W 1840 roku władze Łodzi, by pomóc w jej rozwoju, przeznaczyły na inwestycje część lasów państwowych jakie wtedy tu rosły. Powstała zupełnie nowa dzielnica, której główną arterią była ulica Targowa.
Oryginalnie ulica Targowa ciągnęła się od Północnej aż do Tylnej. Jedną z pierwszych inwestycji w tej okolicy (Targowa 1) było Towarzystwo Budowy Domów Jednorodzinnych Karola Scheiblera. Zajmowało się ono budowaniem mieszkań dla ludzi pracujących w fabrykach przemysłowca.
Przy Targowej 2, gdzie obecnie mieści się zakład firmy Enkev, kiedyś produkowane były kapelusze. Większość wyrobów eksportowano. Firma miała przedstawicielstwa w Londynie, Moskwie i Petersburgu. Jej mury każdego roku opuszczało 80 tysięcy tuzinów kapeluszy.
EC1 to pierwsza łódzka elektrownia. 18 września 1907 roku inwestycja warta ówczesnych 10 milionów rubli została oddana do użytku i z terenu przy ul. Targowej popłynął prąd. To ucieszyło przede wszystkim łódzkich fabrykantów, którzy chętnie wielkie maszyny parowe zastępowali zgrabnymi silnikami elektrycznymi. Jeszcze tego samego roku łódzka elektrownia miała 330 klientów. Zapotrzebowanie na prąd szybko rosło, a wraz z nim rozwijała się i rozbudowywała elektrownia.
Na rogu Targowej i Tuwima w budynku dyrekcji elektrociepłowni znajduje się sala kasowa z brunatnego marmuru z charakterystycznym świetlikiem. W elektrowni działały cztery turbozespoły produkujące prąd. Podczas I Wojny Światowej Niemcy wywieźli dwa z nich. Wykopali też około 100 ton miedzianych przewodów.
Po II Wojnie Światowej przekształcono ją w elektrociepłownię, bo przemysł potrzebował do produkcji tzw. pary technologicznej. Po blisko 100 latach działalności rozwiązania technologiczne nie wytrzymały próby czasu. W 2001 roku w EC1 po raz ostatni wyłączono maszyny i pojawiło się pytanie, co zrobić z terenem przy ul. Targowej?
Na podwórzu kamienicy przy Targowej 10 jest żydowska kuczka. Kuczki to szałasy budowane w święto Sukkot. Tak nazywają się także altanki lub drewniane ganki służące Żydom do obchodów tego święta. Spożywa się w nich tradycyjne posiłki podczas trwania święta. Kuczki mają przypominać Żydom, w jakich warunkach musieli mieszkać w czasie wędrówki z Egiptu. W Łodzi zachowało się 21 takich kuczek.
Pod numerem 18 do dzisiaj mieści się siedziba gazowni. W 1867 roku po raz pierwszy w mieście zaświeciły się gazowe latarnie. Początkowo było ich jedynie 200. Większość, bo aż 89, stało na ul. Piotrkowskiej. Z nimi związany był zawód latarnika, czyli osoby, która każdego dnia je zapalała. W tamtych czasach profesja ta była bardzo poważana, a pracownicy gazowni zarabiali 2,5 razy więcej niż pracownicy w fabrykach. Co ciekawe latarnicy z łódzkich ulic zniknęli dopiero w 1970 roku.
Na budynku przy Targowej 18 do dzisiaj wiszą dwie, doskonale zachowane lampy gazowe. Płomień tli się w nich bez przerwy, a gdy zapadnie zmrok latarnie oświetlają okolicę tak jak robiły to 146 lat temu.
W tym miejscu ulica Nowotargowa będzie łączyła się z Targową i odtąd prowadziła będzie do al. Piłsudskiego w śladzie Targowej.
Rozbudowa ulicy Targowej będzie wiązała się z koniecznością wyburzenia niektórych budynków na tym terenie. Taki los czeka m.in. zabytkową stróżówkę dawnej fabryki Zygmunta Jarocińskiego. Wyburzone zostaną także kamienice po wschodniej stronie ulicy (od strony Kopcińskiego). Nowa droga będzie miała po dwa pasy jezdni w każdym kierunku. Ma przejąć większość aut dojeżdżających do dworca Łódź Fabryczna.
Zygmunt Jarociński w roku 1889 uruchomił tę fabrykę wyrobów bawełnianych i wełnianych. W okresie okupacji została ona zajęta przez fabrykanta Adolfa Kebscha. Zmienił on profil fabryki i uruchomił produkcję pończoch. Po wojnie fabrykę dołączono do Państwowych Zakładów Przemysłu Pończoszniczego a następnie mieściły się tu Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego ''Iwona''. Obecnie fabryka stoi pusta.
Przy Targowej 29 stoi zabytkowy budynek z 1840 roku. Wykonany jest z drewna modrzewiowego. W pierwszych latach jego istnienia znajdowała się tutaj karczma z zajazdem. Tak wyglądały typowe domy łódzkich robotników z początku XX wieku. Obecnie właścicielem budynku są Irena i Janusz Kin, rodzice znanego łódzkiego geologa Adriana Kina, który zmarł w 2012 roku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze