Włochy 2013 (La Migliore offerta). Reż. Giuseppe Tornatore. Aktorzy: Geoffrey Rush, Sylvia Hoeks, Jim Sturgess, Donald Sutherland
Tytułowy bohater, Virgil Oldman (niezawodny Rush) jest uznanym i szanowanym ekspertem sztuki i licytatorem w domu aukcyjnym, ale jego etyka zawodowa pozostawia wiele do życzenia: przy pomocy swojego wspólnika, niespełnionego malarza Billa (Sutherland) wchodzi on w półlegalny sposób w posiadanie bezcennych dzieł sztuki.
To, że są to na ogół kobiece portrety, jest nieprzypadkowe: w życiu prywatnym Virgil jest odludkiem, lepiej czującym się w świecie pięknych przedmiotów, niż żywych ludzi - zwłaszcza kobiet, wobec których odczuwa lęk. Tych na płótnach bać się nie musi.
Pewnego dnia zgłasza się do niego tajemnicza młoda osoba, Claire (Hoeks), z prośbą o dokonanie wyceny odziedziczonych przez nią obrazów i mebli. ''Tajemnicza'', gdyż unika bezpośredniego kontaktu z Virgilem, nie przychodzi na umówione spotkania, rozmawia z nim wyłącznie przez telefon itd.
Ten, zniecierpliwiony, ale i zaintrygowany jej postępowaniem odkrywa po pewnym czasie, że kapryśna i niezrównoważona klientka jest agorofobką, nie opuszczającą murów rodzinnej willi... I, jak łatwo się domyśleć zaintrygowanie przechodzi w zafascynowanie, a zafascynowanie zamienia się w coraz bardziej obsesyjne uczucie.
[fragment recenzji Pawła Mossakowskiego]
Charlie, Cinema City
Reż. Neil Jordan Irlandia/USA/Wielka Brytania 2012. Aktorzy: Saoirse Ronan, Gemma Arterton, Caleb Landry Jones
Jak na film o wampirach - gatunek trochę już znieświeżony i właściwie ośmieszony przez różne ''Sagi zmierzch'' - całkiem interesujący, a w każdym razie inny. Ale wymaga cierpliwości.
Jego bohaterki na pierwszy rzut oka nie wyglądają na krwiopijczynie. Ani też początkowo nie wiemy, co je łączy. Siostry? (tak się oficjalnie przedstawiają) Przyjaciółki? Opiekunka i podopieczna?
Starsza, Clara (Arterton), zmysłowa, seksowna i drapieżna, pracuje jako tancerka erotyczna i prostytutka. Młodsza, 16-letnia Eleonor (Ronan) jest wrażliwa i melancholijna - jak na nastolatkę przystało. Obie trafiają do nadmorskiego miasteczka, gdzie, jak się wkrótce okaże, 200 lat temu zawiązały się ich losy.
Clara natychmiast organizuje burdel w podupadłym hotelu ''Byzantium'', Eleonor poznaje Franka (Jones), chłopaka chorego na leukemię. Zaś ich tropem podążają członkowie tajemniczego ''wampirzego'' Bractwa...
[fragment recenzji Pawła Mossakowskiego]
Charlie, Cinema City, Silver Screen
Polska 2013. Reż. Leszek Wosiewicz. Aktorzy: Rafał Fudalej, Magdalena Cielecka, Sonia Bohosiewicz, Eryk Lubos, Piotr Głowacki
Skromny film nie tyle o powstaniu warszawskim, co raczej z powstaniem w tle: historia spotkania pozbawionej złudzeń Niemki i dziecięco naiwnego polskiego nastolatka.
Tytułowym dzieciakiem jest Marek (w tej roli Rafał Fudalej) ? 18-latek, który w czasie powstania warszawskiego trzyma się blisko matki, zaczytuje w ''Gargantui i Pantagruelu'' i lubi patrzeć w zbudowany przez ojca fotoplastykon, w którym historia wydaje się umowna, nienamacalna, raczej obserwowana niż przeżywana. A jednak bohater od kobiet się oddzieli, będzie próbował się przedrzeć do Śródmieścia i spotkać ojca, ważną figurę w Ratuszu.
Spotyka jednak Irenę (wreszcie duża, filmowa rola Magdaleny Cieleckiej): folksdojczkę, którą Polacy chcą powiesić za rzekome strzelanie do polskich dzieci. To Marek ją uratuje (''Ja znam tę kobietę''), to on stanie się jej towarzyszem w drodze przez warszawskie ruiny. Od początku widać zresztą, że Irena prowadzi tu swoją grę ? jest dumna, nieco arogancka, zna dziwne miejsca, skrytki, wciąż czynne prysznice.
Szuka syna, prawdopodobnie zaangażowanego w powstanie, ale realizuje też własną misję wychowanej w Polsce Niemki, która mówi o sobie: ''jestem patriotką''. W pewnym sensie to właśnie Irena ? również dzięki świetnej roli Cieleckiej ? okazuje się w filmie najciekawsza: próbuje grać rolę nieustraszonego Wallendroda w sukience, ale jednocześnie sama, co widać choćby w scenie pijackiej orgii, zostaje przez wojnę brutalnie upodlona.
Cokolwiek zrobi, jest postacią przegraną ? jej patriotyzm nie ma nic wspólnego z heroizmem, ale oznacza zgodę na to, by dać się przez wojnę ''ubrudzić'', przyjąć jej reguły z fizjologiczno-rynsztokowym rysem włącznie.
Marek ? obserwator, który dojrzewa dopiero do tego, by wojenne zasady przyjąć i działać ? przechodzi tymczasem kolejne etapy pozbywania się złudzeń. Jego naiwność przenika zresztą w samą narrację filmu, zbudowanego na kształt przypowieści o dziecku, które właśnie swoją niedojrzałość pełną idealistycznych wyobrażeń kładzie w końcu na szali i wchodzi ? jak u Wajdy - do kanału, zatrzaskując za sobą młodość. Tylko zaleta to czy wada?
[fragment recenzji Pawła T. Felisa]
Charlie
USA 2013 (The Smurfs 2). Reż. Raja Gosnell. Dubbing: Jerzy Stuhr, Małgorzata Socha, Agnieszka Dygant, Miłogost Reczek
Gargamel wreszcie ma sposób na Smerfy: wyczarowuje smerfopodobne Wredki, które mają być kluczem do poznania tajemnic znienawidzonych przez niego, miniaturowych stworzeń. Żeby jednak misja się powiodła, potrzebne jest zaklęcie, które wyjawić może wyłącznie Smerfetka. Gargamel porywa więc ją i próbuje zdobyć jej sympatię w Paryżu, a na ratunek smerfiej niewieście ruszają Papa Smerf, Ciamajda, Maruda i Laluś.
Jak sprawdzi się powtórka z fabularno-animowanego hitu, trudno powiedzieć: film wchodzi do polskich kin bez pokazu prasowego. [PTF]
Bałtyk, Cinema City, Silver Screen
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze