Co nas rozgrzewało w tym tygodniu [PRZEGLĄD]

Już 1 lipca ma zostać otwarta autostrada A1 między Strykowem a Tuszynem. To oznacza, że podróżując nad morze czy w góry, będziemy mogli zaoszczędzić nawet godzinę. To także świetna wiadomość dla Łodzi, która zyska wschodnią obwodnicę.

Budowa autostrady A1 między Strykowem a Tuszynem zgodnie z kontraktem powinna zakończyć się 6 sierpnia. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad nie ukrywała jednak, że chciałaby, aby drogą można było pojechać już na początku lipca, a na pewno przed Światowymi Dniami Młodzieży.
Na dwóch odcinkach - południowym i środkowym - prace zakończyły się już kilka tygodni temu i trwają właśnie odbiory. Roboty kończą się także na odcinku północnym.
- Niemal wszystkie prace zostały ukończone. Drobne rzeczy pozostały jeszcze do wykonania na odcinku Strabagu [najbliżej Strykowa] - mówi Maciej Zalewski, rzecznik łódzkiego oddziału GDDKiA.
Drogowcy nie chcą na razie podawać dokładnej daty otwarcia autostrady A1. - Trwają odbiory i to one będą decydowały o terminie otwarcia drogi. Chcemy przeprowadzić je tak szybko, jak to możliwe. Na dziś jednak żadnej daty nie możemy deklarować ze stuprocentową pewnością - mówi Zalewski.
Nieoficjalnie mówi się jednak o 1 lipca. Potwierdziło nam to kilka dobrze poinformowanych osób. Jest to także ponoć życzenie przedstawicieli rządu. Otwarcie 40-kilometrowego odcinka A1 na początek wakacji byłoby dla wszystkich - polityków i oczywiście kierowców - pozytywnym wydarzeniem.
Nowy 40-kilometrowy fragment A1 będzie prowadził od węzła w Strykowie (Łódź Północ) do Tuszyna. Dzięki niemu zarówno tranzyt, jak i samochody osobowe jadące w relacji północ - południe ominą Łódź. Nie trzeba będzie stać już w korkach na przebiegających przez miasto drogach krajowych nr 1 i 14, a to oznacza, że podróżując nad morze czy w góry, będziemy mogli zaoszczędzić nawet godzinę.

W czwartek rano przed kolejnym sklepem z dopalaczami - tym razem przy Rzgowskiej - rozpoczął się remont chodnika. Robotnicy zaczęli rozkuwać asfalt tuż pod wejściem do sklepu. Ustawili też barierki, które odgrodziły teren dokładnie pod sklepem. Podjechało kilku strażników miejskich. I właściciel sklepu. Spotkaliśmy go, jak naklejał na witrynie karteczki z napisem: ?Ze względu na remont zapraszamy na Nawrot. Wejście od tyłu?.
Bo oba sklepy - przy Rzgowskiej i przy Nawrot - są w jednej sieci. Remont chodnika przy Nawrot rozpoczął się trzy tygodnie temu i trwa do dziś. Strażnicy miejscy pilnują, żeby nie wchodzili do niego klienci. - Byłem ugodowy, przeniosłem się na Rzgowską, dalej od centrum. Ale jeśli i tu robią remont, to do centrum wracam. Od frontu stoją strażnicy, więc sprzedaż będzie od tyłu. To prywatne podwórko i prywatna kamienica - mówił.

Zdaniem właściciela remonty to utrudnianie legalnej działalności: - Bo gdyby była nielegalna, to powinni sklep zamknąć, a nie kopać dziury.
Czy będzie się domagał rekompensaty? - Nie, ale następny sklep otworzę na Piotrkowskiej.
Co ma wspólnego remont z dopalaczem? Walkę z dopalaczami przegrywa sanepid, bo nie pomagają kary i kontrole. Do porażki przyznaje się prokuratura, bo zatruci dopalaczami nie chcą mówić, gdzie kupili toksyczną substancję. Radni apelowali do ministra Zbigniewa Ziobry o zmianę prawa. Odpowiedzi nie dostali. Rzecznik ministra tłumaczył w rozmowie z "Wyborczą", że dopalacze nie leżą w kompetencjach ministerstwa sprawiedliwości. Magistrat zapowiadał, że wykorzysta wszystkie dopuszczone przez prawo możliwości, aby dopalacze z Łodzi poznikały. Oficjalnie urzędnicy nie łączą kwestii remontów nawierzchni przed sklepami z zapowiadaną walką. Ale przyznają, że od kiedy rozkopano chodnik na Nawrot, handel w tamtym miejscu zamarł.

Jest pozwolenie na budowę dla hotelu, biurowca i budynku handlowego przy skrzyżowaniu ul. Piotrkowskiej i al. Mickiewicza. Będą kosztowały 160 mln zł. Finał inwestycji na początku 2018 roku.

Hi Piotrkowska 155 - tak będzie nazywał się kompleks trzech budynków przy skrzyżowaniu ul. Piotrkowskiej i al. Mickiewicza. Łodzianom działka ta jeszcze przez jakiś czas będzie kojarzyła się z namiotem z książkami i budkami z jedzeniem. Teraz nie ma już po nich śladu, a na placu uwijają się ekipy budowlane. W czwartek inwestorzy oficjalnie pochwalili się pozwoleniem na budowę.
Po tym jak długo mieszkańcy musieli czekać, aż coś wreszcie zacznie się dziać z tym terenem, aż trudno uwierzyć, że finał inwestycji ma nastąpić w pierwszym kwartale 2018 roku. Ma kosztować 160 mln zł. Wtedy w hotelu Hampton by Hilton zameldują się pierwsi goście, do najwyższego w Łodzi biurowca wprowadzą się pierwsi najemcy, a sklepy i punkty usługowe obsłużą pierwszych klientów.

Rynek w Manufakturze będzie nosi imię Włókniarek Łódzkich. Każdy, komu podoba się pomysł upamiętnienia kobiet, które pracowały w łódzkich fabrykach, a kiedy trzeba strajkowały i upominały się od swoje prawa, może złożyć swój podpis na rynku Manufaktury. Pomysłodawczynią jest Maria Nowakowska, społeczniczka. - Mamy aleję Włókniarzy, a brakuje upamiętnienia włókniarek, czyli kobiet, które budowały to miasto. Chcemy upamiętnić pierwszy udany strajk w PRL w 1971 roku. 10 lutego stanęły 32 zakłady, a 55 tysięcy kobiet zaczęło protestować. Właśnie mija 45. rocznica tego wydarzenia. Chcemy przewrócić pamięć o łódzkich włókniarkach - mówi Maria Nowakowska.
W Manufakturze, obok budynku dawnej straży pożarnej Maria Nowakowska, pomysłodawczyni Rynku Włókniarek Łódzkich i Monika Długosz-Łempicka, dyrektor marketingu, podpisały list intencyjny. - Jesteśmy wdzięczni pani Marii za pomysł i ideę. Ta inicjatywa nawiązuje do historii, do korzeni i kontynuowania myśli, która była podstawą stworzenia Manufaktury - powiedziała Monika Długosz-Łempicka.
List intencyjny kurier rowerowy w stroju robotniczym zawiózł do urzędu miasta. Na rynku Manufaktury rozpoczęła się zbiórka podpisów pod obywatelskim projektem uchwały. Kiedy będzie tysiąc podpisów, sprawą zajmą się radni. Prawdopodobnie we wrześniu albo październiku rynek już oficjalnie będzie nosił nazwę Rynku Włókniarek Łódzkich.

25-letnia studentka Politechniki Łódzkiej została napadnięta dwa razy w centrum Łodzi. Zdarzenia miały miejsce w odstępie kilkunastu dni, a napastnikiem był ten sam mężczyzna. Muzułmanka nosi hidżab i jest przekonana, że to był główny powód napaści.
Pierwszy raz została zaatakowana, gdy chciała wsiąść do tramwaju przy ul. Żeromskiego. Mężczyzna, którego nie znała, miał ją wypychać i krzyczeć: ?Islamuch do domu?. Kolejnego razu ją kopnął.
O zdarzeniu napisał Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych, który ufundował nawet nagrodę za wskazanie mężczyzny. Sprawą zajęły się też policja i prokuratura. Mężczyznę zatrzymano w środę.
W czwartek prokuratura postawiła 37-letniemu mężczyźnie zarzut dyskryminacji, rasizmu i spowodowania u 25-letniej studentki obrażeń ciała. Grozi za to do 5 lat więzienia. Mężczyzna przyznał się do zarzucanych czynów.

Rozpoczął się PGNiG Transatlantyk Festival 20293744

W tym roku Festiwal Transatlantyk po raz pierwszy odbywa się w Łodzi. Decyzję o jego przeniesieniu podjął Jan A.P. Kaczmarek, jego twórca i dyrektor. Bo chociaż Fundacja Transatlantyk dostawała w Poznania najwięcej pieniędzy (w ubiegłym roku 1,6 mln zł) ze wszystkich ubiegających się o nie organizacji, była to zaledwie połowa kwoty, o którą wnioskowała. Brak umowy wieloletniej sprawił, że Kaczmarek zdecydował się poszukać dla Transatlantyku lepszego portu. Choć o jego względy zabiegało kilka miast, wybrał Łódź, w której udało mu się wynegocjować umowę na cztery lata. - Prezydent Hanna Zdanowska zainteresowała się nami już dwa lata wcześniej. Chciała zrobić w Łodzi festiwal z prawdziwego zdarzenia. Ostatecznie okazało się, że nie będziemy zakładać nowej imprezy, tylko przeniesiemy markę, która jest już dobrze znana - mówi nam Kaczmarek.
Transatlantyk to, jak podkreśla Kaczmarek, platforma unikatowa, która używając siły filmu i muzyki pragnie inspirować, edukować i łączyć. Jest w 1/3 branżowym i 2/3 otwartym dla wszystkich festiwalem co oznacza, że każdy za darmo, po uprzedniej rezerwacji miejsc, może wziąć udział w większości wydarzeń. Dlatego to obecność łodzian będzie najlepszym dowodem na to, czy festiwal jest potrzebny, czy nie.
Nie będzie można mówić o pomyłce, bo wybierać jest w czym. W ciągu ośmiu intensywnych dni mieszkańcy miasta wezmą udział w pokazach blisko 150 filmów z najbardziej prestiżowych festiwali (Berlinale, Cannes, Sundance). Swoim cennym doświadczeniem podzieli się z nimi 99 gości. Do tego np. pokazy kaskaderskie i pierwszy w Polsce przegląd kina rzeczywistości wirtualnej.
Kaczmarek podkreśla, że chce, by Transatlantyk był oceniany przede wszystkim za jego jakość. - Rozumiemy, że to budzi emocje. Festiwal Berliński dysponuje funduszem ponad 100 mln zł. O takiej skali nie możemy marzyć, ale musimy mieć duży budżet, by budować wartościowe wydarzenie. Dzisiaj wszystkie festiwale w Polsce są biedne. Próbujemy przekonać ludzi, że duży budżet jest naturalną rzeczą, jeśli w zamian otrzymuje się dużo.

W tym roku Festiwal Transatlantyk po raz pierwszy odbywa się w Łodzi. Decyzję o jego przeniesieniu podjął Jan A.P. Kaczmarek, jego twórca i dyrektor. Bo chociaż Fundacja Transatlantyk dostawała w Poznania najwięcej pieniędzy (w ubiegłym roku 1,6 mln zł) ze wszystkich ubiegających się o nie organizacji, była to zaledwie połowa kwoty, o którą wnioskowała. Brak umowy wieloletniej sprawił, że Kaczmarek zdecydował się poszukać dla Transatlantyku lepszego portu. Choć o jego względy zabiegało kilka miast, wybrał Łódź, w której udało mu się wynegocjować umowę na cztery lata. - Prezydent Hanna Zdanowska zainteresowała się nami już dwa lata wcześniej. Chciała zrobić w Łodzi festiwal z prawdziwego zdarzenia. Ostatecznie okazało się, że nie będziemy zakładać nowej imprezy, tylko przeniesiemy markę, która jest już dobrze znana - mówi nam Kaczmarek.
Transatlantyk to, jak podkreśla Kaczmarek, platforma unikatowa, która używając siły filmu i muzyki pragnie inspirować, edukować i łączyć. Jest w 1/3 branżowym i 2/3 otwartym dla wszystkich festiwalem co oznacza, że każdy za darmo, po uprzedniej rezerwacji miejsc, może wziąć udział w większości wydarzeń. Dlatego to obecność łodzian będzie najlepszym dowodem na to, czy festiwal jest potrzebny, czy nie.
Nie będzie można mówić o pomyłce, bo wybierać jest w czym. W ciągu ośmiu intensywnych dni mieszkańcy miasta wezmą udział w pokazach blisko 150 filmów z najbardziej prestiżowych festiwali (Berlinale, Cannes, Sundance). Swoim cennym doświadczeniem podzieli się z nimi 99 gości. Do tego np. pokazy kaskaderskie i pierwszy w Polsce przegląd kina rzeczywistości wirtualnej.
Kaczmarek podkreśla, że chce, by Transatlantyk był oceniany przede wszystkim za jego jakość. - Rozumiemy, że to budzi emocje. Festiwal Berliński dysponuje funduszem ponad 100 mln zł. O takiej skali nie możemy marzyć, ale musimy mieć duży budżet, by budować wartościowe wydarzenie. Dzisiaj wszystkie festiwale w Polsce są biedne. Próbujemy przekonać ludzi, że duży budżet jest naturalną rzeczą, jeśli w zamian otrzymuje się dużo.

Rozgoryczenie, żal i niepewność - to najczęstsze odczucia łodzian mieszkających bądź pracujących w Wielkiej Brytanii. Po czwartkowym referendum w sprawie wyjścia z Unii część z nich boi się, że będą musieli wrócić.

Martyna pracuje i studiuje w Anglii od 2012 roku. - Teraz mój świat będzie nieco bardziej skomplikowany. Studiowanie będzie bardziej skomplikowane, zobaczenie rodziny w Polsce trudniejsze. Ale co ja tam wiem? Ja jestem tylko imigrantką. Siedzę tu, uczę się za półdarmo i zabieram pracę Brytyjczykom - mówi z goryczą.
Paweł Melcer, psychiatra z Łodzi, pracuje w Anglii od 10 lat. - Mieszkam w centralnej dzielnicy Londynu, gdzie 75 procent uczestników referendum głosowało za pozostaniem w Unii. Do końca miałem nadzieję, że tak się stanie, choć w wypowiedziach ludzi innych regionów czuło się, że Brexit nastąpi. Jedną z przyczyn są różnice w rozwoju gospodarczym Londynu i angielskiej poprzemysłowej prowincji. W tych rejonach są silne nastroje obarczające imigrantów ze wschodniej Europy odpowiedzialnością za brak sukcesów życiowych i lepszej opieki ze strony państwa. Śmiem twierdzić, że gdyby nie skala emigracji z Polski po 2004 roku, to pewnie w referendum zwyciężyliby zwolennicy pozostania w Unii. To my, w jakiś sposób, wypchnęliśmy Wielką Brytanię z Unii. I jeszcze jedna refleksja: w piątek jedynym politykiem, który zwrócił się do przybyszów z Europy, był muzułmański burmistrz Londynu Sadiq Khan. Potwierdził, że jesteśmy tu nadal mile widziani. Warto o tym pamiętać, kiedy w Polsce zaczyna się szerzyć ksenofobia i brak tolerancji.

Jarosław Płoszajski-Kubiak, łodzianin, także od 10 lat mieszka w Wielkiej Brytanii: - Jestem zmartwiony, że wygrały nastroje silnie narodowe i - nie łudźmy się - antyemigracyjne. Wielka Brytania stała się moją ojczyzną z wyboru. Stało się tak przez tutejszą gościnność, przyjazną mieszankę kultur, otwartość obyczajów i możliwości rozwoju dla wszystkich. Niektóre z tych cech chyba niestety wyblakły w świetle referendum. Mam nadzieję, że dla osób, które stworzyły sobie tutaj życie, nowy dom, niewiele się zmieni - przynajmniej w przejściowym okresie. Na dłuższą metę i tak planowałem przyjąć tutejsze obywatelstwo, więc pora się do tego zabrać.
Przykładem dużej firmy, która robi biznes na Wyspach, jest Atlas. To perspektywiczny rynek, więc firma otworzyła tam Akademię, gdzie szkoli fachowców posługujących się produktami Atlasa. Prezes Grupy Henryk Siodmok nie przewiduje kłopotów. - Eksport do Wielkiej Brytanii nie ma dużego udziału w naszych obrotach, zakładam też, że ruchy kursowe są chwilowe. Cokolwiek by się tam nie wydarzyło, my to zniesiemy. A jeśli do Polski wróci kilkaset tysięcy pracowników budowlanych, to będziemy się mogli z tego cieszyć.
Przemysław Andrzejak, prezes Łódzkiej Agencji Rozwoju Regionalnego, przewiduje trudne chwile dla biznesu. Ich przyczyną będą ruchy kursów walut. W tej trudnej sytuacji próbuje jednak znaleźć pozytywy. Pierwszy to taki, że do kraju mogą wrócić emigranci, tak jak kiedyś wrócili do Hiszpanii. Zaczną zakładać biznesy, zwiększy się konsumpcja i gospodarka na tym zyska. Inny potencjalny pozytyw jest taki, że Londyn może stracić miano stolicy finansowej. Już mówi się o przenoszeniu części finansistów do innych lokalizacji. - Dlaczego nie do Polski? pyta prezes.