W poniedziałek (2 listopada) na swoim facebookowym profilu Filip Chajzer zamieścił zdjęcie za kierownicą z wystającą mu zza ramienia tekturową podobizną Bogusława Lindy. Do zdjęcia dołączył apel: "Ruszamy wiadomo gdzie. Poproszę instrukcję obsługi miasta Łodzi. Najlepsze i najgorsze miejsca, które powinniśmy odwiedzić i pokazać;) Taki top 5!".
Przypomnijmy całe zamieszanie wywołał Bogusław Linda, który w trakcie otwartego dnia na planie zdjęciowym najnowszego filmu Andrzeja Wajdy "Powidoki", zapytany o Łódź Filmową, odpowiedział dziennikarzom:
Chociaż od słów aktora minął tydzień, a łodzianie wyraźnie dali mu do zrozumienia, że czują się urażeni nikt nie usłyszał "przepraszam". W miniony piątek w trakcie kolejnego otwartego dnia na planie zdjęciowym aktor bronił się, że jego słowa zostały wyrwane z kontekstu.
"Wyborcza" odpowiada na apel Filipa Chajzera. Z przymrużeniem oka prezentujemy top5 najlepszych i najgorszych miejsc w Łodzi.
Zacznijmy od tych najlepszych. Wizytę w Łodzi polecamy rozpocząć od wizyty na ul. Piotrkowskiej. Ale nie tej oczywistej. Wszyscy wiedzą, że główna ulica Łodzi tętni życiem. Wystarczy spojrzeć na strumień ludzi codziennie ją przemierzający, wziąć udział w koncercie, albo zasiąść w jednym z wielu ogródków. Ale jest też inna Piotrkowska - spokojna, klimatyczna, tajemnicza... Wystarczy skręcić w podwórko.
Ranking tych najciekawszych przygotował dla naszych czytelników Szymon Bujalski.
Manufakturę znają nie tylko mieszkańcy Łodzi. To największe w Polsce centrum handlowo-rozrywkowego. Zostało otwarte 17 maja 2006 roku. To ważna data. W plebiscycie na najważniejsze wydarzenie 25-lecia w Łodzi wygrało właśnie powstanie Manufaktury.
Dziś w centralnej części dawnego imperium Izraela Poznańskiego stoi olbrzymia galeria handlowa. Obok niej rozpościera się rynek, który jest jednym z najczęściej wybieranych miejsc spotkań łodzian. W odrestaurowanych budynkach powstają sklepy, lokale usługowe, restauracje, kluby muzyczne i butiki, muzeum i eksperymentarium. Razem jest ich ponad 250. Ofertę centrum handlowego uzupełnia Muzeum Sztuki i andel's Hotel, które ulokowały się w monumentalnych budynkach tkalni i przędzalni wzdłuż ul. Ogrodowej. Ozdobą hotelu staje się umieszczony na ostatnim piętrze i wystający poza gzyms basen.
Jeszcze niedawno ul. 6 Sierpnia (od al. Kościuszki do Piotrkowskiej) nie różniła się bardzo od innych ulic w centrum. Krzywe chodniki, dziurawa jezdnia, dużo samochodów. Mieszkańcy chcieli to zmienić. Po raz pierwszy w październiku 2013 usłyszeli słowo woonerf. W klubie Przechowalnia miejscy aktywiści zorganizowali spotkanie, na którym przekonywali, że ulica może zmienić się nie do poznania, bo przy okazji remontu Piotrkowskiej można przebudować ją w woonerf, czyli tzw. miejski podwórzec.
Nowa inwestycja zbiegła się w czasie z pierwszą edycją Budżetu Obywatelskiego. I udało się. Ulica 6 Sierpnia stała się nowym miejscem spotkań. Restauratorzy wystawili ogródki. Latem trudno w nich znaleźć wolne miejsce. Pod zegarem zorganizowano festiwal muzyczny. Podczas Festiwalu Światła ulicę udekorowano specjalną iluminacją i ?dachem? z parasolek.
Ulica 6 Sierpnia była impulsem do zmian. W kolejnej edycji BO łodzianie zdecydowali, że woonerfy powstaną też na ul. Piramowicza i Traugutta. Ten pierwszy został nagrodzony m.in. na Europejskim Kongresie Gospodarczym w Katowicach
Widzewskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego "Wi-Ma" to już od kilku lat przeszłość. Nie oznacza to jednak, że tereny dawnej Widzewskiej Manufaktury, założonej w 1879 roku przez dwóch fabrykantów: Juliusza Kunitzera i Juliusza Heinzla, są dewastowane przez złomiarzy, bezdomnych i chuliganów.Nic z tego. Prezes Stanisław Zaręba wymyślił, że zrobi z Wi-My miejsce tętniące kulturą alternatywną.
Blisko 60 tys. m kw. poprzemysłowej powierzchni oddał w użytkowanie artystom. Dziś zajmuje ją ponad dwadzieścia firm, fundacji i stowarzyszeń działających w obszarze kultury i sztuki. Są tam fotografowie, kreatywni, młodzi przedsiębiorcy, aktorzy, filmowcy, projektanci, muzycy, majsterkowicze oraz absolwenci łódzkich uczelni artystycznych.
- To ludzie, którzy chcą czegoś więcej i tworzą sektor kreatywny - mówi Zaręba.
Ostatnim miejscem, które znajdzie się w naszym top5 będzie najnowszy nabytek Łodzi, czyli prawdopodobnie pierwsza we wszechświecie "Stajnia Jednorożców".
Chociaż ta budzi wśród łodzian mieszane uczucia nie sposób nie zachwycić się jej urodą. O gustokilometrach i tym dlaczego krytykujemy naszą "Stajnię" pisała na łamach "Wyborczej" między innymi Dorota Ceran: Centrum Przesiadkowe. Krytykujemy, bo jest w Łodzi?
Top5 to zdecydowanie za mało, żeby pokazać wszystkie zachwycające miejsca w Łodzi. Mamy przecież jeszcze przepiękne kamienice oddane w ramach programu "Mia100 Kamienic", zachwycającą turystów z całego świata galerie murali Fundacji Urban Forms, centra coworkingowe, zrewitalizowane fabryki i przestrzenie takie jak chociażby Art_Inkubator czy EC-1. Tym trudniej podejść nam do drugiego Top5.
Zaczniemy jednak od klasyka. Chyba każdy zna scenę z filmu "Ajlawju", w której Cezary Pazura potykający się na dworcu Łódź-Kaliska komentuje wydarzenie słowami: - Łódź kurwa.
Jeszcze nie dawno "Kaliska" na betonowo-estakadowej pustyni. Sytuację zmieniło powstanie obok Atlas Areny, trybuny Stadionu Miejskiego oraz trasy W-Z. Dziś odstraszają już tylko niewyremontowane perony oraz brzydko pachnące przejścia wytyczone pod estakadami. Jeśli przez to przebrniemy może się okazać, że "Kaliska" to idealne miejsce dla hipsterów - można na nim skosztować wegańskiego hot-doga oraz miłośników filmów Barei, a to za sprawą systemu kamer skrzętnie odnotowujących każdą wizytę w dworcowej toalecie
Złą sławą cieszył się w wakacje Wodny Raj.
Miejskie kąpielisko znajdujące się na Teofilowie przeżywało oblężenie. Niestety obok zwykłych użytkowników pojawił się również Gang Limanki. Chuligani z Bałut rozpychali się, chlapali i przeklinali. Na teren basenu wnosili broń oraz alkohol. Terroryzowali pracowników. Dochodziło do tego, że ratownicy w obawie o swoje życie bali się zwrócić im uwagę.
Chociaż do kolejnego sezonu na kąpieliskach jeszcze daleko władze już teraz chcą zadbać o to by łodzianie mogli czuć się bezpiecznie. Oprócz wzmożonych patroli straży miejskiej i policji, które wprowadzono jeszcze wakacje, miasto chce iść o krok dalej i wprowadzić zakazy basenowe dla chuliganów wzorowane na tych stadionowych.
Podążając tropem Gangu Limanki szukając najniebezpieczniejszych miejsc w Łodzi trafimy na ulicę Limanowskiego.
W Łodzi mówi się "Typowa Limanka". Co ukryte jest pod tym lakonicznym sformułowaniem pisał nasz reporter Michał Kwiatkowski: "Ulica Limanowskiego, godz. 15. Szaro, brudno, ludzie mijający mnie na chodniku nie wyglądają za wyraźnie. Starszy mężczyzna pociąga z butelki zawiniętej w papier, na smyczy trzyma psa, który załatwia się na chodnik. Na ścianach bazgroły, które trudno nazwać graffiti. Typowa Limanka".
Obcy w tamtejszych bramach mogą bardzo łatwo narobić sobie kłopotów. Jak do żadnej innej ulicy pasuje tu powiedzenie: "Bez kija i noża nie podchodź do bałuciorza". Wchodząc na ul. Limanowskiego lepiej wiedzieć komu się tu kibicuje.
Oczywiście Limanka to nie tylko zło. Uogólniając można skrzywdzić mieszkańców, którzy sprawiają, że nie takie to miejsce straszne jak je malują. W reportażu wspomnianego już Michała Kwiatkowskiego możemy przeczytać m.in. o podwórku przy ul. Wrocławskiej 10. Wchodząc z obskurnej ulicy na podwórko, czuję się, jakbym przeszedł przez magiczne zwierciadło - pisał reporter.
Łódzki lunapark jest jednym z zaledwie trzech stacjonarnych parków rozrywki w Polsce. Mógłby być atrakcją turystyczną, ale wymaga doinwestowania. Mimo, że ma 40 lat wciąż wygląda jakby chwile temu został otwarty. Swoim wyglądem straszy nie tylko dzieci ale też dorosłych. W maju w gondolach diabelskiego młyna kilkanaście metrów nad ziemią zostali uwięzieni ich pasażerowie. Tylko dzięki przytomności pracowników, którzy siłą swoich mięśni obrócili wielkie koło i bezpiecznie ściągnęli na ziemię amatorów mocnych wrażeń, nie doszło do tragedii.
Smutny lunapark posłużył m.in. za scenerie teledysku do piosenki "Los Cebula i Krokodyle Łzy" zespołu Coma.
Ostatnie miejsce w naszym rankingu zajmie zapomniany kwartał między NCŁ i Księżym Młynem.
Najkrótsza droga z Nowego Centrum na Księży Młyn wiedzie ulicami Dowborczyków, Targową, Wodną i Wysoką. Tam czas zatrzymał się jednak dawno temu. Odnowione i zadbane budynki przy poszczególnych ulicach dają się policzyć na palcach jednej ręki. W miejscu trawników są klepiska, sypiące się komórki i prowizoryczne garaże to powszechny obraz. Podobnie jak krzywe i połamane chodniki oraz dziurawe jezdnie.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze