Młoda kobieta skopała na śmierć bezdomnego, bo przeszkadzało je, że chrapie na klatce schodowej - ustaliła łódzka prokuratura. Sąd okręgowy ukarał Ewelinę R. tylko za pobicie i wymierzył jej dwa lata więzienia.
Tomasz W. był bezdomny. Spał czasami na klatce schodowej kamienicy przy ul. Sienkiewicza. Dom często odwiedzała 21-letnia Ewelina R., bo mieszkał tam jej partner.
Jak ustaliła śródmiejska prokuratura, noc z 21 na 22 listopada kobieta spędziła u przyjaciela. Z grupą znajomych pili alkohol. W trakcie imprezy Ewelina R. z jednym z mężczyzn wyszła po alkohol. Gdy wracali, usłyszeli chrapanie śpiącego na korytarzu Tomasza W. To rozjuszyło oskarżoną: zaczęła kopać bezdomnego po głowie i całym ciele. Towarzyszący jej mężczyźni próbowali ją uspokoić, ale bez skutku.
Rano jeden z nich stwierdził, że pobity bezdomny leży na balkonie na półpiętrze. Wyglądało to tak, jakby ktoś próbował go wyrzucić przez okno. Okazało się, że jeszcze żyje. Aby wydostać go z balkonu, potrzebna było pomoc strażaków z podnośnikiem. Pobitym zajął się zespół pogotowia ratunkowego, podjęto reanimację, ale Tomasz W. zmarł. Ewelina R. przyglądała się temu i dogadywała, że nie ma sensu go ratować, bo to bezdomny.
Śródmiejska prokuratura oskarżyła ją o ciężkie pobicie ze skutkiem śmiertelnym. Podczas śledztwa kobieta wyjaśniała, że Tomasza W. pobiła sama, bo rozzłościło ją to, że śpi na klatce schodowej. Zaprzeczyła jednak, aby to ona wyrzuciła ofiarę na balkon. Przed sądem umniejszała swoją winę. Mówiła, że uderzyła go tylko dwa-trzy razy, a po tych ciosach bezdomny wstał i zaczął chodzić.
Prokurator domagał się wymierzenia jej siedmiu lat więzienia. Obrońca prosił o łagodną karę. - Żałuje tego, co się stało, ale czasu nie cofnę. Zmarnowałam swoje młode życie... - mówiła w ostatnim słowie oskarżona.
Sąd zmienił kwalifikację prawną czynu z pobicia ze skutkiem śmiertelnym na pobicie. Według sędziów, nie ma jednoznacznych dowodów na to, że to oskarżona przyczyniła się do śmierci bezdomnego. Wyrok nie jest prawomocny. W czasie śledztwa ustalono, że Ewelina R. nie ma pracy i żyje z zasiłków opieki społecznej. Była już karana za rozbój i ma złą opinię wśród sąsiadów.
Dwie młode kobiety pobiły trzecią. Nacięły jej policzek nożem, a czoło przypaliły papierosem. Łódzki sąd okręgowy wymierzył im kary trzech lat oraz trzech i pół roku więzienia.
- W praktyce sądowej rzadko się zdarza sprawa, w której młode kobiety tak brutalnie potraktowałyby inną kobietę - mówił sędzia Ryszard Lebioda. - Takie sytuacje zdarzają się raczej wśród mężczyzn. Oskarżone to dziś 26-letnia Katarzyna M. i 24-letnia Katarzyna W. (imiona zmienione, bo sąd nie zgodził się na publikację pełnych danych oskarżonych). Jak ustaliła prokuratura, w styczniu 2011 r. napadły na łodziankę Annę K.
Z jej zeznań wynika, że Katarzyna M. uderzyła ją w twarz, przewróciła na podłogę i przycisnęła swoim ciałem. Z kolei Katarzyna W. przydepnęła jej butem dłoń. - Teraz musimy cię oszpecić - oświadczyła M.
Mężczyzna, który był poszukiwany jako trzeci uczestnik napaści, podał jej nóż. Katarzyna M. obcięła nim włosy ofierze, potem rozcięła skórę na policzku i ugasiła na jej czole papierosa. W tym czasie Katarzyna W. przejrzała torebkę ofiary. Zabrała z niej dowód osobisty i różne przedmioty o łącznej wartości około 100 zł.
Sąd uznał, że obie kobiety są winne rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia. Najniższa kara za takie przestępstwo to trzy lata. Taką właśnie karę sąd wymierzył Katarzynie M. Jej wspólniczkę skazał ma trzy i pół roku więzienia, bo uznał jej rolę w przestępstwie za wiodącą, a w dodatku była już wcześniej karana. Sąd ustalił, że najprawdopodobniej powodem napaści była zemsta za kradzież telefonu komórkowego.
Mimo że sąd obszedł się z nimi łagodnie, obie oskarżone wyrok przyjęły, szlochając. Płakały też później, słuchając uzasadnienia wyroku.
Napadała na kobiety w centrum miasta, pobiła i pogryzła kontrolerów MPK, a po aresztowaniu kilka razy zelżyła strażniczki więzienne. Melania M. ma 21 lat i wkrótce stanie przed sądem. Nie pierwszy raz...
- Aktem oskarżenia, który trafił do sądu rejonowego, objęto trzynaście czynów, z czego sześć oskarżona popełniła już po umieszczeniu w zakładzie karnym - informował Krzysztof Kopania, rzecznik łódzkiej Prokuratury Okręgowej.
Pierwsze zdarzenie to napaść na kontrolerów MPK, do której doszło w czerwcu ubiegłego roku w autobusie linii 57. Jak ustalono, kontrolerzy poprosili Melanię M. o bilet, ta odmówiła, a gdy autobus zatrzymał się w pobliżu parku im. Sienkiewicza, próbowała uciekać. Gdy kontrolerzy stanęli jej na drodze, zaatakowała ich: biła pięściami, kopała, gryzła, drapała. W końcu udało się ją obezwładnić.
Jak ustaliła prokuratura, pod koniec stycznia Melania M. próbowała ograbić z torebek dwie kobiety w centrum miasta. Oba rozboje udaremnił ten sam mężczyzna, który przejeżdżał na rowerze. Pierwszą kobietę Melania M. zaatakowała w rejonie skrzyżowania ul. Kilińskiego i Tuwima: od tyłu złapała za ramię i próbowała wyszarpnąć torebkę. Gdy napotkała opór, zaczęła okładać ofiarę pięściami. Potem przewróciła ją, przycisnęła kolanem od ziemi, dalej biła i domagała się torebki.
Uciekła do parku Sienkiewicza, bo spłoszył ja przypadkowy rowerzysta. Mężczyzna najpierw pomógł napadniętej, a potem pojechał za napastniczką. W parku usłyszał wołanie o pomoc. Okazało się, że Melania M. w podobny sposób próbowała zabrać torebkę innej kobiecie. Obezwładnił napastniczkę (która wciąż go wyzywała i próbowała uderzyć) i oddał w ręce policjantów. - Prokuratura wystąpiła wtedy z wnioskiem o areszt, ale sąd go nie uwzględnił - mówił prokurator Kopania.
Melania M. wyszła na wolność i już kilka dni później napadła na kolejna kobietę. Sposób działania był podobny jak w innych przypadkach, ale tym razem 21-latce nikt nie przeszkodził. Ofierze zabrała torbę z gotówką, dokumentami i aparatem fotograficznym.
Aparat znaleziono następnego dnia w domu oskarżonej, podczas zatrzymania. Tym razem sąd postanowił ją aresztować. 8 lutego została umieszczona w zakładzie karnym nr 1, gdzie jest oddział dla kobiet. Tam od pierwszego dnia ''pracowała'' na kolejne zarzuty. Jak ustaliła prokuratura, w dniu przyjęcia do zakładu zelżyła funkcjonariuszkę. Potem sytuacja powtórzyła się jeszcze kilka razy. - Oskarżona znieważyła też lekarkę z ambulatorium, która zakwestionowała podawane przez nią dolegliwości - mówi prokurator Kopania.
Gdy Melania M. posunęła się do pobicia jednej z funkcjonariuszek, została uznana za więźnia szczególnie niebezpiecznego i przetransportowana do specjalnego oddziału w zakładzie w Grudziądzu. Jak informują w prokuraturze, oskarżona zmieniała wyjaśnienia, ale ostatecznie przyznała się do zarzutów.
Podczas śledztwa była na obserwacji psychiatrycznej. Biegli uznali, że nie ma podstaw, aby kwestionować jej poczytalność. Mimo młodego wieku była już karana za pobicie, pozbawienie wolności czy wymuszenie rozbójnicze, dlatego niektóre zarzuty ma w recydywie.
Do podwójnego morderstwa doszło w maju 2010 roku w opuszczonym domu w Tomaszowie Mazowieckim. Tam koczowali 26-letnia córka oskarżonej Kinga S. i jej 32-letni partner Grzegorz Ś.
Gdy przyszła tam 47-letnia dziś Gabriela K., doszło do awantury. Kobieta miała pretensje do tej dwójki, że nie opiekuje się trzecim domownikiem - Łukaszem K. Kobieta twierdziła, że Łukasz jest w bardzo złym stanie, a oni nawet nie wezwali do chorego lekarza.
Jak ustaliła prokuratura, Gabriela K. wyszła z domu, ale po pewnym czasie wróciła. To, co się tam wydarzyło, odtworzono głównie na podstawie zeznań Łukasza K. Zmarł miesiąc po morderstwach, ale wcześniej dwukrotnie przesłuchano go w obecności psychologa. Świadek mówił, że widział, jak oskarżona podeszła do śpiącego Grzegorza Ś. i zaczęła zadawać mu ciosy nożem. A potem tak samo zabiła córkę. Jak wykazała później sekcja zwłok, kobieta miała 29 ran kłutych, a mężczyzna 23.
Gabrielę K. zatrzymano tego samego dnia. Miała ponad 2 promile alkoholu, a w plecaku nóż z plamami krwi. Podczas pierwszego przesłuchania przyznała się do winy, ale mówiła, że nie pamięta, co się stało. Przesłuchana kilka miesięcy później zmieniła wersję. Wyjaśniła, że nie jest zdolna do takich czynów i nadal nic nie pamięta. Sędziom przedstawiła jeszcze inną koncepcję - winą obciążyła nieżyjącego już Łukasza K.
Sąd pierwszej instancji nie miał jednak wątpliwości, że to ona zabiła Kingę S. i jej partnera. Uznał, że kara powinna być najsurowsza - dożywotnie więzienie. Taki wyrok podtrzymał potem sąd apelacyjny. - W tej sprawie nie ma żadnych okoliczności łagodzących, które pozwoliłyby złagodzić karę do 25 lat - mówił sędzia Paweł Misiak. - Zginęło dwoje ludzi, oskarżona zadała im kilkadziesiąt ciosów bez racjonalnej przyczyny, bo prawdopodobnie jedynym powodem była chęć rozładowania emocji po kłótni z córką.
Gabriela K. była pięciokrotnie karana. W 2008r. ugodziła córkę nożem w klatkę piersiową, ale nie poniosła odpowiedzialności, bo córka nie domagała się ścigania.
Karę 10 lat więzienia wymierzył łódzki sąd okręgowy Joannie W., która podczas rodzinnej awantury pchnęła nożem syna. Dziewiętnastolatek zmarł w szpitalu.
Dom 38-letniej Joanny W. w śródmiejskiej kamienicy nie był spokojny. Często dochodziło do awantur. Kolejna wybuchła wieczorem 7 października 2010 roku. Robert B. pił z kolegą alkohol na podwórzu, potem impreza przeniosła się do domu. Jak ustaliła prokuratura, Joanna W. zaczęła być agresywna wobec syna. Próbowała go uderzyć, ale on ją odepchnął. Zaczęli się szarpać. Kolega rozdzielił matkę i syna, a potem wyprowadził Roberta B. na podwórko. Wtedy Joanna W. złapała duży kuchenny nóż i poszła za nimi. Na podwórku znów doszło do wymiany zdań i wtedy Joanna W. zadała synowi jeden cios nożem w brzuch. Gdy na miejsce przyjechała karetka pogotowia ratunkowego, Robert B. był przytomny. W drodze do szpitala wpadł we wstrząs krwotoczny, a kilka godzin później zmarł.
Joanna W. została zatrzymana. Była pijana. Początkowo nie przyznała się do zabójstwa syna. Potem potwierdziła, że to ona zadała cios nożem. Utrzymywała, że zrobiła to niechcący. Wyjaśniała, że gdy syn wyszedł z mieszkania, usłyszała krzyki dobiegające z podwórka. Wzięła nóż i poszła zobaczyć, co się dzieje. Próbowała uciszyć syna, bo bała się, że sąsiedzi poskarżą się w administracji. Mówiła, że syn zaczął iść w jej kierunku, a gdy próbowała go odepchnąć, nadział się na ostrze.
- Biegli wykluczyli, aby rana, jaką zadano pokrzywdzonemu, powstała wskutek nadziania się na nóż - mówił sędzia Tomasz Pintara. Wyeliminował też wersję, którą próbowała przeforsować obrona - że Joanna W. zabiła w obronie koniecznej lub przekroczyła jej granice: - Oskarżona z pełną świadomością wzięła nóż i poszła za synem na podwórko. Nie może być mowy o ataku i jego odpieraniu.
Sędzia przyznał, że na wymiar kary miało wpływ zachowanie Roberta B. - W rodzinie dochodziło do konfliktów, podczas których obie strony używały wulgarnych słów, a nawet przemocy - mówił sędzia Pintara. - Ta tragiczna sytuacja wynikła także z zachowania pokrzywdzonego i to sąd musiał wziąć pod uwagę.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze