Budynek przy ul. Lumumby 14 z zewnątrz przypomina osiedlowy pawilon handlowy rodem z PRL. Do środka prowadzą strome schody - w sam raz na spalenie dodatkowych kalorii przed obiadem. Stołówka zajmuje pomieszczenia po prawej stronie korytarza. Przestronna sala przygotowana jest na sporą liczbę gości. Miejsc wystarczy dla kilkudziesięciu osób.
Radosław Kędzierski
O godz. 13 ruch w jadłodajni był spory. W kolejce pod odbiór dań czekało kilka osób, a część stolików była już zajęta. W stołówce obiadowe menu jest rotacyjne. Kucharki przygotowują codziennie inne zestawy potraw. Tym razem na pierwsze danie do wyboru były dwie zupy: krem z marchewki z grzankami oraz kapuśniak z białej kapusty.
Co na drugie? Filet z ryby w jajku z ziemniakami z koperkiem i surówka z kiszonej kapusty, sztuka mięsa w sosie chrzanowym z ziemniakami i gotowaną fasolką lub makaron penne z sosem z cukini i szpinaku. Po dłuższym namyśle wybrałem kapuśniak i sztukę mięsa.
Kolejka szła w umiarkowanym tempie. Zator spowodował chwilowy brak smażonej ryby. Goście - od studentów, po starszych panów - stali cierpliwie, wolno przesuwając tace po metalowych rurkach. Kucharka wydająca posiłki pracowała na cztery ręce. Najpierw na talerzu wylądowały kule ubitych ziemniaków obsypane suszonym koprem, po chwili długi szpikulec wbił się w sztukę mięsa. Jeszcze tylko potężna łyżka chrzanowego sosu i danie główne gotowe. Z zupą było mniej problemów. Wystarczyło jedno zanurzenie chochli w metalowym pojemniku z kapuśniakiem i talerz wypełnił się po brzegi. Przy kasie czekały szklanki z truskawkowym kompotem i wypiekane na miejscu pączki obsypane cukrem pudrem. Za zestaw dwóch dań z kompotem zapłaciłem 11 zł (można płacić kartą!).
Radosław Kędzierski
Na pierwszy ogień poszła zupa. Przeważały ziemniaki i suszona pietruszka, było też trochę marchewki i kawałki poszatkowanej białej kapusty. Smak? Słodko-słony, bez szans na rozpoznanie mięsnego wywaru.
Po zupie przyszedł czas na danie główne. Chrzanowy sos po kilku minutach czekania zmienił się w białą skorupę przykrywającą mięso i ziemniaki. Sądząc po gęstości, kucharki nie oszczędzały mąki. Ubite ziemniaki - klasyka - bez zastrzeżeń. Gorzej było z mięsem. Kilkucentymetrowy kawał ciężko się kroił, nie wspominając o gryzieniu. Smak? Bez użycia przypraw ciężko go osiągnąć. Następnym razem zamówię rybę.
Radek
Menu bufetu (Kopcińskiego 8/12) jest zmienne - każdego dnia mamy do wyboru inne dania. Przeważają dania mięsne - w sobotę, gdy tam jadłam, do wyboru był karczek curry z groszkiem i pieczarkami, kotlet z karkówki po parysku, tortilla z kurczakiem i warzywami, schab pieczony w boczku, tilapia w sosie śmietanowym i zupa serowa. Do tego dwie surówki: z białej kapusty z papryką, kukurydzą i pietruszką albo mix sałat z dowolnym sosem. Z dodatków można wybierać między ryżem, frytkami i pieczonymi ziemniakami. Są także warzywa gotowane na parze i kapusta zasmażana z pomidorami.
Zupa (codziennie inna) kosztuje 3 zł, pozostałe dania są na wagę - 2.99 zł za 100 gramów, a od godz. 16 asortyment tanieje - 1.99 zł za 100 gramów (do wyczerpania zapasów). Jako że jest to bar samoobsługowy, nie czekałam ani chwili, choć w czasie przerwy między zajęciami ustawiła się spora kolejka. Mimo to wszystko szło sprawnie. Po drugiej stronie bufetu pracownicy doradzają i podpytują, na co klienci mają ochotę.
Agata Kupracz
Zupa była smaczna, choć nie miała kremowej konsystencji, której spodziewałam się po zupie serowej. Miała za to koperek i pietruszkę, więc plus za to. Na drugie danie wybrałam kawałek karczku z curry, pieczoną rybę, warzywa gotowane i surówkę z białej kapusty. Karczek był bardzo miękki i soczysty - tak właśnie wyobrażam sobie idealnie przyrządzone mięso. Rybę także mogę polecić. Przyznam się, że gotując używam znikomych ilości soli, dlatego dla mnie wszystko było doprawione idealnie (ale słyszałam opinię, że dania są nijakie). Na szczęście przy barze stoją sosy i oliwy, więc można przyprawiać do woli. Rozczarowani mogą być wegetarianie i weganie - z dań głównych nie znajdą dla siebie za wiele (jeśli zasmażaną kapustę uznamy za danie główne. W innym przypadku - nie znajdą dla siebie nic). Pozostają im frytki/ziemniaki/ryż z surówką.
W bufecie można płacić kartą, co jest dużym udogodnieniem. Za cały obiad zapłaciłam 14,50 zł.
Stołówka jest bardzo podobna do tej na Wydziale Filologicznym (o niej niżej) - myślę, że właściciel jest ten sam. "Loo bufet" jest niewielki, przy tak dużym wydziale wydaje się nawet za mały, ale w ten sposób spełnia założenia stołówki, czyli przy jednym stoliku siadają przypadkowi ludzie. Przez mały metraż jest tam gorąco (za gorąco, powiedziałabym). Pod kątem estetyki daję plus, bo pracownica co chwilę przecierała bufet. Wystrój jest przyjemny, a całe pomieszczenie przeszklone i jasne.
Agata
Studenci Wydziału Filologicznego (Pomorska 171/173) mogą zjeść w ?Fil Milu?. Oferta jest dość bogata. Stołówka codziennie oferuje inną zupę. W poniedziałek - kiedy wpadłam tam na obiad - serwowali barszcz biały. Na drugie danie studenci mogli wybrać ryż, kaszę, kalafiora lub ziemniaki. Do tego fileta w sosie pomidorowym, kotleta mielonego lub wieprzowinę w sosie grzybowym. Spróbowałam fileta w sosie pomidorowym z ryżem. Danie było mdłe, prawie wcale nie było czuć smaku.
Dużym minusem stołówki jest też to, że trudno znaleźć miejsce siedzące. Na wydziale brakuje ławek i podczas okieneks tudenci spędzają czas właśnie w Fil Milu. Przez to klienci stołówki nie zawsze mają gdzie usiąść.
W Fil Milu można płacić kartą kredytową. Cena zależy od tego, ile gramów jedzenia nałożysz na talerz. Za kilkanaście złotych można się najeść do syta.
Ania
Przed małym barem przy ulicy Narutowicza 75a stoi "flota" "Sznycelka". Jedzenie można zamówić do domu. W ofercie jest pizza. Na miejscu możemy zapłacić gotówką lub kartą. To legendarne miejsce wśród studentów i nie tylko. Spotkać można tu zarówno businessmanów, jak i robotników. Są tu również starsze, często samotne osoby.
Obsługa jest przemiła. Można poczuć się tu trochę jak w barze mlecznym gdzieś nad morzem podczas wakacji. Wnętrze obite jest panelami. Na stolikach są małe doniczki z wrzosem. To jedna z tych knajp, z której wyniesiemy zapach jedzenia we włosach.
Na moim roku popularne były ozorki. Kiedy odwiedzam bar już ich nie ma. Dowiaduje się, że dzień wcześniej w ogóle nie można było ich zjeść i że to prawdziwy hit. Schodzą szybko. Zamawiam więc stek z cebulką i ziemniaczkami, a do tego buraczki i kompot. Płacę niecałe 13 zł. Może mięso jest delikatnie za słone. Ale porcja jest bardzo duża.
Estera Flieger
Ceny dań głównych wahają się od 7 do 14 złotych. W menu, dostępnym na miejscu również w wersji anglojęzycznej, są m.in. udko w śmietanie, kotlet szwajcarski oraz medalion z ananasem i żurawiną. Zup, np. pomidorowa i barszcz ukraiński podawane są w naprawdę dużych miskach. Niestety wegetarianie nie znajdą tu poza nimi zbyt wiele.
Estera
Jedzenie na szkolnych i uczelnianych stołówkach nie było mi nigdy dane. Docierały do mnie jedynie opowieści o tym, co niejadalnego było konkretnego dnia na obiad, kto się czym zatruł i co pływało w kompocie. Z tym większym zainteresowaniem poszłam na stołówkę Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego (POW 3/5). Pierwsze wrażenie nie było piorunujące. Stołówka wygląda dokładnie tak, jak pewnie większość z was wyobraża sobie stołówkę na uczelni. Jest trochę ciemno, stoi sporo stolików, w głębi jest kuchnia i bufet. Bez fajerwerków. Miła obsługa wydaje jedzenie "taśmowo". Biorę tacę, proszę o danie główne, które nakładane jest z podgrzewanego garnka, dobieram do niego zupę, surówkę i napój. Udaję się do kasy. Płacę gotówką, bo nie ma opcji płatności kartą.
Sandra Kmieciak
Zestaw składający się z zupy warzywnej z ziemniakami, spaghetti bolognese i soku marchewkowego kosztuje 13,50 zł. Do wyboru był jeszcze barszcz czerwony z makaronem, udko pieczone z ziemniakami i koperkiem oraz surówką z marchewki albo placki z dyni z imbirem. Mój zestaw nie wygląda atrakcyjnie wizualnie, ale smakuje nie najgorzej. Do zupy nie mam zastrzeżeń, makaron co prawda nie jest ugotowany al dente, a cebula w sosie pokrojona na małą kosteczkę, ale i tak finalnie smakuje nieźle. Według moich standardów jest za słabo przyprawiony ziołami, ale rozumiem, że innych klientów zbyt intensywny aromat mógłby drażnić. Porcje są solidne, w połowie makaronu zaczynam wymiękać i czuję, że mogę nie dać rady całej porcji. Od studentów Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego dowiaduję się, że chętnie jadają na stołówce, chociaż częściej niż na kuchnię polską, stawiają na grillowane kanapki, hamburgery i hotdogi.
Sandra Kmieciak
Szczególnie polecają te pierwsze. Kosztują od 5,80 do 6,80 zł. Najtańsze są frytki, hotdog z ketchupem oraz zapiekane ciabatty. Każde z dań kosztuje 4 zł.
Sandra
W "Pyzuni" przy ulicy Narutowicza 83 ściany są intensywnie fuksjowe. Zdobią je olbrzymie sztućce. Jest też kolekcja pocztówek nadesłanych pod adres. Atmosfera nie jest przyjemna, a obsługa nawet niemiła. Zwraca się dość bezpośrednio ("Zostaw otwarte drzwi"). Płacić można gotówką i kartą (również przy zamówieniach do domu). Codziennie jest promocja ? zapłacimy złotówkę mniej, jeśli prawidłowo podamy tytuł filmu, z którego pochodzi cytat umieszczony na tablicy przy kasie. Podobnie jak np. w "Sznycelku", jedzą tu nie tylko studenci.
Estera Flieger
Zamawiam zupę dyniową z grzankami. Niestety moje danie jest przypalone. Choć jadałam tu już wcześniej i nie narzekałam. Ciastka i kompoty nie są niczym przykryte, co zwraca uwagę bardziej wymagających klientów. Porcje są duże. Menu urozmaicone, na pewno wegetarianie znajdą tu więcej niż w knajpie kilka numerów dalej. Zupa to wydatek kilku złotych, ceny dań głównych mieszczą się w przedziale od 8 do 16 zł. Wśród nich również są ozorki, ale uwagę zwracają zawijaniec w sosie, placek po zbójnicku czy kotlet ułański.
Estera Flieger
Estera
O lokalu przy ul. Narutowicza 97 słyszało chyba większość studentów Uniwersytetu Łódzkiego. Swoją popularność pub "Buła" zawdzięcza głównie lokalizacji. Sąsiedztwo akademików i uniwersyteckiej biblioteki powoduje, że to właśnie żacy tłumnie odwiedzają to miejsce. Wabikiem mogą być także studenckie zniżki. W karcie ceny dla osób posiadających ważną legitymację zaznaczone są czerwonym kolorem. Oferta kulinarna "Buły" jest bogata i różnorodna. Zawartość opasłego menu - kilka wariantów shoarmy, dania z grilla i pizza - przywołuje na myśl sieć restauracji Sphinx. Podobne skojarzenia budzi wizerunek lwa z ludzką głową powieszony nad wejściem. Są też zestawy obiadowe. Na przykład za zupę cebulową oraz kotlet schabowy z ziemniakami i zasmażaną kapustą trzeba zapłacić 15 zł. Ja jednak zdecydowałem się na wariant "bogatego studenta" i wybrałem klasykę z podstawowego menu. Za wieprzową shoarmę z frytkami, surówkami i coca-colą zapłaciłem 22,5 zł (cena studencka 21 zł). Uwaga, nie można płacić kartą!
O godz. 16 ruch w pubie nie był duży. Po zamówieniu złożonym przy barze usiadłem przy jednym z wolnych stolików. Dźwięk i zapach rozgrzanej frytury świadczyły o tym, że kucharz ostro wziął się za przyrządzanie mojego dania. Po chwili kelnerka (barmanka?) podała mi trzy sosy (Sphinx?).
erka
Na zamówiony zestaw czekałem zaledwie kilka minut. Na dużym talerzu wylądowały kawałki mięsa, frytki oraz dwa rodzaje surówki. Każdy ze składników oddzielało sporo wolnej przestrzeni. Pierwszy kęs mięsa od razu zdradza, że to dania nie z grilla - jak wskazuje karta - ale raczej z patelni oblanej olejem. Przygotowana wcześniej porcja była szybko przesmażona przed podaniem. Smak mięsa? Gumowaty bez wyrazu. Kolor i zapach frytek też nie napawał optymizmem. Kawałki ziemniaków przed podaniem skąpały się w starym tłuszczu. Sytuację miały uratować sosy. Pierwszy - różowy - połączenie ketchupu z majonezem. Drugi - czerwony (ostry ze Sphinx'a?) - tani ketchup z suszonymi przyprawami. Trzeci - biały - intensywny zapach czosnku, podany bez zamieszania, wyglądał jak otwarty majonez odstały w lodówce kilka dni. Jedynym plusem dania były surówki z białej i czerwonej kapusty. W jednej dało się wyczuć nawet trochę świeżego kopru.
Radek
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze