Dyskusja o Łodzi na nowo rozpoczęła się po wypowiedzi Bogusława Lindy. W październiku, przy okazji kręcenia "Powidoków" Andrzeja Wajdy, znany aktor wcielający się w tym filmie w postać Władysława Strzemińskiego wypowiedział słynne już słowa:
"Łódź Filmowa umarła, nie ma co się oszukiwać. Kiedyś była tu wytwórnia, a wytwórnia to ludzie, których zatrudniała, czyli montażyści, dźwiękowcy, oświetleniowcy, statyści i wiele innych osób. Teraz to już jest nie do odtworzenia. Łódź popełniła straszny błąd, zamykając tę wytwórnię, bo straciła kulturę. Dzisiaj to miasto jest umarłe, to miasto meneli".
Linda większość łodzian rozsierdził i spotkała go za to fala hejtu. Do tego stopnia, że aktorowi towarzyszyli ochroniarze. Oczywiście byli też tacy, którzy ze słowami Lindy się zgadzali.
Gdy o słowach Lindy łodzianie zdążyli już zapomnieć w miasto uderzył inny aktor - Jacek Poniedziałek. Przy okazji wystawiania w Łodzi spektaklu wypowiedział te oto słowa:
"Ja bym tego tak dosadnie nie powiedział, ale prawda jest taka, że w Łodzi jest dużo patologii i mało miejsc, w których człowiek czuje się bezpiecznie. Po co postawili ten wielki przystanek w centrum, skoro ludzie nie mają tu co jeść? O takim właśnie świecie chcę opowiedzieć w "Laleczce", spektaklu o tym, jak bieda odbiera ludziom godność i zmusza do desperackich czynów wobec obcych, którym lepiej się powodzi".
O Łodzi zawsze dobrze wypowiadał się Piotr Rogucki. Artysta pewnie nie jest do końca obiektywny, bo pochodzi z Łodzi. Jego słowa w wywiadzie dla Magazynu Łódź do miasta naprawdę jednak pasują i oddają jego charakter:
"Początkowo zachłysnąłem się Warszawą, ale potem okazało się, że panujące tam tempo jest dla mnie za szybkie. Tu w Łodzi nie musisz udowadniać na ulicy jakim jesteś zajebistym gościem. Łódź ma potencjał zrewitalizowanego loftu. Wierzę w to miasto. Ma bardzo dobrą atmosferę do odnowienia myślenia, że życie nie musi być nieustającym wyścigiem. To miejsce dla ludzi, którzy znają swój cel. Jeśli wiesz, co chcesz robić w życiu i szukasz miejsca, gdzie mógłbyś to zrealizować, Łódź jest idealna. Jest taki portal "Łódź Hipsterem Miast" i właśnie tak ją postrzegam".
Pisarka Katarzyna Bonda pochodzi z Podlasia i Łódź poznała całkiem niedawno. Wszystko dla tego, że akcja jej nowej powieści "Lampiony" rozgrywa się w naszym mieście. Bonda zobaczyła oczywiście najpiękniejsze miejsca Łodzi, ale wchodziła też w ciemne zaułki i bramy, do których lepiej nie wchodzić. I miasto najwyraźniej ją urzekło:
"Łódź jest awanturnikiem, narowistym koniem. Strasznie mi się to podoba. To nie jest książka pisana na zamówienie, lodzik dla urzędników. To miasto, które uczy bycia twardym. Nie dla mięczaków. I nie chodzi mi tylko o lumpków pijących cytrynówkę w bramie, również utalentowanych projektantów ciuchów czy architektów. Dopiero teraz zrozumiałam swojego byłego chłopaka, łodzianina. Potencjał luzu, jaki w nim tkwił, był po prostu bardzo łódzki"
Dużo o widzeniu Łodzi przez Bondę mówi też cytat z "Lampionów" (uwaga na ostry język). W książce Waligóra mówi do Saszy: - Nie spotkałem jeszcze chuja z Łodzi. Cwaniaka, zakapiora - tak. Prezesa pijaka. Kilku jebaków też. Ale żadnego tchórza. Nie dygacza (...). Mają swój rozbójnicki honor.
Kilka dni temu gościem Muzeum Kinematografii był Daniel Olbrychski i oczywiście został zapytany o swoje wspomnienia z Łodzi i o to, jak postrzega je teraz. Olbrychski zawsze szczerze mówił co myśli, więc można przyjąć, że i tym razem tak było.
"W tej chwili to wspaniałe, tętniące życiem miasto. Nie tylko na głównej arterii, czyli ulicy Piotrkowskiej. To miasto bardzo zróżnicowane, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Europejskie, zamożne. Kiedyś była ponura, smutna, zwłaszcza po godzinie 22. Poza takimi oazami jak Honoratka, Spatiff i nasze hale filmowe, gdzie żyliśmy w innym świecie".
W 2013 roku suchej nitki na Łodzi nie zostawił brytyjski tabloid The Sun. Jego dziennikarze opisali je jako wyludnione i podupadające miasto, ilustrując materiał zdjęciami opustoszałych ulic, handlowych bud pokrytych graffiti i pijaków przed Irish Pubem. Łodzianie i władze miasta byli zbulwersowali.
"Takich scen nie widziano od końca II wojny światowej: opuszczone budynki, zamurowane sklepy, kruszejące tynki, biedacy i starcy stojący w kolejce za chlebem" - zaczął swój łódzki reportaż Graeme Culliford, fotografując się na tle wymarłej ulicy.
"Piotrkowska, o długości ponad 4 km, jedna z najdłuższych ulic na świecie - arteria pokryta kostką wymarła nawet w środku dnia. Na każdym rogu lichwiarze i lombardy, pijacy trzymają się razem, kierowcy rikszy odważnie stawiają czoło mroźnej temperaturze i deszczowi z wiatrem w nadziei na zarobienie paru złotych" - można było przeczytać w reportażu.
Niedawno Łódź znów odwiedzili dziennikarze z Wielkiej Brytanii - tym razem The Telegraph - bardzo im się podobało.
Trzecie z największych polskich miast opisują w artykule jako "Polski Manchester", industrialnego behemota XIX wieku, boleśnie dotkniętego katastrofą wielkiego kryzysu. Z artykułu wynika, że Łódź zrobiła na nich dobre wrażenie. Zresztą już tytuł materiału dużo mówi: "Zapomniane bajkowe miasta Europy". Dziennikarze zwrócili uwagę na nasze murale, szczególnie "Babcię z kurą", namalowaną na ścianie kamienicy przy al. Politechniki 16.
Opisali też Manufakturę i "hipsterskie serce Łodzi", czyli OFF Piotrkowską, którą porównali do londyńskiego Shoreditch. Opisali też m.in. młodych artystów, których do miasta przyciągają niskie czynsze i społeczne inicjatywy, jak np. Urban Forms.
screen www.telegraph.co.uk
Trudno więc jednoznacznie stwierdzić, że Łódź to ładne miasto, w którym dobrze się żyje i które ma duży potencjał, albo jednak miasto brzydkie i zaniedbane, z którego należy uciekać.
To na pewno miasto przeciwieństw - po jednej stronie kamienicy tętni życie na odnowionej Piotrkowskiej, a po drugiej w podwórku menele rozebrani do pasa piją wódkę. To też miasto kontrastów, gdzie nowy nowoczesny budynek przyklejony jest do rudery.
MAŁGORZATA KUJAWKA
Z całą pewnością nie jest jednak miasto nijakie. Budzi emocje. I przez to jest wyjątkowe.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze