzenia mające miejsce w teatrze.
Jego budowa rozpoczęła się w 1949 r. W kształcie budynku doskonale ujęte są sny o wielkości budowniczych PRL.
Teatr Wielki (nazwa zobowiązuje) jest drugim pod względem wielkości gmachem operowym w Polsce i jednym z największych w Europie. Przedstawienie może obejrzeć w nim jednocześnie 1070 osób!
fotopolska.eu
Filip Springer w "Księdze Zachwytów" napisał, że Biblioteka Główna Uniwersytetu Medycznego to przykład "umiaru i skromności" w architekturze PRL. Projektantem budynku był Witold Millo.
Springer, opisując swoje wrażenia dotyczące Biblioteki pisał, że "Kameralność całego założenia, ludzka skala oraz oszczędność zastosowanych tu środków kontrastuje ze śmiałymi wizjami Witolda Millo (...)".
Budynek został gruntownie wyremontowany i od nowego roku akademickiego będą z niego korzystali studenci.
Pomnik czasów schyłkowego PRL-u. W 1982 r. w związku z obchodami Dnia Matki, Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego zaproponowała wybudowanie pomnika Matki-Polki. Pomysłowi przyklasnął generał Jaruzelski, który rok później podczas wizyty w Łodzi podjął decyzję, aby pomnik miał formę szpitala.
Po półrocznej zbiórce pieniędzy na ten cel, udało się zebrać 530 mln zł. Architektem, który zajął się przygotowaniem planów szpitala był Janusz Wyżnikiewicz - ten sam projektant, który projektował Szpital im. M. Kopernika.
Szpital Centrum Zdrowia Matki Polki został otwarty 26 maja 1988 r.
W miejscu, gdzie obecnie jest szpital im. Kopernika, wcześniej mieściła się cegielnia Ottona Krausego. Huczne otwarcie szpitala miejskiego miało miejsce 29 kwietnia 1973 roku. Wtedy też szpital otrzymał imię Mikołaja Kopernika. Astronom był znakomitym lekarzem, dodatkowo w roku, gdy otwierano szpital w Polsce świętowano 500. rocznicę jego urodzin.
Budynek zaprojektowali architekci Miejskiego Biura Projektów w Łodzi. Szpital był wówczas największym i najnowocześniejszym obiektem tego typu w Łodzi. Jego wielkość podyktowana była ogromnym zapotrzebowaniem na wyspecjalizowaną pomoc medyczną w rozwijającym się mieście.
Do dziś "Kopernik" jest jednym z największych szpitali w województwie.
Biblioteka Uniwersytetu Łódzkiego została uruchomiona 11 lutego 1945 r. Początkowo mieściła się przy ul. Kościuszki 10. W następnych latach zapadła decyzja o jej przeniesieniu do oddzielnego gmachu. Ten powstał w latach 1955-1960 wybudowany według projektu Edmunda Orlika.
Poza tym, że budynek sam w sobie jest wyjątkowo wdzięczną pozostałością architektury minionej epoki, na uwagę zasługują jego wnętrza. Jego zdobienia podjęli się łódzcy artyści. Wśród nich Antoni Starczewski, który wykonał ceramiczną płaskorzeźbę w holu głównym na parterze, Stanisław Fijałkowski którego dziełem jest malowidło ścienne na pierwszym piętrze, malarz Lech Kunka który wykonał malowidło ścienne w Czytelni Czasopism oraz Mieczysław Szadkowski, którego wkładem w zdobienie wnętrz Biblioteki jest rzeźba w holu na drugim piętrze.
Od 2006 roku studenci korzystają głównie z nowo wybudowanego, nowoczesnego budynku biblioteki.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze