Antydziesiątka 2016. Kto nie przyniósł chluby łódzkiemu sportowi? [RANKING]

Trzecia liga to dla Płuski, młodego trenera, choć właściwie należałoby napisać: kandydata na trenera, za wysokie progi. Do CV będzie mógł wpisywać sobie wygranie z Widzewem IV ligi, ale - jak mówi były widzewiak, dziś trener starszy i lepszy od Płuski - taki sam wynik osiągnęłaby jego babcia. Może to przesada, ale trochę prawdy w tym jest, ponieważ miał drużynę zawodowców, która rywalizowała z amatorami. Latem mimo ogromnych pieniędzy - jak na III ligę - stworzył zespół co najwyżej przeciętny. "Najlepsze, co mu wyszło, to śpiewanie na przemarszu z kibicami" - podsumował na Twitterze jeden z fanów.

Nie popisali się też szefowie UKS SMS, którzy w przeddzień meczu Widzewa ze Stalą Głowno w IV lidze postanowili zmienić umowę wynajmu, by podwyższyć czynsz. Do walkowera nie doszło, bo pomoc zaoferowali działacze z Głowna. Widzewiacy szybko wrócili na ul. Milionową, ale niesmak pozostał.

Gdyby stworzyć ranking największych zmarnowanych talentów w łódzkim sporcie, tenisista ŁKS miałby stałe miejsce w czołówce. Podobno w 2016 roku w sukcesach przeszkadzały mu problemy ze zdrowiem, ale podobne tłumaczenia słyszymy od dawna. Fakty są takie, że o Jerzym Janowiczu najgłośniej było wtedy, gdy transmitował (w żargonie graczy mówi się "streamował") wygraną walkę z monitorem komputerowym, który rozbił na oczach internautów, ponieważ przegrał pojedynek w Counter-Strike'a. O jego wygranych na korcie już chyba wszyscy zapomnieli. Dla przypomnienia: w sierpniu 2013 roku był 14. w rankingu ATP, dziś jest 280, za Kamilem Majchrzakiem.

Gdy rok temu przejmował ŁKS po Andrzeju Kretku, można było odnieść wrażenie, że to tylko przystanek przed posadą w ekstraklasie. Miał niemal wszystko, czego potrzebuje trener, aby spokojnie pracować w klubie: poparcie działaczy, niezły zespół i sympatię kibiców. Jego praca skończyła się jednak kompromitacją, a jej podsumowaniem mecz, w którym musiał zdjąć podstawowego bramkarza, bo nie przewidział, że kontuzji może doznać któryś z młodzieżowców. Niewiele brakowało, aby ŁKS zamiast walczyć o awans, spadł do IV ligi. O umiejętnościach Szwarca świadczy to, że był jednym z dwóch ludzi z Łodzi, którzy nie zdali kursu na licencję UEFA A.

Były prezes Widzewa miał szansę przejść do historii klubu, tej pozytywnej, ale zostanie zapamiętany jako ten, który omal nie doprowadził do katastrofy. Gdy podawał się do dymisji, dziura w budżecie rosła w błyskawicznym tempie, a drużyna grała coraz gorzej, choć miesięczne wydawano na nią tyle, ile na trochę gorsze kluby w I lidze. Ferdzyn pomógł w reaktywacji Widzewa, jednak TO NIE ON SAM stworzył nowe stowarzyszenie. Szybko zapomniał, że bez pomocy innych prawdziwych widzewiaków, nie byłoby go w tym miejscu, zaś jego wkład nie był wcale największy. Owszem, był zaangażowany, jednak zapomniał, że są ludzie lepiej znający się na finansach i przede wszystkim na sporcie.

Pierwszy był kapitanem drużyny ŁKS, drugi miał pomóc w awansie do II ligi. Niestety, źle zrozumieli swoje role. Po meczu z rezerwami Legii Warszawa tak się cieszyli, że zostali wyrzuceni z klubu. Podobno wspomagali się niedozwolonymi substancjami w płynie... Dla Świątka była to recydywa, bo przed meczem z Sokołem Aleksandrów też naruszył również klubowy regulamin, za co zapłacił karę. Ale wniosków nie wyciągnął.

Fot. Przemysław Jendroska / Agencja Gazeta

Przeszedł do historii PGE Skry Bełchatów, ponieważ jako drugi trener został zwolniony w trakcie sezonu. Poprzedni przypadek miał miejsce jeszcze w czasach, gdy drużyna błąkała się między pierwszą ligą a ekstraklasą, czyli bardzo, bardzo dawno. Hiszpan nie dał jednak wyboru szefom klubu, ponieważ tak skłócił drużynę, że ta przestała grać. Ludzie siedzący blisko boiska usłyszeli, jak jeden z graczy zwraca się do kapitana "fuck off", a szkoleniowiec nie zareagował. To nie koniec, ponieważ po niepowodzeniu ? spowodowanym konfliktem ? w Lidze Mistrzów, publicznie zaatakował zawodników, których sam wybrał. Falaski nie ma już w Bełchatowie. Szkoda, że został zapamiętany nie z mistrzostwa, ale z fatalnego pożegnania.

Większości kibiców piłkarskich to nazwisko niewiele mówi. I dobrze... Jego dokonania w GKS Bełchatów chluby mu nie przynoszą: 13. miejsce z punktem przewagi nad strefą spadkową, dlatego został zwolniony. Zrobił jednak w trakcie rundy jesiennej coś, co dyskwalifikuje każdego trenera, co jest gorsze, od złego przygotowania czy fatalnego zestawiania składu czy złej taktyki. A mianowicie wpuścił do szatni kibiców, żeby "zmotywowali piłkarzy". Dobrze, że skończyło się tylko na wyzwiskach, także dla szkoleniowca, i groźbach. Jak powinien zachowywać się w takiej sytuacji prawdziwy trener, pokazał Michał Probierz, gotowy bić się z kibolami obrażającymi i wyzywającymi jego podopiecznych po przegranym meczu. To się właśnie nazywa charakter i charyzma, czyli cechy, które Konwińskiemu są obce.

Żeby nie było, że po wschodniej stronie Łodzi są kibicowskie aniołki, trzeba przypomnieć ich występy podczas ostatniej kolejki w IV lidze. Zaczęło się od awantury na stadionie, później był przemarsz, podczas którego radość wyrażali w wyzwiskach pod adresem lokalnego rywala, zresztą przy udziale szefa klubu i trenera. Przed derbami postanowili przypomnieć o swoim istnieniu, goniąc się z policjantami w centrum miasta. Jak nie należy się zachowywać, pokazali po ostatnim meczu rundy jesiennej, kiedy wyzwiskami i groźbami upokorzyli piłkarzy, których jedną winą jest to, że mają zbyt małe umiejętności na trzecią ligę. Niektórzy wrócili do szatni ze łzami w oczach, a tzw. prawdziwi widzewiacy w ramach rekompensaty zabrali zawodnikom koszulki.

Grupa tzw. najzagorzalszych fanatyków specjalnie przygotowała się do meczu, instalując nawet swoje nagłośnienie, żeby zagłuszyć spikera, zmieniano nawet prowadzącego doping. W efekcie, że użyjemy słów klasyka, "cała Polska słyszała" ? jak grupa kiboli rujnuje wydarzenie, na które w Łodzi czekaliśmy od czterech lat. Przez 90 minut słyszeliśmy wezwania do łamania kości, bluzgi, wyzwiska. Prawdziwego wsparcia dla swojej drużyny, czyli ŁKS, było jak na lekarstwo. Nie obeszło się bez odpalenia rac, czyli nieodłącznego atrybutu "prawdziwego kibola". Konsekwencją było zamknięcie stadionu przez wojewodę, kary od ŁZPN. Zapłacił za to ŁKS, który przecież nie należy do finansowych potentatów. Jakby tego było mało, jeden z wolontariuszy, oczywiście "prawdziwy kibic", po zakończeniu meczu opluł Michała Czaplarskiego, piłkarza Widzewa.

Od dawna wiadomo, że politycy powinni trzymać się daleko od sportu, a konkretnie od klubów. Nikt nie zabrania im kibicować, ani pomagać, ale próby kierowania czy też wpływu na jego funkcjonowanie kończą się dramatycznie. Kolejnym przykładem jest Bełchatów, staczający się w błyskawicznym tempie z elity w otchłań. Jeszcze niedawno drużyna była w ekstraklasie, a dziś broni się przed spadkiem do III ligi. O ile degradację z ekstraklasy można jeszcze tłumaczyć niefortunnymi posunięciami sportowymi (m.in. zatrudnienie trenera Zuba), to później wspomniani wyżej politycy ? a zwłaszcza prominentny poseł ? postanowili udowodnić, że na piłce zna się każdy. Skutek jest taki, że zespół, który powinien walczyć o awans, drży o utrzymanie, długi rosną, zaś piłkarze składają wnioski o rozwiązanie kontraktów.