Antydziesiątka 2015. Subiektywny przegląd wydarzeń kulturalnych

W październiku Łódź zamieniła się w plan filmowy najnowszego obrazu Andrzeja Wajdy ''Powidoki''. Cieszyli się reżyser, prezydent miasta i łodzianie. Radość szybko jednak została przerwana. Spokój zmącił Bogusław Linda, który podczas jednego ze spotkań z dziennikarzami powiedział: ''Łódź Filmowa umarła, nie ma co się oszukiwać. Dzisiaj to miasto jest umarłe, to miasto meneli''. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać. Jedni śmiejąc się z aktora przywdziewali koszulki z napisem ''Je suis menel'' i pytali ''Boguś, co ty, k...a, wiesz o Łodzi?'' inni jak np. mieszkańcy ulicy Włókienniczej, na której kręcono film, malowali na murach obraźliwe napisy pod adresem aktora, puszczali głośno muzykę, gdy włączano kamerę, lub wbiegali w kadr. Pod znakiem zapytania stanęła dotacja ?Powidoków? z Łódzkiego Funduszu Filmowego.

Kiedy w trakcie gali w Teatrze Nowym odczytano nazwisko laureata, oklaski zostały zagłuszone przez gwizdy i buczenie. Wybór wywołał burzę. Jarosław Marek Rymkiewicz, piewca prawicy wygrał z Olgą Tokarczuk, pisarką, która padła niedawno ofiarą internetowego hejtu z prawej strony. Gdy więc jedni podnosili argumenty, że nie sposób ograniczać takiej nagrody światopoglądowo, inni krzyczeli, że wciąganie nagród w spory polityczne jest po prostu głupie i niesmaczne. Mimo licznych głosów za i przeciw z jednym argumentem nie da się wygrać. Taki werdykt wygląda na tanie przypochlebianie się nowej władzy.

W listopadzie ubiegłego roku miasto zgłosiło się do federacji gier komputerowych International eSports Federation (IeSF) z Korei Południowej. Chcieliśmy mieć największą w Polsce imprezę poświęconą grom komputerowym. Aplikacja Łodzi została przyjęta i z dumą ogłoszono, że będziemy organizatorem 7th e-Sports World Championship LODZ 2015. Niestety skończyło się na ogłoszeniu. Po kilkumiesięcznych negocjacjach z magistratem IeSF wycofał się. - Łódź nie jest wiarygodnym partnerem - tłumaczył Alex Lim, sekretarz generalny organizacji. Twierdził, że negocjacje z Łodzią były koszmarem i nigdy więcej tu nie wróci. Nie ma się czemu dziwić. W lutym Koreańczycy przyjechali do Łodzi. W trakcie rozmów bardzo mocno zeszli ze swoich początkowych oczekiwań, dogadali się z magistratem, a gdy tylko wyjechali z Łodzi dostali e-maila o wycofaniu się władz miasta ze wszystkich wcześniejszych ustaleń.

Pod koniec roku magazyn ''National Geographic'' opublikował ranking pięciu najciekawszych muzeów w Polsce. Wśród nich znalazło się łódzkie Muzeum Książki Artystycznej. To ważne wyróżnienie. Niestety chwilę wcześniej, bo na początku grudnia prowadzący je państwo Tryznowie dostali pismo od wiceprezydenta Ireneusza Jabłońskiego nakazujące w trybie pilnym wyniesienie się z zajmowanej przez nich willi Henryka Grohmana na Księżym Młynie. W ich obronie - podpisując petycje - stanęło blisko pięć tysięcy osób z całej Polski, a do Łodzi wysłał pismo, a potem osobiście przyjechał na wizytację Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Gliński. Na decyzje magistratu nie trzeba było długo czekać. Wycofano się z decyzji, a w zwołanej na szybko konferencji z udziałem m.in. wiceprezydenta Krzysztofa Piątkowskiego przekonywano, że dokument dający Tryznom miesiąc na opuszczenie willi i nakazujący im zapłatę ponad 30 tys. zł za ?bezumowne korzystanie? z obiektu, był jedynie formą zaproszenia do dyskusji. Niewątpliwie ciekawą.

Łodzianie czytają! A jakby tego było mało chcą dyskutować, co pokazał 5. Salon Ciekawej Książki. Niestety nie wszystkim było to dane. Osoby, które wybrały się na spotkanie z Jackiem Dehnelem musiały odejść z kwitkiem. Najpierw pisarz się spóźniał. Potem organizator poinformował, że autora na targach jednak nie będzie. ''Powodami technicznymi'', które miały go zatrzymać w domu - to już dowiadujemy się z Facebooka pisarza - było nie zaproszenie go. ?O 13.10 zadzwoniono do mnie i powiedziano że od dziesięciu minut mam spotkanie w Łodzi. Możecie sobie Państwo wyobrazić moje zaskoczenie?. Chociaż organizator przeprosił za swoje ''niedopatrzenie'', niesmak pozostał.

Pod koniec września w Teatrze Wielkim wręczono nagrody przyznane przez łódzkich recenzentów za najważniejsze teatralne wydarzenia sezonu 2014/2015. O Złotej Masce dla ''Strasznego dworu'' reżyserka dowiedziała się z monitoringu prasy w swoim telefonie. ?Nikt mnie nie zawiadomił, nikt do mnie nie zadzwonił? - informowała, co dziwiło zwłaszcza, że nagrodzeni - w tym wypadku Teatr Wielki - już wcześniej wiedzieli o swoich wyróżnieniach, żeby móc zadecydować kto ową nagrodę odbierze oraz kogo zaprosić na uroczystość. Podsumowując, namówienie Jandy na reżyserowanie w Łodzi ''Strasznego dworu'' było świetną decyzją marketingową - cała Polska usłyszała o debiucie reżyserki w łódzkiej Operze! Szkoda tylko, że jej kolejnych sukcesów nie udało się już tak dobrze wykorzystać.

Fundacja Urban Forms rozsławiła Łódź jako miasto murali. W tym roku również chciała zdobić łódzkie kamienice. Na działalność drogą konkursu zdobyła tylko 50 tys. zł. To jedna czwarta kwoty, którą dysponowała w latach poprzednich. Mimo to i tak udało się zrobić trzy wielkoformatowe prace. W międzyczasie pojawił się jednak konflikt z Łódzkim Centrum Wydarzeń, które zaczęło tworzyć swoje prace. Teresa Latuszewska-Syrda, prezes Fundacji zapewnia, że każdy może robić murale i nie ma do nikogo o to pretensji. W tym przypadku poszło jednak o bezprawne zawłaszczenie i wykorzystywanie dorobku Fundacji. Jej prace bez zgody, ani nawet podpisu o przynależności do Galerii Urban Forms pojawiły się na prowadzonych przez ŁCW portalach w serwisach społecznościowych oraz stronie: łódzkiemurale.pl.

Opinia publiczna poznała go w marcu 2013 roku kiedy jako premier techniczny przemawiał z tabletu trzymanego przez Jarosława Kaczyńskiego na mównicy sejmowej. Później był kandydatem na nowego prezydenta Warszawy, a gdy po nieudanych wyborach w świat poszło, że ''projekt Gliński się skończył'', przeniesiono go do Łodzi. No cóż, tu eksperyment powiódł się i dzięki głosom zdobytym w Łodzi mamy w rządzie ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który publicznie deklaruje uwielbienie dla pseudometalowego zespołu Contra Mundum, chce odwołania Jana Klaty z funkcji dyrektora Narodowego Teatru Starego w Krakowie i walczy z ''porno'' we wrocławskim teatrze.

Łódzki festiwal światła padł ofiarą swojej popularności. Piąta edycja była rekordowa. Zarówno pod względem rozmachu organizacyjnego jak również ilość osób, które wzięły udział w imprezie. Z pozoru świetny pomysł, żeby skierować łodzian nie tylko na Piotrkowską, która już przy poprzednich (mniejszych) edycjach potrafiła się zakorkować, ale w centrum aż do EC1, nie do końca się sprawdził. Po drodze na ul. Targową uczestnicy musieli zmierzyć się z urokami remontowanej ul. Kilińskiego. W ścisku przepychali się więc w pyle, żwirze i między barierkami. Chociaż trudno winić organizatorów za remonty, to można za brak fantazji wytyczając tamtędy festiwalowe szlaki. Zrobili to sami uczestnicy określając imprezę jako ?organizacyjna klapa? i ''Can't Move Festival''.

Idee Trawników Kultury wymyślonych przez Fundację Lightcraft Kemyd przypomniał w tym roku Mixer Regionalny. Na ul. Piotrkowskiej stanęły trzy niewielkie, otoczone płotkami poletka, na których prezentowały się zaproszone gwiazdy. Niestety organizator - Urząd Marszałkowski - nie zadbał o pełen komfort artystów. W niedziele na dwóch mniejszych trawnikach - największy w pasażu Schillera był zadaszony - w deszczu strugach występowały kolejne zaproszone zespoły. Jednym z nich była grupa Little White Lies, której perkusista Piotr Gwadera w trosce o swój instrument musiał grać przez niebieską plandekę. Dopiero po ich występie zdecydowano się przenieść koncerty do znajdującej się za witryną sklepową - Galerii Akademii Sztuk Pięknych.