Totalizator Sportowy, który organizuje zakłady, postanowił pokazać łodzianom, jak wygląda rekordowa wygrana. W Manufakturze ustawiono piramidę z fałszywych pieniędzy. Stos ''stuzłotowych banknotów waży 210 kilogramów''.
Przez dwa i pół tygodnia, które minęły od wylosowania rekordowej szóstki, zwycięzca nie zgłosił się po nagrodę. - Niektórzy potrzebują trochę więcej czasu, by oswoić się z tym, że zostali milionerami - mówi Jarosław Tomaszewski, z biura prasowego Lotto. - Przypominam sobie tylko jeden przypadek, że ktoś kto trafił szóstkę nie zgłosił się po wygraną. Do puli wróciło 11,8 mln, które trafił ktoś z Wejherowa 25 grudnia 2008 r. W marcu 2010 mieliśmy podobny problem. Ktoś z Tarnowskich Gór wygrał 10,8 mln i przez miesiąc po nie nie przychodził. Urządziliśmy kampanię, w którą zaangażowaliśmy lokalne media i w końcu zwycięzca się znalazł.
Na ławeczce w rynku siedzą Andrzej i Sławek. Trudno powiedzieć, czy mają mieć 40, czy 60 lat. Jeszcze nie ma południa, a oni już na bani. - Kierowniku, ja też wysłałem Lotka za 3 złote - mówi Andrzej. - Trafiłem tylko jedynkę. Gdyby była szóstka już byś mnie tu spotkał. Siedziałbym teraz w hotelu Forum w Warszawie. Zaprosiłbym ładne kobiety i by wokół mnie tańczyły.
- Już nie ma hotelu Forum, jest Novotel - poprawia kolegę Sławek. - Siedziałbyś pewnie w Mariocie i zachlałbyś się na śmierć.
- Może tak być - przyznaje Andrzej.
Rekordowa wygrana padła w mini delikatesach ''Jacek'' Za ladą dwie ekspedientki w nowych żółtych koszulkach polo z logo Lotto na piersi. - Kupiłam jeden zakład - wzdycha Elżbieta Seliga. - Ale tylko jedynkę miała. Szkoda. Jakbym wygrała, już bym tu nie stała. I samochód sobie kupiła. Bo zrobiłam prawko, ale na auto już nie starczyło. A mnie by się przydał mały samochodzik, dla zielonego kierowcy. Dużym bym się bała jeździć. - A ja dom bym córce kupiła. Bo mnie już trzy pokoje wystarczą. No i przedszkole bym w Bolimowie wybudowała - rozmarza się Irena Kiepura. - Bo to, które mamy jest stare i ciasne. Nie ma miejsc dla wszystkich dzieci.
W poszukiwaniu zwycięzcy zaglądam do dawnej synagogi przerobionej na posterunek policji. - W Bolimowie mamy spokój i porządek publiczny - melduje sierżant sztabowy Robert Król. - Żadnych imprez i ekscesów nie było. Dobrze, że ci z rynku nie wygrali. Od razy by sobie wykupili ogródek piwny i trzeba by ich uspokajać. Jeśli wygrał ktoś z naszych, siedzi cicho. Sam bym nie chciał dostać takich pieniędzy. No bo z nimi zrobić? Poza tym - mówię jako policjant - lepiej spać spokojnie, niż czuwać.
Sekretarz Gminy Andrzej Czarnota przyjmuje mnie w zastępstwie wójta, bo ten jest w podróży służbowej. - 29 milionów. Tyle co dwuletni budżet naszej gminy - liczy. - Na pewno nikt z urzędu nie wygrał, bo w poniedziałek sprawdziłem, że wszyscy do pracy się stawili. Myślę, że zwycięzca się nie ujawni. W każdym razie ja na jego miejscu bym się nie chwalił. Teraz są takie czasy, że wszystkiego można się spodziewać. Po co szukać guza? Gdybym to ja wygrał, to o inwestycjach bym pomyślał i dzieci zabezpieczył. I auto sobie kupił. Jeżdżę 12 letnim Audi A6, wolałabym coś nowego. Niekoniecznie audi, bo szkoda 200 tysięcy. Wystarczyło by coś za góra 70. Najlepiej Skoda Octavia.
- Octavia dla milionera?
- No dobra, może być Superb - śmieje się sekretarz. - No i jeszcze dla gminy bym coś zrobił. Z 29 milionów, mógłbym oddać, powiedzmy milion. Można by za to wybudować dwa i pół kilometra nowej drogi. Marzy się nam gminny dom kultury. Z biblioteką i salą, w której można by wesela robić. Ale milion już by nie starczył, bo liczyliśmy, że potrzeba 4,5. Może kiedyś zbudujemy.
Janina Werle, kierowniczka Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wie kto wygrał. - Dobrze, że żaden z moich podopiecznych. Oczywiście każdemu by się takie pieniądze przydały, ale boję się, że ludzie, którym pomagamy nie udźwignęli by takiego ciężaru.
Opowiada historię jednego z klientów GOPS. Dłużnik alimentacyjny z Bolimowa, którego stale ściga komornik dostał duży spadek. Przez rok pił i stawiał wszystkim. Długów nie spłacił, rachunków też i wylądował na bruku.
- A gdybym to ja wygrała, pospłacałabym pożyczki dzieci. Zbudowała sobie większy dom i kupiła mercedesa. A gminie ufundowałby dom pomocy społecznej. Nie mamy, a wiem, jak bardzo jest potrzebny.
Marzena Lasek nie pracuje, siedzi w domu z trójką dzieci. - Ja wiedziałbym co zrobić z taką kasą - mówi. - Przede wszystkim dom bym postawiła.
Trzystumetrowy - podpowiadam.
- Proszę pana kto by po dzieciach sprzątał na 300 metrach? Takie jak ten by wystarczył - Marzena pokazuje na oko 140 metrowy klocek. - No i na wakacje bym pojechała.
Za granicę? - pytam.
- Najpierw Polskę trzeba zobaczyć. Morze, góry.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze