Zwolnienia grupowe można traktować jak papierek lakmusowy stanu gospodarki i czerpać z niego wiedzę na temat nastrojów przedsiębiorców co do ewentualnej poprawy sytuacji na rynku. Ta forma rozstawania się z pracownikami to ostateczność, na którą decydują się menedżerowie, nie widzący możliwości poprawy sytuacji firmy w najbliższym czasie.
W Łodzi od początku roku chęć przeprowadzenia zwolnień grupowych zgłosiło 30 firm i instytucji. W porównaniu 85 tysiącami firm zarejestrowanych na terenie Łodzi, liczba ta wydaje się nie budzić grozy. Łącznie zadeklarowały one potrzebę zwolnienia blisko tysiąca osób. Najwięcej ludzi - 156, odeszło z zakładów Coca-Cola na Teofilowie. Firma zwolnienia tłumaczyła koniecznością zamknięcia zakładu, który produkował napoje coraz rzadziej sprzedawane przez koncern. Produkcja została przeniesiona do innych polskich fabryk, ale w Łodzi nie obyło się bez protestów. Z relacji związkowców wynika, że firma kusiła pracowników nawet 10-miesięcznymi odprawami, jeśli zgodzą się odejść za porozumieniem stron.
Głośno było też o zwolnieniach w handlu. Pracowników miała pozbywać się zarejestrowana w Krakowie firma Tesco Polska. Ostatecznie w Łodzi w ramach zwolnień grupowych odeszło 15 pracowników firmy, ale z tego faktu trudno wyciągać jakieś wnioski co do kondycji całej branży handlowej. Inni duzi gracze nie zamierzają zwalniać pracowników. - Nie planujemy żadnych zwolnień grupowych - zapewnia Agnieszka Łukiewicz-Stachera, rzecznik prasowy sieci handlowej Real. Podobne zapewnienia składa Carrefour. - Carrefour Polska nie planuje obecnie zwolnień grupowych - czytamy w oświadczeniu przesłanym do Gazety.
Kryzys finansowy mocno dotknął bankowców. Również w Łodzi branża musiała pogodzić się z redukcją zatrudnienia. Bank PKO Bank Polski wręczył wypowiedzenia 33 łódzkim pracownikom. Redukcję o 50 etatów zapowiedziała Nordea Bank Polska, a Bank Gospodarstwa Krajowego zapowiedział rozstanie z pięcioma osobami. Koszty tnie również największy polski ubezpieczyciel: PZU. Firma w Łodzi zapowiedziała zwolnienie ośmiu osób.
Największym rozczarowaniem ostatnich dla inwestorów jest kondycja branży budowlanej. Wielkie kontrakty infrastrukturalne miały wywindować indeksy spółek budowlanych wysoko do góry. Tymczasem branża boryka się z jednym z największych kryzysów w historii. W pierwszym półroczu 2012 roku WIG-Budownictwo stracił 35,4 proc. Na szczęście Łódź ominęły wielkie upadłości budowlanych gigantów. Jedyną firmą z branży, która zgłosiła konieczność rekcji zatrudnienia jest łódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego. Tam wypowiedzenia dostały 64 osoby.
Nowością na liście zwolnień grupowych jest obecność instytucji edukacyjnych. Zbliżający się wielkimi krokami niż demograficzny zaczął zbierać już żniwo. Aż osiem z 30 zwalniających podmiotów to szkoły i ośrodki szkolno-wychowawcze, które zostały zlikwidowane. Najwięcej, bo aż 72 osoby miały stracić pracę w Specjalnym Ośrodeku Szkolno-Wychowawczym Nr 5 z ul. Wólczańska 121/123. Ostatecznie wypowiedzenia wręczono 43 osobom. 30 osób zostało bez zatrudnienia po likwidacji Zespołu Szkół Ogólnokształcących Nr 9 z ulicy Żabiej i 35 po likwidacji Publicznego Gimnazjum Nr 4 z ul. Tuwima 12a. Łącznie łódzka oświata zapowiedziała pożegnanie się z ponad 250 pracownikami.
Zapisy ustawy o zwolnieniach grupowych muszą stosować pracodawcy zatrudniający powyżej 20 osób. W Łodzi na zarejestrowanych 85 tys. firm zdecydowana większość, bo blisko 80 tys. to tzw. mikroprzedsiębiorstwa, które zatrudniają poniżej 10 osób. Nie podlegają one zapisom ustawy, a ich decyzje o zwolnieniach nie muszą być zgłaszane do Powiatowych Urzędów Pracy.
Zapisy ustawy muszą za to stosować firmy zwalniające 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników. Przedsiębiorstwo zatrudniające od 100 do 300 osób podlega ustawie jeśli chce zwolnić więcej niż 10 proc. zatrudnionych. Jeśli w firmie pracuje więcej niż 300 pracowników przepisy o zwolnieniach grupowych stosuje się gdy do zwolnienia wytypowanych jest 10 co najmniej 10 proc. załogi.
Zwolnienia grupowe dają firmie możliwość szybkiego pozbycia się niechcianych pracowników, co w normalnych warunkach byłoby niemożliwe. Nie odbywają się one jednak bez kosztów. Zwalnianym pracownikom przysługuje odprawa. Jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż dwa lata, ma prawo do odprawy w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Jeśli okres jego zatrudnienia zawiera się w przedziale od dwóch do ośmiu lat należą mu się dwie miesięczne pensje. Zatrudnieni powyżej ośmiu lat z mocy ustawy dostają trzykrotność wynagrodzenia.
Zwolnienia w każdej firmie powodują duże emocje i najczęściej towarzyszom im głośne protesty. Wtedy okazję mają wykazać się centrale związkowe, którym bardzo często udaje się wynegocjować wyższe odprawy niż przewidują to przepisy. Z wysokich odpraw słynne były restrukturyzowane śląskie kopalnie, gdzie można było dostać na odchodne nawet 20-krotność wynagrodzenia.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze