Białą Fabrykę, bo tak nazywano zakłady Geyera, zbudowano w latach 1835-1886. Czteroskrzydłowy kompleks jest jednym z ciekawszych zabytków architektury industrialnej. Pośrodku dziedzińca stoi tzw. Stara Kotłownia z wysokim kominem, dwiema wieżami ciśnień i dwiema wieżami kurzowymi.
Do tej pory były tam magazyny. Oprócz nie wystawianych eksponatów na parterze przechowywano zabytkową maszynę parową, która wcześniej pracowała w należącej do Geyera podmiejskiej cegielni. Pomieszczenia zostały wykorzystane do stworzenia pierwszego w Polsce multimedialnego muzeum włókiennictwa. Instalacja ma dać zwiedzającemu wrażenie jakby przebywał w pracującej pełną parą produkcyjnej hali z końca XIX wieku.
- Zależy nam by wrażenie jakie odniesie zwiedzający było jak najbardziej rzeczywiste. To co pokazujemy oddaje warunki w jakich pracowali robotnicy Geyera tak wiernie jak pozwala na to technologia - przekonuje Marcin Oko, zastępca dyrektora muzeum.
Biała Fabryka była pierwszą w Łodzi fabryką łączącą pod jednym dachem większość etapów procesu produkcji tkanin. Mieściła pierwszą w Polsce mechaniczną przędzalnię, tkalnię i drukarnię bawełny poruszane pierwszą w Łodzi maszyną parową. W związku z wprowadzeniem maszyny parowej w fabryce wybudowano również pierwszy w mieście fabryczny komin.
W interaktywnej kotłowni znalazły się miejsca, gdzie zwiedzający może skorzystać z gier lub zobaczyć inne efekty (np. chodzenia po wodzie) wyświetlane na podłodze. Obraz przenoszony na podłogę zmienia się w zależności od tego, gdzie staniemy. Dzieje się tak dzięki kamerom rejestrującym nasze ruchy. Można też skorzystać z paneli informacyjnych wyposażonych w dotykowe ekrany.
Selfaktor to maszyna do produkcji przędzy. Pierwsze tego typu urządzenia pojawiały się w Anglii pod koniec XVIII wieku. W przemyśle włókienniczym stosowano je do początków wieku XX. W multimedialnej kotłowni selfaktor ustawiony jest na tle ekranów pokazujących pracujące przy tej maszynie robotnice.
Maszyna żakardowa to urządzenie wynalezione w 1805 roku przez Josepha Marie Jacquarda. Umożliwiało tworzenie bardzo skomplikowanych wzorów tkackich. Jacquard opracował metodę, dzięki której maszyna sama dobierała odpowiednie nitki w odpowiednich momentach. Wykorzystywała do tego perforowane karty, które przez system zaczepów sterowały jej pracą. Dzięki temu maszyna żakardowa stała się pierwszym na świecie urządzeniem, które można było programować.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze