Abramowskiego jak plan filmowy. Tajemnicze katakumby w centrum miasta

Abramka swoją złą sławą nie ustępuje Limance. Ale na obu z nich i w ich bardzo bliskich okolicach są miejsca niezwykłe, magiczne i urzekające. Takie, w których nie sposób zapomnieć co złego się o nich słyszało, ale które przyciągają jak magnes. Jednym z nich są katakumby na Abramce.

TOMASZ STAA'CZAK

1 z 58

Abramka swoją złą sławą nie ustępuje Limance. Ale na obu z nich i w ich bardzo bliskich okolicach są miejsca niezwykłe, magiczne i urzekające. Takie, w których nie sposób zapomnieć co złego się o nich słyszało, ale które przyciągają jak magnes. Jednym z nich są katakumby na Abramce.

Po jednej stronie tylne ściany kamienic stojących przy ul. Abramowskiego. Obok nich ogródki zarośnięte wysoką trawą i suchymi pozostałościami kwiatów. Pomiędzy nimi altanki i ławki na których można przesiadywać letnimi wieczorami. Po drugiej stronie pasaż Abramowskiego. O tej porze roku przykryty grubą warstwą żółtych liści, białych od szronu tam, gdzie jeszcze nie dotarło dzisiaj słońce.

TOMASZ STAA'CZAK

2 z 58

Po jednej stronie tylne ściany kamienic stojących przy ul. Abramowskiego. Obok nich ogródki zarośnięte wysoką trawą i suchymi pozostałościami kwiatów. Pomiędzy nimi altanki i ławki na których można przesiadywać letnimi wieczorami. Po drugiej stronie pasaż Abramowskiego. O tej porze roku przykryty grubą warstwą żółtych liści, białych od szronu tam, gdzie jeszcze nie dotarło dzisiaj słońce.

Pośrodku wąwóz. W nim katakumby. Długi rząd jaskiń w nasypie. Większość szczelnie zamknięta. Czy za drewnianymi drzwiami kryją się skarby, czy nie ma tam nic, wiedzą tylko właściciele poszczególnych komórek. Oraz dzikie koty, które tu mieszkają.

TOMASZ STAA'CZAK

3 z 58

Pośrodku wąwóz. W nim katakumby. Długi rząd jaskiń w nasypie. Większość szczelnie zamknięta. Czy za drewnianymi drzwiami kryją się skarby, czy nie ma tam nic, wiedzą tylko właściciele poszczególnych komórek. Oraz dzikie koty, które tu mieszkają.

Historia katakumb na Abramce sięga lat 40. XX wieku. To wtedy w kamienicach po obu stronach ulicy w niewielkich mieszkaniach stłoczono kilkanaście tysięcy osób. Okolica nie cieszyła się najlepszą sławą, dlatego utworzono tutaj komisariat policji.

TOMASZ STAA'CZAK

4 z 58

Historia katakumb na Abramce sięga lat 40. XX wieku. To wtedy w kamienicach po obu stronach ulicy w niewielkich mieszkaniach stłoczono kilkanaście tysięcy osób. Okolica nie cieszyła się najlepszą sławą, dlatego utworzono tutaj komisariat policji.

W latach 50. zburzono oficyny po nieparzystej (południowej) stronie ulicy. W ich miejscu wykopano wielki rów. Wygląda jak wyschnięte koryto rzeki którego dno pokrywa trylinka. W nasypach po obu stronach wykopano dziury. Mieszkańcy Abramowskiego urządzili tu komórki. Bo na kilkunastu metrach kwadratowych mieszkania trudno wygenerować miejsce do magazynowania węgla na zimę, drewna, ziemniaków czy jabłek.

TOMASZ STAA'CZAK

5 z 58

W latach 50. zburzono oficyny po nieparzystej (południowej) stronie ulicy. W ich miejscu wykopano wielki rów. Wygląda jak wyschnięte koryto rzeki którego dno pokrywa trylinka. W nasypach po obu stronach wykopano dziury. Mieszkańcy Abramowskiego urządzili tu komórki. Bo na kilkunastu metrach kwadratowych mieszkania trudno wygenerować miejsce do magazynowania węgla na zimę, drewna, ziemniaków czy jabłek.

Na prawie pół kilometrowym odcinku wąwozu utworzono 498 komórek. Obecnie kilka z nich jest zamurowanych, większość szczelnie zamkniętych. Wyglądają, jakby od dawna nikt do nich nie wchodził. Ze ścian katakumb miejscami odpadł tynk, z dziur wystaje czerwona cegła.

TOMASZ STAA'CZAK

6 z 58

Na prawie pół kilometrowym odcinku wąwozu utworzono 498 komórek. Obecnie kilka z nich jest zamurowanych, większość szczelnie zamkniętych. Wyglądają, jakby od dawna nikt do nich nie wchodził. Ze ścian katakumb miejscami odpadł tynk, z dziur wystaje czerwona cegła.

Gładkie fragmenty ścian pokryte są kibolskimi bazgrołami. Szybko dowiadujemy się z nich, że Abramka jest za ŁKSem. Ale w piękny, słoneczny dzień ta wiedza wydaje się nieprzydatna. Uważać trzeba raczej na grząskie, śliskie błoto zalegające alejkę. Żeby dało radę przejść z kamienic przy Abramowskiego do pasażu, mieszkańcy poukładali na ziemi kartony, stare drzwi, kawałki plastikowych płyt.

TOMASZ STAA'CZAK

7 z 58

Gładkie fragmenty ścian pokryte są kibolskimi bazgrołami. Szybko dowiadujemy się z nich, że Abramka jest za ŁKSem. Ale w piękny, słoneczny dzień ta wiedza wydaje się nieprzydatna. Uważać trzeba raczej na grząskie, śliskie błoto zalegające alejkę. Żeby dało radę przejść z kamienic przy Abramowskiego do pasażu, mieszkańcy poukładali na ziemi kartony, stare drzwi, kawałki plastikowych płyt.

Gdzieniegdzie spod brązowej brei prześwitują wzory modnych w latach 90. dywanów.

TOMASZ STAA'CZAK

8 z 58

Gdzieniegdzie spod brązowej brei prześwitują wzory modnych w latach 90. dywanów.

Kamera zjeżdża po schodach pomiędzy komórkami. Obraz jest ciemny, mroczny. Podobnie jak muzyka w tle. Dzisiaj komórki przy schodach są wspierane drewnianymi belkami. Inaczej mogłyby się zawalić. Spacerując po pasażu Abramowskiego też trzeba uważać.

TOMASZ STAA'CZAK

9 z 58

Kamera zjeżdża po schodach pomiędzy komórkami. Obraz jest ciemny, mroczny. Podobnie jak muzyka w tle. Dzisiaj komórki przy schodach są wspierane drewnianymi belkami. Inaczej mogłyby się zawalić. Spacerując po pasażu Abramowskiego też trzeba uważać.

Nasypy są ogrodzone siatką. Obok nich wbite tabliczki z napisami 'grozi zawaleniem'. Gdy Maanam w 1984 roku kręcił teledysk do utworu 'Kreon', katakumby wyglądały zupełnie inaczej. Zimne, mokre ale bardziej zadbane.

TOMASZ STAA'CZAK

10 z 58

Nasypy są ogrodzone siatką. Obok nich wbite tabliczki z napisami 'grozi zawaleniem'. Gdy Maanam w 1984 roku kręcił teledysk do utworu 'Kreon', katakumby wyglądały zupełnie inaczej. Zimne, mokre ale bardziej zadbane.

W drugiej połowie lat 60. scenarzyści 'Stawki większej niż życie' uznali, że mogą udawać Stambuł. W odcinku 'Café Rose' Hans Kloss wędruje stambulskimi uliczkami próbując zgubić tajnych agentów. Plany pełne kręcone były w Turcji, ale zbliżenia na Klossa powstały w gdańskiej Katowni i właśnie w łódzkich katakumbach.

TOMASZ STAA'CZAK

11 z 58

W drugiej połowie lat 60. scenarzyści 'Stawki większej niż życie' uznali, że mogą udawać Stambuł. W odcinku 'Café Rose' Hans Kloss wędruje stambulskimi uliczkami próbując zgubić tajnych agentów. Plany pełne kręcone były w Turcji, ale zbliżenia na Klossa powstały w gdańskiej Katowni i właśnie w łódzkich katakumbach.

Katakumby są też inspirującym miejscem dla studentów Filmówki. Oraz dla łódzkich poetów. Na jednej ze ścian można znaleźć napis: 'dłonią nagą dotknę serca do łez'.

TOMASZ STAA'CZAK

12 z 58

Katakumby są też inspirującym miejscem dla studentów Filmówki. Oraz dla łódzkich poetów. Na jednej ze ścian można znaleźć napis: 'dłonią nagą dotknę serca do łez'.