Besiekiery
Legenda mówi, że diabeł Boruta założył się z rycerzem będącym właścicielem okolicznych dóbr o to, czy wybuduje on zamek bez użycia siekiery. Stąd ma pochodzić nazwa wsi rycerskiej położonej w północno-zachodniej części województwa łódzkiego. Ale istnieje również teoria mówiąca o tym, że mogli osiedlić się tu wikingowie walczący w piastowskim wojsku, ponieważ "besiekr" to nordyckie słowo oznaczające "człowieka odzianego w skórę niedźwiedzia".
Tomasz Stańczak
W Besiekierach można zobaczyć ruiny późnogotyckiego zamku z około 1500 roku. Zamek wzniósł Mikołaj Sokołowski, herbu Pomian (stolnik brzeski i kasztelan dobrzyński), choć zdaniem części historyków zrobił to Wojciech Sokołowski (stolnik brzeski w późniejszym okresie). W XVI wieku jego właścicielem był biskup Andrzej Batory, bratanek króla Stefana. W drugiej połowie XVII wieku kasztelan i wojewoda brzesko-kujawski Jan Szczawiński, kolejny właściciel, przebudował zamek w duchu barokowym w szlachecką rezydencję. Źródła podają, że komnaty zamkowe były wytworne i wymieniają pokoje karmazynowy i marmurowy oraz izbę wielką. Rolę fosy pełnił staw zasilany wodą z Orłówki.
Zamek zaczął podupadać na przełomie XVII i XVIII wieku. W 1731 roku jego znaczną część strawił pożar. W latach 70. XX wieku przeprowadzono tu badania archeologiczne.
Najbardziej charakterystycznym elementem zamku są pozostałości wieży bramnej górującej niegdyś nad okolicą. Do 2007 roku, a więc momentu kiedy postawiono tu rusztowania, lokatorami wieży były bociany.
Tomasz Stańczak
Wszystkie komentarze