Łódzkie ma pomysł na majówkę. Zagłosuj na najlepsze miejsce

Oto propozycja Magdaleny Stopczyńskiej: Mój pomysł na fajną  łódzką majówkę to koniecznie ucieczka z betonowego blokowiska, z szarych smutnych podwórek, z tłumnych galerii handlowych , czmychnięcie od pożeraczu naszego czasu czyli sprzed telewizora i komputera i wycieczka do pobliskiego Lasu Łagiewnickiego . Aby nie było tam tylko typowe spacerowanie czy jeżdżenie rowerem( choć to i tak dużo dla zdrowia) proponuję zboczenie z wytyczonych ścieżek , ubranie się w kolory zielone i ciche zachowanie - tak aby można było podglądać zwierzęta. Na pewno nasze emocje wzbudzi babrzysko czyli miejsce błotnych kąpieli dzików, kuźnia dzięcioła, gdzie zobaczymy powkładane szyszki w korę drzewa czy obserwacje kopców mrówek. Warto dotrzeć do rezerwatu przyrody lub ciekawie ukształtowanych  terenów w części Skotniki.  A gdy stado dzików czy saren przebiegnie tu obok a nad nami odezwie się głos myszołowa emocje mogą sięgnąć zenitu. Kiedy zaczniemy podglądać przyrodę na pewno nas to odstresuje , zapomnimy o niedokończonych projektach w pracy czy szarej często codzienności. Taki świat przyrody jest fascynujący co pokazał kiedyś film "Mikrokosmos" teraz sami możemy go nakręcić nawet za pomocą naszej komórki. I co ważne nie narzekajmy na złą pogodę każda jest dobra aby wybrać się na spacer, a gdy pada po prostu dobrze się ubierzmy - las odwdzięczy się nam za ta wizytę i na pewno zdradzi kilka swoich tajemnic a my będziemy chcieli tu wrócić ponownie jak najszybciej.

Magdalena Stopczyńska

Izabela Broniarek pisze tak: Łódzkie bez atrakcji turystycznych? To u nas jest Puszcza Bolimowska, fantastyczne szlaki konne i rzeka Rawka, gdzie spływy kajakowe znają mieszkańcy nie tylko naszego regionu. Dzisiaj jednak zaproponuję coś dla całych rodzin. Wiem co mówię, ponieważ wczoraj były tam trzy pokolenia mojej rodziny i zarówno seniorzy jak i nastoletnia młodzież zostały tym miejscem oczarowane.

Arboretum w Rogowie!! Miejsce magiczne ! To właśnie maj jest czasem gdzie w ogrodzie kwitną przeróżne gatunki magnolii. Jeśli nie zdążycie na magnolie, w połowie  maja zaczyna się kwitnienie azalii i rododendronów, których jest tu mnóstwo. Park składa się z terenów leśnych, doświadczalnych oraz z przepięknie utrzymanego alpinarium - ogród skalny z tysiącami roślin pochodzących z całego świata.

Z Łodzi oraz ze Skierniewic do Rogowa dojedziecie pociągiem, samochodem, lub rowerem. W samym parku jest niestety zakaz wprowadzania rowerów, ale jest miejsce w którym rowerzyści mogą je pozostawić.

.....a ! i jeszcze jedna informacja - przed wejściem kupicie przepyszne gofry!!!! Naprawdę polecam ! :-) Tym bardziej, że teren jest bardzo duży, więc podczas spaceru spalicie tyle kalorii, że słodka przekąska jest wręcz wskazana :-)

Pozdrawiam serdecznie i zachęcam do wycieczki.

Izabela Broniarek

Tak pisze Milena Kazimierczak: Jest takie miejsce w Łódzkiem, gdzie wyprawa jest przygodą i powrotem do minionych czasów, spotkaniem z historią... To Sieradz. "Kocimi łbami" witają nas zabytkowe ulice: Kolegiacka, Warszawska i Dominikańska. Tu jakby czas w miejscu się zatrzymał. Wytchnienie. Zatrzymujemy się na chwilę, by czerpać aurę tej okolicy. Powoli przemieszczamy się w kierunku staromiejskiego Rynku. Tu jakby inaczej, życie tętni XXI wiekiem! Kolorowe fontanny, wieczorową porą, tej szarej życia prozie, nadają niebywałą nutę liryczności. To centrum spotkań: rodzinnych, romantycznych, sentymentalnych. Słychać donośny gwar, miasto tętni życiem nocnym. Tu księżyc opowiada niesłychane historie do snu, słońce zadziornie w dzień figluje. Kafejki kuszą nie tylko lokalnymi specjałami, nęcą aromatem świeżo palonej kawy. Jest i Muzeum Okręgowe, w którym można zabłądzić na godzin kilka oraz Wzgórze Zamkowe, gdzie rody książęce zapisały się w historii karty. Synagoga, drewniany kościół pw. św. Ducha, Kolegiata pw. Wszystkich Świętych - do wyboru, do koloru, do zwiedzania!

Pamiętam Sieradz z lat 90., taki współczesny, nijaki, szary. Zaznałam też tego współczesnego, (nie)dzisiejszego, który kradnie serce od pierwszego wejrzenia. Nieważne, jak daleko uciekniemy od jego historii - czy to zatopić stopy w Warcie, czy do nowoczesnego centrum handlowego, zawsze już będziemy chcieli wracać do jego serca - zabytkowej pamięci polskiej historii...

To propozycja Sylwii Madalińskiej:

Gdy pragnę fajnej wycieczki, biorę mapy znakowanych szlaków turystycznych i coś wybieram. Dobrze, żeby była to pętla, do której startu docieramy samochodem, którym potem wracamy. Taka wycieczka, jaką przestawiam poniżej NIC nie kosztuje, oprócz dostania się do przedmieść Wolborza i powrotu stamtąd do domu. W plecak bierzemy kanapki i termos, butelkę z wodą. Na trasie spotykamy co najmniej jeden wiejski sklepik oraz knajpkę nad brzegiem Zalewu, gdyby czegoś nam zabrakło.

Wokół Zalewu Sulejowskiego biegnie ścieżka rowerowa im. Zygmunta Goliata. W centrum Wolborza startują dwa szlaki tzw. łącznikowe - czarne, którymi można dotrzeć do owej ścieżki, a zarazem i do Zalewu. Kolor szlaku nie ma nic wspólnego z jego "trudnością". Jest to zwykła droga przez lasy, wsie itp. Jedna dociera do Lubiaszowa (nazywa się W-1), druga - do Leonowa (W-2). Każda ma po 10 km długości. Wpadłam na myśl, by wystartować w Wolborzu, przejść W-1, potem odcinek Lubiaszów-Leonów pokonać ścieżką Zygmunta Goliata wzdłuż brzegów Zalewu (ok. 5 km) i wrócić do Wolborza za pomocą W-2. Razem - 25 kilometrów.

Do Wolborza pojechałam samochodem (40 km). Nie wjeżdżam do miasta, parkuję niedaleko węzła wolborskiego, przy lesie, i szukam na drzewach znaków szlaku. Oceniłam czas potrzebny na pieszą wędrówkę na 9 godzin. Brałam pod uwagę dłuższy postój nad wodą, mniejsze odpoczynki, jak również to, iż trasa na mapie mogła być o kilometr-dwa zaniżona. A wiecie, ile w rzeczywistości ta wycieczka mi zajęła? Równe 6 godzin! Szłam jednak sama i maszerowałam dosyć raźno. Myślę, że 7 godzin będzie w sam raz dla przeciętnej paczki piechurów.

Droga z Wolborza do Lubiaszowa (W-1 : Wolbórz - Żarnowca Mała - Żarnowca Duża - Stary Lubiaszów - Nowy Lubiaszów) zajęła mi równe dwie godziny. 10-minutowy, ale mocny deszczyk zastał mnie w sklepiku przy pewnym skrzyżowaniu. Przeczekałam go po sklepikowym parasolem i to był mój jedyny postój do samego Bronisławowa. Oba Lubiaszowy to już cywilizacja; przeurocze posiadłości, zarówno domki letniskowe jak i całoroczne. A te wymuskane ogródki! Bajka!

W Nowym Lubiaszowie fragmentem ścieżki Z. Goliata, skręcam w kierunku zbiornika wodnego i po 45 minutach dochodzę do Bronisławowa. Woda bardzo ciepła, bardzo ładne kąpielisko, piaseczek, czyściutko. Spędziłam tam równą godzinę. Zjadłam kanapki, długo brodziłam, obserwując mniejsze i większe ryby (nawet taki półmetrowe, słowo daję!).

Niedaleko za Bronisławowem wkraczam na W-2 (Leonów-Dębsko-Golesze-Modrzewek-Wolbórz). Najpiękniejszy odcinek całej wędrówki to ostatnie 6-7 kilometrów - okolice wsi Modrzewek i jej przysiółków. Pofalowany krajobraz, feeria barw na łąkach, bocianie gniazda. Jakieś 3 km przed końcem wędrówki około kwadrans leżę pod drzewem, jest cudownie. Idę dalej.

Zegarek okrutnie daje mi do zrozumienia, że całą trasę przeszłam w 6 godzin, PONAD GODZINĘ spędzając na postojach i leżeniu. Tak więc moje tempo to średnio 5 km/h. Myślałam, że będę na szlaku do wieczora, a tu masz babo placek.

Propozycja Magdaleny Gawryszczak: Moim pomysłem na majówkę jest wycieczka do Dworku w Byszewach. Wycieczka rowerem lub samochodem. Byszewy to wieś położona w województwie łódzkim, powiecie łodzkim wschodnim, w gminie Nowosolna, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. W Byszewach znajduje się klasycystyczny dwór wzniesiony przez Teodora Plichtę w XIX wieku. Dwór związany jest z postacią Jarosława Iwaszkiewicza, który przebywał tam w latach 1911-1913 jako korepetytor Józefa Świerczyńskiego, a potem jako przyjaciel domu. Wokół dworu znajduje się park w którym zachowało się kilka 200-letnich dębów. W południowej części parku zachowało się wzniesienie nazwane przez Jarosława Iwaszkiewicza Świątynią dumania.

Propozycja Katarzyny Stojeckiej: Do niedawna białe lwy uważane były za zwierzęta mityczne, dziś możemy je zobaczyć w Zoo Safari w Borysewie. Podobnie jak tygrysa Arona (również biały) i mnóstwo innych zwierząt. Podczas przejażdżki wśród zwierząt (kolejką, bo teren ogromny!) zobaczymy stada kopytnych: antylopy, zebry, bawoły. Gwarantowane bliskie spotkania ze zwierzętami. Hitem jest karmieni foki Stefana oraz tapira, który jest ulubieńcem dzieci. Można też karmić samemu - w minizoo czekają kozy, kaczki i kucyk. W trakcie wizyty warsztaty prowadzone przez pracownika zoo, podczas których można pogłaskać żółwia i węża oraz dowiedzieć się mnóstwo rzeczy o zwierzakach. Potem czas na zabawę Na terenie dwa bardzo atrakcyjne place zabaw. Dodatkową atrakcją są ogromne dmuchane zjeżdżalnie i gąsienica. Obiad na miejscu oczywiście (sprawdzony!), porcje słuszne i pyszne i idealnie świeże. Z Borysewa udajemy się z wizytą do Kasztelana Uniejowskiego. Jego kasztel przywita nas zabawami rycerskimi. Dla rycerzy strzelanie z łuku i inne elementy rzemiosła rycerskiego, dla dam oglądnie strojów i własnoręczny wyrób biżuterii. Wielkim finałem zabawy w Uniejowie jest kąpiel w wielkich dębowych, kilkuosobowych baliach wypełnionych miejscową wodą termalną. W czasie kąpieli panny łaziebne w stosownych strojach dolewają do kąpieli czekoladę. Pluskanie się w wielkiej balii pełnej czekolady na długo zapada w pamięć - proszę mi wierzyć!

Agata Plamowska pisze tak: Jestem leniwa. Niestety. Mój obecny mężczyzna (zapalony rowerzysta a niegdyś zawodowy kolarz) postanowił mnie trochę rozruszać, namawiając do kupna roweru. Do pomysłu podeszłam sceptycznie, ale ostatecznie dałam się namówić. Rower odszykowany, wyczyszczony, wyregulowany - można jechać. Ze względu na moją (nie)sprawność fizyczną, początkowo trasy były dość krótkie.
Po kilku tygodniach mój mężczyzna uznał, że chyba czas rzucić mi większe wyzwanie i zabrał mnie TAM. Pojechaliśmy do oddalonej 30 km od Łodzi ROCHNY. Nie wiem, jakim cudem udało mi się przejechać rowerem taki dystans! Jadąc tam, w pewnej chwili miałam ochotę się poddać. Nogi ledwo kręciły, pupa bolała od siodełka a na dodatek było gorąco, więc pot lał się ze mnie strumieniami. Zsiadłam z roweru, usiadłam na trawie i kategorycznie powiedziałam, że dalej nie jadę i koniec! Rower zostawiam w rowie, dzwonię po taksówkę i wracam do domu! Mój mężczyzna jednak cierpliwie to wszystko przeczekał, bardzo mnie wspierał i jakoś dojechaliśmy, chociaż ja byłam ledwo żywa i początkowo nie dostrzegałam uroku miejsca, w którym się znaleźliśmy. A Rochna jest naprawdę piękna. Postanowiliśmy, że rowery zostawimy w restauracji Fregata i pójdziemy na dłuższy spacer. Zalew w Rochnie nie jest może duży, ale bardzo urokliwy i przy ładnej pogodzie trudno było znaleźć wolne miejsce nad brzegiem. Obejrzeliśmy także piękny Hotel Nad Mrogą a potem wędrowaliśmy leśnymi ścieżkami obchodząc część zalewu. Następnie znów powróciliśmy do Fregaty, żeby posilić się przed drogą powrotną. Mają tam naprawdę dobre jedzenie w przystępnych cenach i miłą obsługę. Niestety czas leciał nieubłaganie, a przed nami było jeszcze 30 km drogi. Z przestrachem myślałam, co mnie czeka i czy uda mi się dojechać zanim zrobi się ciemno. Przyznam szczerze, że lekko nie było, ale dotarliśmy cali i zdrowi do domu. Mój mężczyzna był ze mnie bardzo dumny i chyba właśnie to sprawiło, że zapomniałam o zmęczeniu i bólu. A do Rochny zapraszam wszystkich, którzy chcieliby odpocząć w weekend od miejskiego zgiełku a także tych, którzy chcieliby zorganizować wesele.

Propozycja Marty Głydy: Chciałabym opisać miejsce, do którego nie raz jeszcze wrócę na wiosnę i na jesień . Ponieważ ja i mój synek uwielbiamy wodę, w zimę brakuje nam jej bardzo. Jednak basen kryty nie do końca spełniał nasze oczekiwania.
Moja znajoma zaproponowała Termy w Uniejowie. Po dotarciu na miejsce okazało się ze już sam teren naokoło term jest atrakcyjny : płac zabaw, rzeka, ścieżka wzdłuż wody którą można iść na spacer, restauracja, w której można zjeść pyszny obiad i mieć widok na wodę  - Termalna bistro & cafe. 
Natomiast same termy ... Muszę przyznać że ja i mój syn byliśmy pod wielkim wrażeniem - wszystko nowoczesne, czyste. Jeśli chodzi o wewnętrzne baseny - bardzo dużo atrakcji : statek, jacuzzi , dużo sprzętu dla dzieci do pływania, wszędzie ratownicy gotowi w każdej chwili pomóc.. Jeśli chodzi o zewnętrzne baseny - nie da się tego opisać -ciepła woda, pełne słońce, zjeżdżalnie dla dzieci i rzeka wodna . Można tam spędzić mnóstwo czasu i nie ma obawy, że zabraknie pomysłów na zabawę. Z basenów można bezpośrednio udać się na pizzę, lub do sauny bez konieczności wychodzenia na zewnątrz.
Synek był wniebowzięty, spędziliśmy w Uniejowie cały dzień i na pewno jeszcze tam wrócimy, z Warszawy dojazd jest bardzo dobry bo trwa ok 1,5 h.
Polecam każdemu kto kocha wodę i słońce, komu na wiosnę brakuje kąpieli na świeżym powietrzu. Jest to też miejsce z którego blisko jest chociażby do Zoo w Borysewie czy do Parku Romantycznego w Arkadii

Ewelina Kołomłocka:  Ja proponuję ciekawą wycieczkę samochodową z Łodzi do Sieradza. Po drodze zatrzymałabym się w Pabianicach, w których zachowało się wiele cennych zabytków świadczących o bogatej historii miasta: pospacerowałabym po średniowiecznym Starym Rynku, zwiedziła Dwór obronny Kapituły Krakowskiej mieszczący Muzeum Miasta Pabianic oraz obejrzała XIX i XX-wieczne obiekty nawiązujące do włókienniczej historii miasta, np. domy tkaczy czy Pałac Enderów. Z Pabianic pojechałabym do Zduńskiej Woli by odwiedzić Dom Urodzenia Św. Maksymiliana Kolbe. Po prześledzeniu życia świętego od dnia narodzenia aż po tragiczną śmierć w Auschwitz, ruszyłabym w dalszą podróż zatrzymując się w Łasku, mieście o średniowiecznym rodowodzie, w którym zwiedziłabym kościół Nawiedzenia NMP i św. Michała Archanioła oraz drewniany kościółek św. Ducha. Wycieczkę zakończyłabym w jednym z najstarszych miast regionu - Sieradzu. Obejrzałabym w nim gotycką farę pw. Wszystkich Świętych, rynek staromiejski, najstarszą kamienicę w mieście mieszczącą Muzeum Okręgowe oraz odwiedziła Wzgórze Zamkowe i pobliski Sieradzki Park Etnograficzny będący skansenem regionalnego budownictwa ludowego.

Katarzyna Siwielec-Woźniak: Proponuję wycieczkę na trasie: Łódź - Poddębice - Bronów - Uniejów - Spycimierz.

W Poddębicach mamy do zobaczenia pięknie odnowiony pałac, Park Zmysłów, gdzie znajdą coś dla siebie duzi i mali, a na koniec można napić się wód mineralnych w pijalni, która jest odnowiona i godna obejrzenia.

Ruszamy drogą nr 72 w kierunku Uniejowa i musimy skręcić w prawo do wsi Bronów, gdzie w spokojnym, dużym parku znajduje się izba pamięci Marii Konopnickiej.

Po krótkim odpoczynku wracamy na drogę nr 72 i ruszamy do Uniejowa. Tutaj oglądamy zamek, pospacerujemy po parku, a nawet możemy się wygrzać w Uniejowskich Termach.

Wypoczęci i zrelaksowani ruszamy do oddalonego o 2 km Spycimierza, gdzie można obejrzeć w długi majowy weekend Dzień Tulipana ( obrazy stworzone z główek tulipanów) lub w Boże Ciało kwietne dywany na odcinku 2 km.

Dopieszczeni kulturalnie i zrelaksowani wracamy do Łodzi.