- Pierwszy raz zobaczyłem Jurka Owsiaka w 1983 roku. Byłem na wczasach w Czarnym Potoku koło Krynicy. On jeszcze nie był tak znany jak dziś, ale kiedy przyjechał, wzbudził sensację. Ludzie pokazywali go sobie palcami i robili z nim zdjęcia. Jakoś nie odważyłem się wtedy do niego podejść. Ale po urlopie napisałem do niego list. Pamiętam, że adresowałem go do zarządu fundacji "Ćwierć Mrówki", która wówczas organizowała Orkiestrę. W tamtych czasach Jurek zbierał pieniądze na sprzęt dla oddziałów noworodkowych, trudno było go namówić, żeby dał coś dla OIOMU, ale rok później udało się. Dostaliśmy od orkiestry pulsoksymetr - urządzenia do badania utlenowania krwi. Dziś to powszechnie dostępny sprzęt, wielu ludzi ma je w domach, ale w pierwszej połowie lat 90. nowy pulsoksymetr w polskim szpitalu to było naprawdę coś.
Później dostaliśmy od orkiestry aparat do usg. Był bardzo dobry. Już go nie ma w oddziale, bo kto widział 20 letni sprzęt w szpitalu. Przez całe lata 90. Orkiestra kupowała nam pojedyncze urządzenia, ale pierwszy zastrzyk z prawdziwego zdarzenia dostaliśmy w 1999 roku. To były urządzenia do intensywnej terapii noworodków: respirator, inkubatory, aparaty do znieczuleń. Sprzęt był z najwyższej półki. Można powiedzieć, że dzięki niemu oddział zrobił milowy krok do przodu. Dziś w każdej sali mojego oddziału stoi jakieś urządzenie z czerwonym serduszkiem.
Bez niego OIOM by nie istniał. Oddziały takie jak mój powstały na przełomie lat 50. i 60. po epidemii polio. Pojawiło się wówczas mnóstwo pacjentów, którzy potrzebowali sztucznego oddychania. Dla nich skonstruowano respiratory. Te które dostajemy od Jurka Owsiaka porównałbym do najnowszych modeli mercedesa.
Do tego w jasnej obudowie był niedawno podłączony Wincenty. Urodził się w jednym z łódzkich szpitali jako wcześniak - w 24 tygodniu ciąży. Przez trzy miesiące był podłączony do respiratora i nie udawało się go odłączyć. Niedobrze, bo respirator nie tylko ratuje życie, ale używany zbyt długo niszczy płuca. Koledzy poprosili nas o pomoc. Podłączyliśmy Wincentego do różnych respiratorów, żeby zmusić, go, żeby zaczął oddychać. I na tym od Orkiestry wreszcie się udało.
Ten niebieski to już nawet nie mercedes, a maybach. Ma wbudowany pulsoksymetr, dzięki czemu sam dobiera ilość tlenu do potrzeb pacjenta! Dzięki temu pacjent nie dostanie za dużo tlenu, co może szkodzić oczom, nie będzie też niedotleniony. Kilka dni temu z aparatu korzystał pięciomiesięczny Leonard. Niemowlak złapał ciężką, wirusową infekcję układu oddechowego. Respirator pomagał mu przez tydzień. Na szczęście w Trzech Królów chłopiec zaczął sam oddychać.
Fot. Marcin Stępień / Agencja Gazeta
Orkiestra przez lata kupiła ich nam kilka. Jeden z nich stoi przy wejściu do oddziału. Nie używamy go na co dzień, bo sprzęt do zadań specjalnych. Tak zwany inkubator otwarty. Kładzie się w nim dziecko, pokrywę podnosi, a maluch nie marznie, bo jest podgrzewany podczerwienią. Urządzenie jest nam potrzebne, by robić w nim drobne zabiegi, na przykład zakład dziecku dreny. Ale ostatnio mieliśmy w nim prawdziwą operację. Trafił do nas wcześniak z niedrożnością jelit. Był w tak ciężkim stanie, że przewiezienie go na chirurgię, było zbyt wielkim ryzykiem. Dlatego chirurdzy przyszli do nas, położyli dziecko w tym inkubatorze i zrobili operację. Niestety nie udało się uratować maleństwa.
Po ludzku: automatyczna strzykawka. W oddziale mamy ich całą masę. Wiele z serduszkami od orkiestry. Każdy nasz pacjent potrzebuje ich kilku. Najciężej chorzy mają nawet po kilkanaście. Te, które oglądacie służą bardzo chorej dziewczynce. Ma zespół wad wrodzonych, a do tego złapała ciężkie zapaleni płuc. Próbujemy ją ratować.
Bez nich też nie ma intensywnej terapii. Są przy każdym łóżku. Urządzenie rejestruje najważniejsze czynności życiowe: akcję serca, nasycenie krwi tlenem, ciśnienie, temperaturę, oddech. Można powiedzieć, że to maszyna, która robi ?ping?. Za każdym razem, kiedy dzieje się coś niedobrego, uruchamia się sygnał alarmowy.
To aparat do wspomagania oddechu. Używa się go zamiast respiratora. Pozwala na uniknięcie intubacji, czyli wprowadzenia do gardła pacjenta rurki. Zamiast niej do nosa dziecka wprowadza się specjalne kaniule, które pompują powietrze do płuc. Ciśnienie jest tak dobrane, by płuca dziecka się nie zapadły. To dużo mniej inwazyjne urządzenie, niż respirator. Nie naraża pacjenta na powikłania, dlatego jest niezastąpione dla wcześniaków. Ostatnio z tego egzemplarza korzystał kilkumiesięczny chłopczyk, który miał bezdechy. Na kilkanaście sekund zupełnie przestawał oddychać. W domu to niemal pewna śmierć. Okazało się, że przyczyną było uszkodzenie mózgu. Nim do tego doszliśmy, dziecko dzięki infant-flow było bezpieczne.
Mam nadzieję, że w tym roku też coś od Orkiestry dostaniemy. Kilka dni temu przysłali do wypełnienia formularz. Są w nim urządzenia, które planują kupić. Niektóre bardzo drogie - na przykład wielorzędowe tomografy komputerowe. My najbardziej potrzebujemy karetki i respiratora transportowego.
Szpital karetkę ma. Ale to jakiś mały fiacik. Mieści się do niego dziecko i lekarz. Rodzic nie wejdzie. To niedobrze, bo wielu pacjentów wysyłamy na do innych szpitalu na badania. Maluchy tak boją się rozłąki z rodzicami, że trzeba je na czas podróży usypiać. Jeśli dostalibyśmy większy samochód, wsiadałby do niej rodzic i narkoza była by zbędna.
A respirator transportowy jest po, żeby z pacjentem, który nie może oddychać można było swobodnie jeździć po szpitalu. Dziś zamiast maszyny, powietrze do jego płuc pompuje lekarz. Pół biedy, jeśli trzeba robić to chwilę między oddziałami. Ale gdy uśpiony maluch ma tomografię, ktoś przez kilkadziesiąt minut musi uciskać tzw. worek ambu i jeszcze się napromieniowywać.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze