Zabytki w Łodzi. Który jest najbardziej zadbany? W grze 20 budynków. Głosujcie

W konkursie znalazło się 20 budynków. Inicjatorzy akcji chcą docenić sposób w jaki prywatni właściciele, wspólnoty lub instytucje użyteczności publicznej dbają o zabytki. Są to zarówno obiekty pofabryczne, kamienice, jak i wille. W konkursie zostanie przyznanych kilka nagród - wszystkie o charakterze honorowym.  Będzie to nagroda od prezydenta miasta, miejskiego konserwatora zabytków, a także od mieszkańców Łodzi. Do tegorocznej edycji konkursu wytypowano 20 obiektów. Można na nie głosować tutaj.

Budynek przy ul. Gdańskiej 32 wzniesiono w latach 1904-1908 dla syna łódzkiego fabrykanta Izraela Poznańskiego. Pałac jest siedzibą Akademii Muzycznej od początku jej istnienia. Znajdują się tam sale koncertowe, wykładowe i ćwiczeniowe dla studentów, studio muzyki elektronicznej oraz pracownia elektroakustyczna. W ramach remontu m.in. zrewitalizowano fasadę i dach pałacu, wyremontowano ogrodzenie, a także odnowiono ogród zimowy.

Budynek mieści się przy ulicy Gdańskiej 33. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.  Jest to narożna trzypiętrowa kamienica stojąca u zbiegu ulic Gdańskiej i al. 1 Maja. Budynek był własnością Abrama Anszela Geliebtera. W 1893 r. dostał on zgodę na budowę  dwupiętrowego domu. W 1898 r. nadbudował na istniejącym budynku trzecie piętro i dobudował drugi, trzypiętrowy dom mieszkalny z dwiema oficynami. Wszystkie prace budowlane były prowadzone według planów architekta Gustawa Landau-Gutentegera. Obecnie budynek znajduje się w rękach prywatnych.

W dawnym budynku fabryki Wienera przy ul. Jaracza 78 mieści się biurowiec Comarchu. Zakończona w tym roku przebudowa obejmowała dwa projekty. Pierwszy to adaptacja przedwojennego budynku fabryki. Zabytkowe miejsce odrestaurowano pod czujnym okiem konserwatora. Udało się w nim zachować oryginalne elementy drewniane i żeliwne. Odnowiono też elewację i elementy konstrukcyjne.

Dawny fabrykancki budynek wkomponowano w nowy biurowiec Comarchu. Łączy on funkcję konferencyjną i biurową. Na dachu budynku pofabrycznego oraz w nowym biurowcu powstały zielone tarasy.  Autorem projektu jest Biuro Architektoniczne NOW, a generalnym wykonawcą inwestycji była firma Skanska.

Kamienica małżeństwa Wileńskich mieści się przy zbiegu ulic Sienkiewicza 41 i Placu Komuny Paryskiej. Obecnie jest własnością wspólnoty mieszkaniowej.  Budynek ten jest typowym przykładem stylu modernistycznego. Forma budynku niewątpliwie miała tutaj podążać za funkcją obiektu. Mieszkańcy mieli pod dostatkiem przestrzeni, dobrze doświetlone mieszkania oraz sporo zieleni wokół. Kamienica ta została wzniesiona w roku 1938. Plany opracował Henryk Lewinson, a budynek należał do Szymela i Heleny Wileńskich. Dzięki staraniom wspólnoty mieszkaniowej w 2013 roku obiekt został odnowiony.

Budynek przy Kościuszki to dawna siedziba Rosyjskiego Banku Państwa w Łodzi. Od 1945 roku należy do Narodowego Banku Polskiego. Budynek powstał w latach 1905-1908 według projektu Dawida Landego. Po I wojnie światowej wprowadziła się tam łódzka Izba Skarbowa. W 1927 roku mieścił się tam także Bank Państwa. Budynek zbudowano na planie odwróconej litery "L". Charakteryzuje się on eklektyczną fasadą. Wnętrzom jednak zdecydowanie bliżej do secesji. 

W przeszłości budynek przy Ogrodowej 18 służył za stołówkę i dom kultury dla pracowników fabryki Poznańskiego. Organizowano tam też różnego rodzaju koncerty. Dzięki zaangażowaniu Józefa Pilarskiego i poparciu Józefa Wolczyńskiego (dyrektora Zakładów I. K. Poznańskiego), działał tam Teatr Popularny. Na otwarcie wystawiono tam Karpackich górali J. Korzeniowskiego. Obecnie w budynku mieści się sklep sieci Biedronka.

Budynek powstał jeszcze w XIX wieku. Firmę założył niemiecki przedsiębiorca Juliusz Kunitzer. Wraz z Juliuszem Heinzlem wybudował nad Jasieniem przędzalnię i tkalnię bawełny. Wielka fabryka zatrudniała osiem tysięcy robotników. W latach 20. wybudowano nową przędzalnię, największą i najnowocześniejszą w Polsce. Obecnie budynek znajduje się w prywatnych rękach. Na parterze znajdują się lokale handlowe oraz magazynowe, a na wyższych kondygnacjach pomieszczenia produkcyjne oraz nowoczesne biura w układzie "open space". Wokół budynku jest parking dla najemców i klientów oraz plac manewrowy dla tirów.

W budynku przy Piotrkowskiej 74 mieściły się początkowo biura Towarzystwa Akcyjnego Fabryk Bawełny Ludwika Geyera. Obiekt ma kształt litery L i został wzniesiony według projektu Juliusza Junga. Inwestycję ukończono w 1886 roku. Na parterze mieściła się także słynna niegdyś restauracja Sprzączkowskiego. Jeszcze w XIX wieku swoją filię otworzył tu warszawski Bank Handlowy, który do dziś jest właścicielem budynku.   

Kamienica Salomona Bahariera mieści się przy Piotrkowskiej 107. Funkcjonuje także pod nazwą "Kamienica Henryka Sachsa". Za projekt budynku odpowiadał Edward Crentzburg. W roku 1895 budynek podwyższono o jedno piętro. Wtedy też dodano więcej motywów dekoracyjnych na froncie. Kolejnym właścicielem budynku po Baharierze został Henryk Sachs. Na początku XX wieku mieścił się tu sklep firmy "Ludwik Spiess i Syn", który oferował m.in. oliwę nicejską, fluid dla koni czy też ultramarynę do bielizny. W roku 1902 została otwarta przez Salon Artystyczny wystawa dzieł m.in. Matejki i Chełmińskiego. 

Początkowo na tej działce stał drewniany budynek. W 1893 r. wzniesiono kamienicę według projektu inżyniera I. Markiewicza. Kolejne lata przyniosły liczne przebudowy. Wyremontowano m.in oficyny oraz fragment fasady. W podwórzu posesji znajduje się budynek dawnej hali targowej. Został on zaadaptowany na potrzeby mieszczącej się tam galerii sztuki. Kamienica liczy sobie cztery kondygnacje. Budynek znajduje się w rękach prywatnych. 

Fabryka Towarzystwa Akcyjnego Winkler, Gaertner i Borman została wzniesiona w roku 1885. Robotnicy zajmowali się tam produkcją wyrobów pończoszniczych. W dwudziestoleciu międzywojennym nowym właścicielem fabryki został Nahum Eitingon. On również produkował tam wyroby pończosznicze, a także trykotaże oraz rękawiczki. Po zakończeniu wojny zakład został upaństwowiony i funkcjonował pod nazwą Zakłady Przemysłu Pończoszniczego im. Mariana Buczka "Zenit". W 2007 budynek zrewitallizowano i zmieniono jego funkcję. Obecnie mieszczą się tam Centrum Biurowe "Zenit".

Obecnie w obiekcie "Skrzywana Factory" mieszczą się powierzchnie biurowe. Jest to kompleks powstały w dawnej fabryce Hufferów. Budynek przeszedł całkowitą modernizację. Na szczęście udało się zachować elementy dawnej architektury. Na dwóch piętrach dawnego zespołu fabrycznego znajduje się 1500 mkw powierzchni biurowej.  

Kamienica znajduje się na rogu al. Kościuszki i ul. Andrzeja Struga. Wybudowano ją w 1896 dla Bernarda Glüksmana. Za projekt odpowiadał architekt Dawid Lande. Historia budynku jest dość burzliwa, gdyż dość często zmieniał właścicieli. W międzywojniu należał m.in. do Banku Kredytowego, Towarzystwa Ubezpieczeniowego "Piast" oraz Banku Handlu i Przemysłu. Pod koniec lat 30. trafił on w ręce prywatnych właścicieli. Obecnie kamienica jest własnością wspólnoty mieszkaniowej.

Budynek znajdujący się przy ul. Tylnej 14 należał do Alfreda Grohmana, syna Ludwika. Początkowo była to typowa rezydencja. Wzniesiono ją w 1873 roku. Od strony północnej budynek jest otoczony ogrodem. W 2001 roku rezydencja przeszła gruntowny remont. Obecnie mieści się tam Okręgowa Izba Radców Prawnych w Łodzi.

Kompleks powstał w 1870 roku za sprawą osoby Karola Scheiblera. Jako pierwszy wybudowany zostaje ogromny budynek przędzalni. Budowla liczy sobie 207 m długości i 35,5 m szerokości. Współcześnie w tej zabytkowej zabudowie mieści się 421 nowoczesnych apartamentów jedno-, dwu- i trzypoziomowych o powierzchni od 30 do 180 metrów kw. Zachowano w nich zabytkowe elementy konstrukcji takie jak ściany z charakterystycznej czerwonej cegły czy fragmenty instalacji. Obecnie budynek należy do wspólnoty mieszkaniowej. 

Kamienica wielkomiejska mieści się przy ulicy Wólczańskiej 37. Obecnie budynek należy do wspólnoty mieszkaniowej.

Budynek przy ul. Wólczańskiej 128 to obiekt będący dawniej częścią fabryki Adolfa Daube. Francuski fabrykant już w 1867 roku uruchomił w Łodzi swój pierwszy mały warsztat tkacki przy ul. Piotrkowskiej. Około roku 1910 wzniósł fabrykę przy ulicy Wólczańskiej. Wytwarzano tam tkaniny wełniane i bawełniane oraz wyroby dziewiarskie. Po II wojnie światowej działały tutaj m.in. Zakłady przemysłu Dziewiarskiego im. Marii Konopnickiej. W 2009 r. byłą fabrykę wpisano do rejestru zabytków. Za projekt rewitalizacji obiektu odpowiadała firma Wilkocki Projekt. Obecnie w budynku mieści się Centrum Biznesowe "Synergia".

Secesyjna kamienica Jakuba Szmulowicza pochodzi z początku XX wieku. Znajduje się ona przy ul. Piotrkowskiej 37. Projekt budynku stworzył Gustaw Landau-Gutenteger. Obecnie kamienica znajduje się w rękach prywatnego właściciela. Zdecydował się on na kapitalny remont fasady. Dzięki temu od września możemy się cieszyć nowym obliczem budynku.  

Kamienica powstała w 1930 roku na skrzyżowaniu ówczesnych ulic Cegielnianej (dziś Jaracza) i Trębackiej (dziś Uniwersytecka). Ma kształt litery V. Inwestorem była firma Jakub Fuks i spółka oraz Abram Sztajnsznajder. Obydwaj fabrykanci byli właścicielami Towarzystwa Łódzkiej Fabryki Nici. W ich zakładzie produkowano koronki i hafty.  Za projekt budynku przy Uniwersyteckiej odpowiadał architekt Rudolf Sunderland. Na kamienicy widać ślady po kulach. Jest to pamiątka po wydarzeniach z 1945 roku, kiedy to Rosjanie wkroczyli do miasta. Obecnie kamienica znajduje się w rękach wspólnoty mieszkaniowej. 

Historia zespołu fabrycznego sięga lat 80. XIX wieku. Początkowo Ramisch prowadził ręczną tkalnię wyrobów bawełnianych. 10 lat później miał już maszynę parową ponad 60 krosien i zatrudniał 70 robotników. Za projekt pierwszych budynków odpowiadał architekt miejski Hilary Majewski.  W 1893 r. wybudowano przędzalnię według projektu Fryderyka Miksa, a w późniejszych latach wzniesiono dodatkowe budynki, zaprojektowane przez Franciszka Chełmińskiego. Fabryka mieściła się pomiędzy ulicami Piotrkowską i Mikołajewską (dzisiejsza Sienkiewicza). Po upaństwowieniu mieściła się tiu m.in. Łódzka Przędzalnia Przemysłu Bawełnianego.  Od 1999 r. budynki były wykorzystywane przez wiele firm. W 2011 roku na terenie dawnej fabryki uruchomiono dobrze znany łodzianom projekt OFF Piotrkowska. Teren dawnego zespołu fabrycznego należy do firmy Orange Property Group.