30-letni Kubańczyk uważany jest za jednego z najlepszych zawodników na świecie. W klubowej siatkówce osiągnął wszystko: z Trentino Volley wygrywał Ligę Mistrzów i klubowe mistrzostwa świata, wybierany był na najlepszego gracza tych imprez. Urodził się w Santiago de Cuba i tam zaczynał karierę sportową.
Jako jeden z pierwszych Kubańczyków dostał pozwolenie na grę za granicą, a konkretnie w rosyjskim Nieflianiku Ufa. Jednak został przyłapany na stosowaniu środków dopingujących i zdyskwalifikowany. Uciekł do Włoch, gdzie podpisał kontrakt z Trentino. Jego federacja zawiesiła go, dlatego pauzował przez cztery lata. Ale gdy wrócił, błyskawicznie pokazał, że Włochom opłacało się czekać. Juantorena nie wygląda na atletę, bo przy wzroście 200 cm waży tylko 78 kg. Skacze jednak bardzo wysoko, świetnie serwuje i przyjmuje.
Jak przystało na wielkiego mistrza, najlepszy jest w najważniejszych meczach. Dostał włoskie obywatelstwo i na nieszczęście Polski zadebiutował w tamtejszej reprezentacji w ostatnim Pucharze Świata, pomagając w wywalczeniu kwalifikacji olimpijskiej. Przed obecnym sezonem przeniósł się z Halkbanku Ankara do Cucine Lube Civitanowa.
Ostatni z wielkich Serbów, którzy 15 lat temu w Sydney w porywającym stylu zdobyli olimpijskie złoto. Przez lata 36-letni obecnie zawodnik uważany był za najlepszego atakującego na świecie. Z Lube Bancą Macerata triumfował w Lidze Mistrzów (2002 r.), a z narodową drużyną dwa razy był najlepszy w mistrzostwach Europy.
W zespole z Maceraty występował przez siedem lat. Później grał w Romie, Olympiakosie, a w latach 2010-2015 w Fenerbahce Stambuł. Na koniec kariery wrócił do swojego pierwszego włoskiego klubu, który teraz nazywa się Cucine Lube Civitanova, gdzie ma być alternatywą dla młodszego Giulio Sabbiego.
Jeśli w USA rozgrywający porównywany jest do słynnego Lloya Balla, to lepszej rekomendacji nie trzeba.
Po zakończeniu kariery przez mistrza olimpijskiego Amerykanie nie mogli znaleźć dobrego rozgrywającego. Aż trafili na urodzonego w 1993 roku na Hawajach Christensona. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Mimo młodego wieku ma niepodważalną pozycję w kadrze, z którą w 2014 roku wygrał Ligę Światową, a we wrześniu Puchar Świata. W tym ostatnim turnieju został wybrany na najlepszego rozgrywającego.
W tym roku wyjechał z ojczyzny, skuszony przez klub z Civitanovy. Oprócz szybkiej gry imponuje silną zagrywką.
Najlepszy libero ubiegłorocznych mistrzostw świata i ostatnich mistrzostw Europy, a ma dopiero 25 lat. Urodził się we Francji, ale jego rodzice pochodzą z Rosji. Ojciec Boris Grebennikow też był siatkarzem, a obecnie jest trenerem. Grebennikow junior grał przeciwko PGE Skrze Bełchatów jako zawodnik Friedrichshafen.
Na boisku jest wulkanem energii, a oprócz wielkich umiejętności wyróżnia się pogodnym usposobieniem. Dlatego jest ulubieńcem kibiców, także polskich.
28-letni środkowy od wielu lat należy do czołowych graczy na tej pozycji. W drużynie Cucine Lube gra od 2008 roku, dwa razy pomagając jej zdobyć mistrzostwo Włoch.
Największy sukces reprezentacyjny odniósł cztery lata temu, kiedy z Serbią sięgnął po mistrzostwo Europy. W kadrze podstawową parę środkowych tworzy ze Srecko Lisinacem z PGE Skry, który wygrał rywalizację z jego kolegą klubowym Dejanem Stankoviciem.
Słoweński przyjmujący był odkryciem - tak jak jego reprezentacja - odkryciem ostatnich mistrzostw Europy. Został wybrany do najlepszej szóstki turnieju, ale w Cucine Lube jest zmiennikiem. Ma dopiero 23 lata, a do Civitanovy przeniósł się z Ravenny.
Legenda już nie tylko PGE Skry, ale całej polskiej siatkówki. Był najlepszym zawodnikiem ostatnich mistrzostw świata, w których nasza reprezentacja zdobyła złoty medal. Wcześniej miał już na koncie srebro zdobyte w 2006 roku.
W klubie osiem razy był mistrzem Polski, wielokrotnie był MVP rozgrywek. Twierdzi, że jego największym niespełnionym marzeniem jest wygranie z PGE Skrą Ligi Mistrzów. Najbliżej był w 2012 roku, kiedy zdobył srebro i został wybrany na najlepszego gracza imprezy.
Maradona argentyńskiej siatkówki. 26-letni przyjmujący rozgrywa trzeci sezon w PGE Skrze. Z roku na rok jest lepszy, a pod względem widowiskowości ataków nie ma sobie równych w PlusLidze. Z reprezentacją zakwalifikował się już do igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
Ma 26 lat i gra na pozycji środkowego. Długo nie mógł wywalczyć sobie stałego miejsca w podstawowym składzie PGE Skry, także dlatego, że jak na środkowego jest niski (200 cm). Ale nadrabia to szybkością i skocznością. W mistrzostwach świata był odkryciem, trafiając do zespołu gwiazd.
Jeden z najmłodszych zawodników w bełchatowskiej drużynie. Mimo 23 lat uważany jest już za czołowego środkowego na świecie. Jest szybki, skoczny i niesłychanie trudny do zatrzymania w ataku.
Największy nieobecny środowego meczu. Jedyny zawodnik PGE Skry, który wie, jak smakuje zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Poczuł to w 2009 roku z Trentino. Został wtedy najlepszym blokującym imprezy. Mistrz i wicemistrz świata, mistrz Polski i Włoch. Niestety, zabraknie go z powodu kontuzji.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze