Największe napady ostatnich lat w Łodzi i okolicach

22 listopada dwóch zamaskowanych mężczyzn napadło bank w okolicy dworca Łódź-Żabieniec. Sprawcy weszli do placówki bankowej przy ul. Plantowej około godz. 14.50. Jeden z nich trzymał przedmiot przypominający broń. Grożąc nim pracownikom banku, zażądał oddania pieniędzy. Po napadzie napastnicy poszli najprawdopodobniej w kierunku dworca Łódź-Żabieniec.

Rysopisy sprawców:

Obaj wyglądali na około 30 lat. Pierwszy ma 170 cm wzrostu i jest średniej budowy ciała. Podczas napadu był ubrany w jasnoszarą lub białą bluzę z kapturem zapinaną na ekspres, czarne rękawiczki i czapkę z czerwonym daszkiem. Jego kompan ma 175-180 cm wzrostu i również jest średniej budowy ciała. On także miał na sobie szarą bluzę z kapturem zapinaną na ekspres, czarne spodnie dresowe oraz czapkę z czarnym daszkiem.

KWP Łódź

Wszystkie osoby, które mogą wskazać sprawców, proszone są o kontakt z Wydziałem do Walki z Przestępczością Przeciwko Życiu i Zdrowiu II Komisariatu Policji w Łodzi, osobiście przy ul. Ciesielskiej 27 lub telefonicznie pod numerami 42 665 15 00 i 112.

Napad pod bankiem na Dąbrowie wyglądał jak w sensacyjnym filmie. Bandyta był dobrze przygotowany. - Napad trwał minutę i nic nie działo się przypadkiem - mówiła później Joanna Kącka, rzeczniczka łódzkiej policji.

Fot. Tomasz StaA?czak / Agencja Gazeta

W czerwcu 2013 roku o godzinie 12.11 pod zaplecze banku PKO BP przy ul. Tatrzańskiej 124 podjechał biały peugeot ochroniarskiej firmy Konsalnet. W aucie było dwóch konwojentów i worki pełne pieniędzy. Kiedy ochroniarze ruszyli z pieniędzmi do tylnych drzwi banku, zostali zaatakowani przez czterech zamaskowanych, ubranych na czarno mężczyzn.

Akcja trwała minutę. W tym czasie konwojenci zostali zaatakowani gazem, jednego uderzono, napastnicy zdetonowali granat hukowy i odjechali samochodem dostawczym.

W pawilonie, w którym działa PKO BP, są jeszcze dwa banki, kilka sklepów, lombard, kantor wymiany walut i figloraj. I choć rzecz działa się w samo południe, mało kto napad zauważył. - Było pełno klientów i nic nie słyszałam - mówiła ekspedientka ze sklepu, którego wejście jest kilka metrów od miejsca, gdzie napadnięto ochroniarzy.

Konwojenci oddali siedem strzałów w kierunku uciekającego zielonego dostawczaka.

- Ja nic nie widziałam, ale znajoma mówiła, że ci złodzieje spokojnie odjechali - relacjonowała po wszystkim pani Małgorzata. - Dobrze wybrali godzinę napadu. W południe ulice są u nas puste, a już o trzeciej robią się korki.

Auto z łupem z osiedlowej uliczki skręciło w prawo, w ulicę Dąbrowskiego i kilkadziesiąt metrów dalej - na skrzyżowaniu z ulicą Tatrzańską spokojnie zawróciło i pojechało w kierunku giełdy samochodowej.

Fot. Tomasz StaA?czak / Agencja Gazeta

Wkrótce straż pożarna została poinformowana o samochodzie płonącym w zaroślach w okolicy ul. Tomaszowskiej i Bławatnej.

Był to samochód wykorzystany do napadu na bank.

Sprawców do tej pory nie odnaleziono.

Początkowo sprawa zamordowanego w 2000 roku jubilera ze Skierniewic została umorzona. Prokuratura nie zdołała ująć sprawców pomimo posiadania portretów pamięciowych, odcisków palców i buta, łuski oraz naboju. Przełom nastąpił 12 lat później. Pomógł przypadek i nowoczesna technologia. Wówczas w Komendzie Miejskiej Policji w Skierniewicach zainstalowano system komputerowy Afis do analizy odcisków palców. Okazało się, że ślady daktyloskopijne z obrabowanego siedem lat wcześniej sklepu należą do ukaranego za inne przestępstwo Cezarego Z.

Zatrzymany złożył prokuraturze dokładne wyjaśnienia. Zdradził, że napad planował z przyjacielem - Rafałem P. Jak przyznał, sklep jubilerski przy Rynku był łatwym celem - nie było tam kamer ani ochrony. Od niego śledczy poznali historię napadu na jubilera sprzed lat.

Do rabunku doszło po południu 28 marca 2000 roku. 17-letni wówczas Cezary Z. miał paralizator, a 20-letni Rafał P. trzymał broń. Kiedy wtargnęli do środka, P. krzyknął: ''To jest napad'' i wycelował w 58-letniego Walentego S. Jubiler nie przestraszył się intruzów i wybiegł z zaplecza z pałką. Uderzył jednego z nich w rękę. Z. próbował użyć paralizatora, ale urządzenie nie działało. Wtedy P. przystawił jubilerowi broń do głowy. ''Nie ruszaj się, k..., bo zginiesz'' - zagroził.

Walenty S. ponownie nie posłuchał i złapał napastnika za rękę, broń wystrzeliła. Kiedy mężczyzna osunął się na podłogę, jeden zaczął pakować biżuterię, a drugi zaciągnął postrzelonego za ladę sklepu. Jubiler zmarł w szpitalu.

W trakcie pakowania złotej biżuterii P. i Z. zauważyli, że zza szyby przygląda im się chłopiec. Przestraszyli się, pospiesznie włożyli kosztowności do reklamówek i szybko wyszli. Biżuterię o wartości 45 tys. zł zakopali w lesie. Przez następne trzy miesiące rabusie sprzedawali łupy w skupie złomu złota. Kiedy towar się skończył, Rafał P. napadł na bank w Białej Rawskiej. Zdaniem śledczych miał przy sobie tę samą broń, którą zastrzelono jubilera. Sąd skazał go za ten rabunek na sześć lat więzienia.

Odciski palców na miejscu zbrodni oraz przyznanie się do napadu przez Cezarego Z. i Rafała P. pozwoliły na wniesienie aktu oskarżenia po 12 latach od zabójstwa. Oskarżeni nie zgadzali się tylko w jednym - kto zabił jubilera. Każdy z nich przekonywał, że broń w dniu napadu trzymał ten drugi.

Sąd nie uwierzył w wersję Rafała P. To jego uznał za zabójcę i skazał na dożywocie. Cezarowi Z. sąd wymierzył karę 15 lat więzienia.

Od kilku tygodni policjanci z Komendy Miejskiej Policji w Piotrkowie pracowali nad sprawami napadów na placówki bankowe. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego przedstawili 47- letniemu mieszkańcowi powiatu otwockiego zarzuty aż trzech rozbojów w bankach w Piotrkowie Trybunalskim i Pabianicach.

policja

Dwa pierwsze napady miały miejsce 1 czerwca i 24 lipca przy ulicy Słowackiego w Piotrkowie Trybunalskim nieznany wówczas mężczyzna napadł na dwie placówki bankowe. Złodziej grożąc pracownikom przedmiotem przypominającym broń ukradł pieniądze. Kryminalni przez kilka miesięcy pracowali nad tymi sprawami. Zbierali dowody, przesłuchiwali świadków, analizowali zabezpieczone zapisy monitoringu, które w obu przypadkach zarejestrowały postać wysokiego, zamaskowanego mężczyzny w wieku około 40- 50 lat. Śledztwo potwierdziło, że był to jeden i ten sam napastnik.

Ostatni napad 47-latek zorganizował 21 września na ulicy Warszawskiej. W każdym przypadku działał w taki sam sposób. Śledczy przyznają, że sprawa ma charakter rozwojowy. 23 listopada sąd aresztował podejrzanego. Grozi mu do 12 lat więzienia.

Rolnik spod łódzkiego Bukowca zaledwie w ciągu roku 17 razy napadał na banki.

Scenariusz zawsze był taki sam. 39-letni dziś Kazimierz B. wybierał małe oddziały banków, z których łatwo było uciec. Długo je obserwował. Napadów dokonywał zazwyczaj tuż przed zamknięciem, kiedy nie było klientów.

Do banku wchodził ubrany w ciemną kurtkę, z twarzą przesłoniętą czapką z daszkiem i masywnymi okularami korekcyjnymi. Zachowywał się, jakby był zwykłym klientem.

Gdy pracownik wyliczał mu ratę kredytu albo mówił o zyskach z lokaty, Kazimierz B. nagle wyciągał broń, kładł na biurku i zasłaniał ją ręką. Groził, że użyje pistoletu, jeśli nie dostanie pieniędzy, a gdy je dostał - spokojnie wychodził.

Prokuratura ustaliła, że od maja 2010 roku do lipca 2011 roku napadł na 17 placówek należących do sześciu banków. Początkowo działał w Łodzi, ale uznał, że to zbyt niebezpieczne. Zaczął się wypuszczać dalej: Pabianice, Sieradz, potem Częstochowa, Katowice, Sosnowiec, Włocławek i Końskie. Udało mu się 15 razy: sterroryzowani urzędnicy wydali mu od kilkuset do ponad 20 tys. zł. W dwóch przypadkach wyszedł z niczym, bo w banku nie było gotówki albo pracownik uruchomił alarm i spłoszył go. W sumie Kazimierz B. zrabował niemal 170 tys. zł.

Policjanci, analizując zapis z bankowych monitoringów, zaczęli podejrzewać, że rabuś w czapce i okularach, który pojawił się w kilku bankach, to ta sama osoba. W końcu śledztwo przyniosło efekty, a ślady zaprowadziły do Kazimierza B., który w podłódzkim Bukowcu prowadził gospodarstwo rolne.

Policjanci śledzili każdy jego krok. Wiedzieli, że wakacje spędził w Egipcie. Został zatrzymany w lipcu 2011 r. w Ostrowie Wielkopolskim, gdy szykował się do kolejnego napadu. W jego samochodzie znaleziono listę banków w tym mieście, a także kurtki, okulary i czapki z daszkiem.

Kazimierz B. tłumaczył śledczym, że do przestępstwa pchnęła go trudna sytuacja materialna i rodzinna. Miał kredyty do spłacenia, pozaciągał pożyczki, dlatego potrzebował gotówki.

Jego proces przed łódzkim sądem okręgowym toczył się za zamkniętymi drzwiami. Sąd skazał go na sześć lat więzienia i nakazał zwrócenie bankom zrabowanych pieniędzy.

Ona zmieniała peruki i stała na czatach, on zastraszał kasjerki, rabował pieniądze i złoto. Po serii napadów wpadli w 2011 roku. Według prokuratury 36-letni Mariusz D. oraz o trzy lata młodsza Anna B. od września 2010 do stycznia 2011 roku dokonali wspólnie sześciu napadów na banki i dwóch na sklepy jubilerskie. W sumie ich łupem padły pieniądze i biżuteria o wartości ponad 270 tys. zł. Napad na skierniewicki bank, do którego doszło pod koniec października 2010 roku, był początkiem końca ich kariery.

Monitoring zarejestrował, jak zamaskowany mężczyzna wbiega do placówki i grozi pracownicy pistoletem. Policjanci zauważyli także kobietę, która podczas napadu stała przed bankiem. Miesiąc wcześniej obrabowano bank w Piotrkowie Trybunalskim i stróże prawa skojarzyli, że w czasie rabunku przed budynkiem stała podobna osoba.

Fot. policja

Skierniewiccy kryminalni przypuszczali, że kobieta stała na czujce i była w zmowie z napastnikiem. Prokuratura wydała zgodę na publikację jej wizerunku.

Już kilkadziesiąt godzin po publikacji zdjęć policjanci wiedzieli, kim jest poszukiwana. Okazało się, że rodzimi Bonnie i Clyde mieszkają w domku jednorodzinnym w gminie Sokołów w województwie podlaskim. Funkcjonariusze znaleźli tam złote kolczyki, pierścionki i łańcuszki (w sumie aż 379 sztuk biżuterii), perukę, odzież, w której para najprawdopodobniej napadała banki i jubilerów, a także 16 tys. zł, broń, kilka telefonów komórkowych.

Fot. policja

Zarówno Mariusz D., jak i Anna B. przyznali się do zarzutów. D. był już wcześniej karany za rozboje.

Wyrok zapadł już po jednej rozprawie. Mężczyzna został skazany na 11 lat więzienia, kobieta - na trzy lata i dziewięć miesięcy.

Igor M., przed aresztowaniem nie pracował, był na utrzymaniu rodziców, czasem coś dorobił. Przed sądem M. przyznał się do winy, ale nie chciał nic wyjaśniać. W prokuraturze mówił, że w 2009 r. stracił pracę, a pod koniec roku zaczął brać specyfik o nazwie ''Cocolino''. - Początkowo pół grama wystarczało nam na trzy, cztery osoby - mówił. - Potem potrzebowałem więcej, trzy-cztery gramy tylko dla siebie. Pieniądze, które dostawałem od rodziców, wystarczały tylko na życie, na dopalacze już brakowało. Pozadłużałem się u znajomych. Kiedyś obejrzałem film o dwóch facetach, którzy napadli na bank. Postanowiłem zrobić to samo.

Wybrał placówkę bankową przy ul. Retkińskiej. Wszedł tam 30 marca 2010 roku około południa: był niezamaskowany i uzbrojony w nóż kuchenny. Wyjął go i zażądał pieniędzy. Jedna z kasjerek powiedziała, że nie ma gotówki i próbowała uruchomić alarm. M. uniemożliwił jej to. Wtedy druga kasjerka wydała mu 8 tys. zł.

Oskarżony: - Przeliczyłem kasę i poszedłem do sklepu z dopalaczami. Kupiłem gram cocolino. Prawie wszystko z tego napadu wydałem na dopalacze. Jeździłem po nie do sklepu, a potem siedziałem w domu. Ta kasa wystarczyła mi na miesiąc.

Po pierwszym napadzie policjanci dzięki wskazówkom kasjerek sporządzili portret pamięciowy sprawcy. W mediach opublikowano też jego zdjęcia z bankowego monitoringu. Sprawcy jednak nie ujęto. Kilka miesięcy później, w maju, Igor M. znów napadł na ten sam bank przy Retkińskiej. Tym razem miał na głowie bejsbolówkę, a na twarzy chirurgiczną maseczkę. Scenariusz się powtórzył: wyjął nóż, zażądał pieniędzy, dostał niespełna 4 tys. zł i uciekł. Kasjerki rozpoznały po głosie, że to ten sam mężczyzna, który ograbił bank w marcu.

Na ul. 6 Sierpnia kupił dwa gramy cocolino.

W końcu policjanci wytropili Igora M. w pustostanie na Widzewie. Kasjerki rozpoznały go, a prokuratura przedstawiła mu zarzuty dokonania dwóch rozbojów z użyciem niebezpiecznego narzędzia. Niczemu nie zaprzeczał. - Za każdym razem, gdy szedłem obrabować bank, byłem na głodzie. Potrzebowałem pieniędzy na dopalacze. Od liceum popalałem trawkę, ale gdy się wciągnąłem w dopalacze, przestałem palić, bo marihuana była dla mnie za słaba - mówił.

Sąd skazał go na karę pięciu lat i ośmiu miesięcy więzienia.