Kończy się rok 2017. Jaki był dla Łodzi? [SUBIEKTYWNY PRZEGLĄD]

Antoni Macierewicz nie ma w Łodzi dobrej prasy. Minister obrony narodowej kojarzony jest u nas z utrąceniem przetargu na Caracale, dzięki któremu mogliśmy stać się silnym ośrodkiem produkcji śmigłowców koncernu Airbus. Konto ministra obciąża również zaprzepaszczenie nadziei na wielki terminal przeładunkowy w Łodzi na trasie Chiny-Europa. O jego budowę przez lata zabiegała firma Hatrans. Miała poparcie chińskiego rządu, łódzkiego samorządu, a teren przy ul. Pryncypalnej, gdzie terminal miał powstać, pokazywany był 30 chińskim delegacjom. I... pojawił się Macierewicz. Agencja Mienia Wojskowego wstrzymała przetarg na sprzedaż tych terenów. Oburzeni Chińczycy wyjechali.

W wakacje AMW wycofała się z pomysłu sprzedaży terenu przy Pryncypalnej. W październiku prezes Hatrans poinformował, że firma szuka miejsca na inwestycję poza Łodzią. Nie wyklucza innych województw.

Menedżer Dworca Łódź Fabryczna zaproponował pobieranie opłat od przewodników turystycznych za zwiedzanie tej wyjątkowej budowli. Decyzja ta spotkała się z wielkim uznaniem łódzkich kręgów biznesowych. Środowiska przedsiębiorców były pod wrażeniem kreatywności menedżera szukającego dodatkowych wpływów. Wszak na całym świecie dworce pełnią nie tylko funkcję komunikacyjną. Wyjątkowej przenikliwości i błyskotliwości wymagało spostrzeżenie, że każdego dnia po dworcu spacerują tysiące odwiedzających i można na tym zarobić.

Na pochwałę zasługuje również odwaga, z jaką menedżer zrezygnował z zazwyczaj stosowanych sposobów na zarabianie. Galerie handlowe, restauracje, fast foody, rozrywka - to wszystko już było i się zużyło. Tego na Fabrycznym nie chcemy. My będziemy zarabiali na turystycznych przewodnikach.

O godz. 6 rano Grzegorza Nitę, dyrektora Zarządu Inwestycji Miejskich, odwiedziło CBA. Chociaż funkcjonariusze tej służby znani są z wizyt o tak wczesnych porach, dyrektor był zaskoczony. Jak opowiadał, był z nimi w stałym kontakcie i dostarczał niezwłocznie dokumenty, których potrzebowali. Tym razem antykorupcyjni zabrali go na przesłuchanie. Usłyszał zarzuty od prokuratora. Ten okazał się wyjątkowo gościnny. Na jego zaproszenie dyrektor Nita spędził noc w policyjnej izbie zatrzymań. To miejsce przyjazne urzędnikom. Wcześniej o jego gościnności przekonał się Tomasz Piotrowski, dyrektor Biura Prezydenta w UMŁ, któremu mimo zatrzymania i nocy w izbie nie postawiono nawet zarzutów.

Dyrektora Nitę następnego dnia wypuszczono. Prokurator kazał mu stawiać się co tydzień na komisariacie oraz zakazał pracy i kontaktowania się ze współpracownikami. W lipcu sąd cofnął wszystkie te środki zapobiegawcze i dyrektor wrócił do pracy. Na krótko. Odwołano go w połowie grudnia, a w ostatni piątek został oskarżony przez prokuraturę o przekroczenie uprawnień i przyjęcie korzyści majątkowych w zamian za wydanie decyzji.

Ostatnia rewolucja miała miejsce 15 lat temu, dlatego przyszedł najwyższy czas, żeby zrobić kolejną. Chodzi oczywiście o komunikację miejską. Miało być lepiej, równiej, punktualniej. Na czele rewolucyjnej rady komunikacyjnej stanęli urzędnicy i społecznicy. Analizowali, pytali, konsultowali, aż wreszcie opracowali. Nowe plany komunikacyjne zostały idealnie dopasowane do potrzeb łodzian. Tyle że ci o tym nie wiedzieli.

Niewdzięczni mieszkańcy nie docenili trudu rewolucjonistów. Pierwszym sygnałem, że tak jest, był protest mieszkańców przeciwko autobusom jeżdżącym po wąskich uliczkach Janowa. Z analiz wynikało, że to rozwiązanie wręcz optymalne. Problem w tym, że nie chcieli go mieszkańcy.

Ale symbolem rewolucji stała się linia 57, która w wyniku przewrotu znacznie skróciła swoją trasę. Teraz, po licznych protestach, wraca na trasę sprzed rewolucji. Podobnie dzieje się z linią 78 i kilkoma innymi zmianami. Zdaniem władz miasta model transportowy nadal nie jest optymalny, ale powoli się do niego zbliżamy. Coraz bardziej zaczyna przypominać ten sprzed rewolucji.

Na świat przyszła Hania. Ważyła 3,5 kg, miała 57 cm i duże, urocze oczy. Jest pierwszym dzieckiem urodzonym dzięki miejskiemu programowi in vitro. Tuż po niej jeszcze kilkadziesiąt łódzkich par mogło cieszyć się, zazwyczaj pierwszym, macierzyństwem.

Jednak dla radnych PiS to opowiadanie się po stronie cywilizacji śmierci. Podobna narracja towarzyszy temu ugrupowaniu bez względu na geografię. Łódź swój program in vitro bezpłatnie przekazała Sosnowcowi i Gdańskowi. I tamtejsi radni PiS też byli oburzeni.

Problemem komunikacji miejskiej w Łodzi nie jest tylko to, jak często i w jakim stanie ona przyjeżdża. W naszym mieście pewien dyskomfort można poczuć również z powodu tego, z kim autobus, czy tramwaj pojawia się na przystanku. Jako że miejska żulerka nie dorobiła się jeszcze własnych środków transportu, wybiera te publiczne. Są one jakby dla niej stworzone. Mieszkańcy są tacy mili. Gdy taki jegomość wsiada do zatłoczonego tramwaju, współpasażerowie zaraz tłoczą się w drugiej części pojazdu, by szanowny pan żul poczuł się komfortowo.

Żeby choć trochę złagodzić efekt wpływu żulerki na pasażerów, łódzkie MPK wymyśliło, że da im kompana podróży, z którym poczują się lepiej. To Tomasz Zimoch - znany komentator sportowy. Teraz jego głos słychać z autobusowych i tramwajowych głośników. Pasażer z jednej strony czuje dyskomfort żulowy, ale z drugiej - komfort zimochowy. Uczucia się znoszą i wszystko jest w porządku.

Dobiega końca batalia o to, kto wybuduje tunel średnicowy z Łodzi Fabrycznej do Łodzi Kaliskiej. W przetargu wzięło udział sześć firm i konsorcjów. Oferty wszystkich mieściły się w budżecie założonym przez PKP PLK (2,17 mld zł brutto). Najtańszą złożyło konsorcjum firm Gülermak i Mosty Łódź, które było gotowe realizować inwestycję za 1,359 mld zł brutto. Cena nie okazała się jednak decydującą. Podczas oceny ofert maksymalną liczbę punktów zdobyła propozycja Energopolu i PBDiM.

Inwestycja ma zmienić komunikacyjną mapę Polski. W Łodzi mają krzyżować się największe kolejowe szlaki. Krzyżują się jednak również pomysły. Najważniejsze skrzyżowanie linii kolejowych nie może być jednocześnie w Łodzi i Baranowie, gdzie ma powstać Centralny Port Komunikacyjny. Nie wiadomo, która koncepcja zwycięży.

Mieszkania w Łodzi zdrożały o 9 proc. - wyliczył Expander. Deweloperzy zauważyli, że łodzianie nie chcą już mieszkać w walących się ruderach, czasem nazywanych łódzkimi kamienicami, i tak jak inni mieszkańcy dużych metropolii chcą cieszyć się nowoczesnymi, przestronnymi powierzchniami w centrum miasta. Ambitne budowlane projekty, wcale nie za małe pieniądze, sprzedają się już na etapie dziury w ziemi. Biznes się kręci, miasto się zmienia, ludzie wracają do centrum.

Jest to oczywiście zasługa najniżej zarabiających, ciężko pracujących na trzy zmiany ludzi przy taśmie w łódzkich montowniach. To tych miejsc pracy powinno być najwięcej, a nie jakichś specjalistów, co to dostają po 10 tys. zł na rękę. Właśnie dlatego rząd przygotował już zmiany w ZUS-ie. Kiedy wejdą w życie, większość z tych niemoralnie dużo zarabiających przejdzie na samozatrudnienie, albo zarejestruje firmy w Rumunii, gdzie wybrane grupy zawodowe podatków nie płacą w ogóle. Wtedy wreszcie będziemy mogli w pełni cieszyć się naszymi dziurami w ziemi.

Reforma edukacji stała się faktem. - Mogę podać bardzo wiele przykładów miast i takich miejscowości, w których nie tylko, że wszyscy mają pracę, ale poszukuje się nauczycieli - powiedziała premier Beata Szydło podczas inauguracji roku szkolnego.

Szkoda, że Łódź do tych miejsc się nie zalicza. Według wyliczeń Związku Nauczycielstwa Polskiego pół tysiąca nauczycieli w województwie straciło pracę, prawie tysiącu ograniczono etaty. Liczby te byłyby jeszcze większe, gdyby nie ekwilibrystyka, do jakiej posuwali się dyrektorzy szkół. Zajęcia jednego dnia od 7.30, następnego od 12.30 to norma. Dzieci są szczęśliwe, rodzice też.

Już wydawało się, że najmłodsze centrum handlowo-rozrywkowe wychodzi powoli na prostą, a tu kolejny cios. Sukcesja rodziła się w bólach. Jeszcze na etapie budowy miał miejsce kilkumiesięczny przestój w pracach, tłumaczony zmianą koncepcji i rezygnacją z funkcji hotelowej. Już po otwarciu pojawiły się kontrowersje związane z budową drogi i ośmiomilionową dotacją na rewitalizację pofabrycznych przestrzeni (teraz prokuratura ma sprawdzić, czy dofinansowanie unijne zostało przyznane zgodnie z prawem).

Ale to nie koniec. W październiku do Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia wpłynął wniosek o upadłość firmy Fabryka Biznesu - właściciela centrum. Ten ustanowił tymczasowego nadzorcę sądowego, który zabezpieczył majątek firmy. Wniosek złożyła firma Mirbud - wykonawca robót budowlanych, który domaga się 27 mln zł.

Cztery lata przygotowań, podróże po całym świecie, tłumaczenie, co to jest Łódź, dyplomatyczne akrobacje - i wszystko na nic. 15 listopada podczas głosowania w biurze OECD Łódź przegrała walkę o Expo w 2022 roku. Zabrakło tylko sześciu głosów. Jak się później okazało, głosów krajów z Europy. Europy, której poparcie uważaliśmy za oczywistą oczywistość.

Dlaczego nasi bracia ze Starego Kontynentu nie zdecydowali się nas poprzeć? Tego nie wiadomo. Może pamiętali, że do czegoś tam się zobowiązaliśmy, a teraz się wykręcamy? A może po prostu nie spodobało im się szkolenie z jedzenia widelcem?

Miasto jednak uważa kampanię za wygraną Łodzi. Nie sposób się nie zgodzić. Nie sposób również nie zauważyć szczerego i pełnego poświęcenia zaangażowania wicepremiera Piotra Glińskiego. Tak dobry wynik to w dużej mierze jego zasługa. Pewnie tym bardziej jest mu przykro, że Europa się od nas odwróciła. Szkoda, bo będziemy jej jeszcze potrzebowali.

Wraca nadzieja na łódzkie lotnisko. Po paśmie spektakularnych porażek zapaliło się światełko w tunelu. Gdy w maju poinformowano, że Adria przestaje latać do Monachium, w łódzkim biznesie zapanował smutek. Samolot był wypełniony w 80 proc., a mimo to jego eksploatacja okazała się nieopłacalna. Jaki z tego wniosek? Żeby warto było latać z Łodzi, samolot musi zabierać 150 proc. pasażerów. Część w luku bagażowym, ktoś pilotowi na kolanach - żeby tylko przychody pokryły koszty.

Wydawało się, że skoro Adrii nie udało się utrzymać, to znaczy, że na regularne loty rejsowe do któregoś z hubów nie mamy co liczyć. A tymczasem niespodzianka. Adrię od marca zastąpi Lufthansa. Niemiecki przewoźnik będzie latał gdzie? Do Monachium! Dokładnie tam, gdzie Adria.

Łodzianie się cieszą, biznes się cieszy i ma nadzieję, że próg rentowności tego połączenia nie jest ustawiony na poziomie 150 proc. wypełnienia samolotu.