Jeden z ulubionych zabytków wśród miłośników Starego Cmentarza - znacznych rozmiarów pomnik został wybrany do renowacji w internetowym głosowaniu. Marmurowa płaskorzeźba zainstalowana w oszczędnej formie z piaskowca (był w bardzo złym stanie - popękał, miał liczne ubytki) przestawia scenę wskrzeszenia córki Jaira, co prawdopodobnie oznacza, że pochowano tu dziecko.
- Ten urokliwy pomnik o dużych walorach artystycznych był w tragicznym stanie - mówi Cezary Pawlak, prezes Towarzystwa Opieki nad Starym Cmentarzem. - Całe fragmenty odchodziły płatami, ciężko było odczytać inskrypcję, która głosi: ''Zasnęła w Bogu w 9tej wiośnie życia swego''. Efekt renowacji odkrywa przed nami tajemnicę.
Pomnik przedstawia młodą dziewczynę klęczącą w błagalnym geście - opiera się o oplecione bluszczem skały. Na wieńczącym nagrobek krzyżu znajduje się dobrze zachowana fotografia.
Realizacja, z której najbardziej cieszą się kwestujący rokrocznie na Starym Cmentarzu dziennikarze. Stanisław Łąpiński (1848-1921) był znanym łódzkim dziennikarzem i literatem. Współpracował z wieloma tytułami, m.in. ''Rozwojem'' i ''Dziennikiem Łódzkim'', znany był z publikowania recenzji teatralnych.
Gdy pod koniec życia zaniemógł na zdrowiu, dziennikarze z różnych łódzkich redakcji, bez względu na narodowość, wyznanie czy poglądy polityczne, zainicjowali zbiórkę na rzecz chorego i nieubezpieczonego (co było wówczas regułą wśród dziennikarzy) kolegi.
Wykonany z piaskowca nagrobek Stefanii Srebrzyńskiej (1901-1921) był w bardzo złym stanie. Pomnik to przykład typowej symboliki sztuki sepulkralnej przełomu XIX i XX w. i początku XX w. Złamana gałązka to przerwane życie, bluszcz - odrodzenie, wianek kwiatów - pamięć o zmarłej osobie.
Nagrobek zamówił mąż zmarłej. Oprócz Stefanii pochował tu także troje ich dzieci.
Nagrobek został odkryty w chaszczach, jakie częściowo porastają część ewangelicką, był przysypany ziemią. Konserwatorzy mocno się natrudzili podczas oczyszczania, bo gdy pomnik leżał zakopany w ziemi, do kamienia przenikały rozpuszczalne w wodzie sole i zanieczyszczenia.
Pomnikowi z 1890 r. brakowało także zwieńczenia z krzyżem, ostała się tylko jedna czwarta podstawy. Zwieńczenie zostało odtworzone na podstawie analogicznego pomnika z tej samej, słynnej pracowni Urbanowskiego.
Kolejny przykład typowego dla przełomu wieków pomnika z formą silnie nawiązującą do natury. W październiku na szczyt mocno zniszczonego jeszcze niedawno nagrobka powrócił - po kilkudziesięciu latach - krzyż.
Pomnik był w tak fatalnym stanie, że odnawiano go przez dwa lata (renowację rozpoczęto dzięki pieniądzom zebranym podczas kwesty w roku 2010). Dopiero dzięki konserwatorom udało się odczytać datę śmierci dziecka: Marylka zmarła w wieku 2 lat w roku 1899. Zginęła od oparzeń, prawdopodobnie od iskry z pieca zapłonęła jej sukienka.
Nagrobkowi brakowało zakończenia. Konserwatorzy postanowili, że najwłaściwszym będzie pomnik dziewczynki.
Jeden z kilkunastu pomników na Starym Cmentarzu w kształcie kolumny. Gdyby nie interwencja konserwatorów, kolumna wkrótce by się przewróciła. Na kartuszu widnieje łaciński napis, który można przetłumaczyć następująco: ''rozstanie koniecznością, nadzieją - spotkanie''. Sentencja nabiera sensu, kiedy dowiemy się, że pomnik Antoniemu Zalewskiemu, chirurgowi (na lekarską profesję wskazuje wąż eskulapa), postawiła żona.
Prace przy dziewiątym pomniku odnowionym za pieniądze z ubiegłorocznej kwesty trwały do ostatniej chwili; kiedy odwiedziliśmy cmentarz z aparatem, pomnik znajdował się jeszcze w pracowni konserwatorskiej.
Romanow był policjantem, został zabity podczas zawieruchy Rewolucji 1905-07. Miał dwadzieścia kilka lat.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze