Budynek Poczty Głównej powstał według projektu Michała Boczarowa, architekta z Petersburga. Do łódzkich warunków zaadoptował go Dawid Lande. Gmach powstał na ówczesnej ulicy Przejazd 38 (dziś Tuwima).
Prace budowlane zostały zlecone firmie "Olszer i Szczeciński". Rozpoczęły się wiosną 1901 roku i trwały do połowy 1903 roku. Budynek oddano do użytku 2 lipca 1903 roku.
Budynek składa się z dwóch skrzydeł, które są ozdobione neorenesansowymi dekoracjami. U zbiegu skrzydeł jest ośmioboczna kopuła. W 2009 r. odnowiono elewację przywracając jej kolorystykę zbliżoną do oryginalnej. W hallu głównym jest plafon, dzieło Leopolda Pilichowskiego. Przedstawiono na nim alegorycznie działalność poczty i telegrafu.
Sandra Kmieciak
Rosyjski Bank Państwa został utworzony w Łodzi w 1885 roku. Budynek mieszczący się u zbiegu ulic Spacerowej (dzisiaj al. Kościuszki) i Benedykta (obecnie ul. 6 Sierpnia) powstał w latach 1905-1908.
Sandra Kmieciak
W środkowej osi frontowej fasady są cztery pary kolumn w porządku jońskim z dużym oknem ozdobionym rzeźbionymi personifikacjami fortuny i handlu. W środku jest sala operacyjna o powierzchni ponad 1 tys. metrów kwadratowych, która była kiedyś największą salą do obsługi klientów w Łodzi.
Od 1945 roku budynek należy do Narodowego Banku Polskiego.
Trudno dzisiaj docenić piękno kamienicy, która została zakryta zielonymi siatkami ochronnymi. Zabytkowy budynek z 1896 roku jest w fatalnym stanie. Od czasu swojego powstania kilkukrotnie zmieniał właścicieli, obecnie jest nim firma "Urbanica". Miał tu powstać czterogwiazdkowy hotel, ale na razie nic nie wskazuje na to, że inwestycja kiedykolwiek dobiegnie końca.
Sandra Kmieciak
Po pierwszej wojnie światowej właścicielem nieruchomości był J. Klarmann. Do 1939 roku mieściła się tu siedziba Żydowskiego Towarzystwa Literacko-Muzycznego "Hazomir". Po drugiej wojnie światowej budynek został przejęty przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej i w latach 50 XX wieku istniała tutaj Wyższa Szkoła Pedagogiczna. Później był tutaj Wydział Geografii i Wydział Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego. W 2006 roku kupiła go ?Urbanica?. Gmach jest wpisany na listę zabytków. Nawet spod siatki widać piękne neorokokowe detale, które zdobią fasadę. Ryzalit podtrzymywany jest przez silnych Atlasów. Niestety część dekoracji została zniszczona w czasach PRL.
To miejsce zna każdy miłośnik sztuki w Łodzi. Obecnie znajduje się tutaj galeria Atlas Sztuki.
Zabytkowy budynek mieści się jednak nie przy samej ulicy Piotrkowskiej, ale na dziedzińcu podwórka. Został zbudowany w latach 1896-1899 na podstawie projektu Dawida Landego z 1897 roku. Zamówił go bałucki kupiec Jonasz Warszawski.
MAŁGORZATA KUJAWKA
Dawniej był tu dom handlowy, w hali targowej było dwadzieścia sklepów. Mieściła się tu także fabryka wody sodowej. Podczas drugiej wojny światowej Niemcy zniszczyli wnętrze hali. W drugiej połowie lat 40. wykorzystano go jako tymczasowy dom modlitwy, jeszcze później uruchomiono w nim drukarnię.
Od 2003 roku jest miejscem prezentacji sztuki współczesnej. Na pierwszej wystawie pokazano obrazy liczone Romana Opałki.
"Grand to stary hotel z duszą, w marmurach i żyrandolach które świadczą o wielkiej przeszłości" ? pisze Dariusz, oceniając "Grandkę" na portalu TripAdvisor. Faktycznie, hotel funkcjonuje nieprzerwanie od 1888 roku. Ale dzisiaj nie wygląda tak jak w 1888 roku. Początkowo budynek zaprojektowany przez Hilarego Majewskiego mieścił fabrykę wyrobów wełnianych i bawełnianych Ludwika Meyera.
Stefan Brajter
W 1887 roku został po raz pierwszy przebudowany na dom gościnny. W 1912 roku za kolejną przebudowę wzięli się Majewski i Lande. W Grand Hotelu powstało 150 pokoi, w tym aż 50 luksusowo urządzonych. Każdy pokój wyposażono w instalację sanitarną z dopływem zimnej i ciepłej wody. Niektóre posiadały własną łazienkę. Hotel dysponował siecią telefoniczną. Do dyspozycji gości były dwie windy. Na każdym z pięter powstały pokoje kelnerskie z szafami do elektrycznego podgrzewania posiłków. I choć współcześnie hotel najlepsze lata zdaje się mieć za sobą, wśród rodowitych łodzian wciąż uchodzi za symbol luksusu.
W 1874 roku Izrael Dawid Sendrowicz kupił działkę na rogu Piotrkowskiej 12. W 1897 roku według projektu architekta Dawida Landego stanęła tam kamienica.
MARCIN WOJCIECHOWSKI
Ponoć Lande "dał upust swojej twórczej fantazji" przy jej projektowaniu. Narożny, monumentalny budynek zajmuje dwie działki. W 1902 roku Sulejman Koralow (cukiernik) w piwnicach budynku wybudował dwa piece piekarnicze. W kamienicy mieściła się siedziba jednego z łódzkich Towarzystw Pożyczkowo-Oszczędnościowych. Jej właściciel miał tutaj także prywatną synagogę mogącą pomieścić 30 osób. Niestety dom modlitwy został zdewastowany przez hitlerowców w 1939 roku.
Budynek powstał w 1911 r. dla Towarzystwa Oświetlenia Elektrycznego w Łodzi. Przeznaczony był dla dyrektora elektrowni.
Dominującym stylem architektonicznym jest tzw. secesja wiedeńska. Charakterystycznym elementem jest wieżyczka w północno-zachodnim narożniku. Na ścianie frontowej willi znajduje się tablica z informacją, że "Budowa została wsparta finansowo przez Fundusz Współpracy Polsko-Niemieckiej ze środków Republiki Federalnej Niemiec".
Po wojnie mieścił się tu Urząd Stanu Cywilnego. Do niedawna w pałacyku znajdowała się Katedra Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ.
Sandra Kmieciak
Jadąc Gdańską w stronę placu Wolności, trafimy na kamienicę Michała Kipera. Wyremontowana kilka lat temu wygląda olśniewająco. Odrestaurowano m.in. fasadę wraz z wszystkimi detalami.
Kamienica została wybudowana w 1897 roku według projektu Dawida Landego. Kiper posiadał już okazałą willę z ogrodem przy Gdańskiej 38. Ta pod numerem 42 miała pełnić funkcję kamienicy czynszowej. Przed wojną mieszkało tu 11 lokatorów. Po wojnie jedno z mieszkań zajmował Kiejstut Bacewicz, wykładowca Akademii Muzycznej.
Na przełomie XIX i XX wieku Leon Rappaport był kupcem i właścicielem dużej łódzkiej firmy spedycyjnej. W Łodzi zamieszkał w 1875 roku. Od 1884 roku prowadził wielkie składy towarowe i biuro ekspedycyjne przy ul. Południowej 10 (dzisiaj Rewolucji 1905 r. 10). W 1904 przeniósł swój kantor i magazyn do nowego, specjalnie wybudowanego przy Południowej 44 budynku mieszkalno-biurowego.
Willa Leona Rappaporta jest przykładem secesji w architekturze. Wybudowana z ciemnoczerwonej cegły pokrytej gładkim tynkiem z boniowaniem. Zdobią ją jasne stiukowe dekoracje o motywach roślinnych.
Już w 1976 roku willa została wpisana do rejestru zabytków.
Marcin Stępień
Pałac wybudowano w latach 1891-1893 dla Arnolda Stillera. Przedsiębiorca żydowskiego pochodzenia był jednym z założycieli Łódzkiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu. W 1875 roku natomiast wraz ze szwagrem Juliuszem Bielszowskim przy Cegielnianej 80 uruchomił przędzalnię, tkalnię i farbiarnię wełny.
Pałac powstał przy ówczesnej Cegielnianej 45. Na zachowanej kopii projektu figuruje podpis Hilarego Majewskiego. Kilka lat później powstał projekt rozbudowy istniejącej willi o kolejne skrzydło, które z już istniejącym zostałoby połączone łącznikiem.
Projekt stworzył Dawid Lande, a zatwierdził Franciszek Chełmiński. Stylem budynek nawiązuje do francuskiego i włoskiego neorenesansu. Pierwotnie budynek otoczony był przez ogród, który do dzisiaj zachował się jedynie szczątkowo. Do dzisiaj jednak stoi w nim domek ogrodnika.
Sandra Kmieciak
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze