Filmy z największych europejskich festiwali w Łodzi [TOP 10]

Festiwal Cinergia rozpocznie się od mocnego łódzkiego akcentu. Film otwarcia to "Wieża. Jasny dzień" Jagody Szelc, który został wyprodukowany przez Studio Indeks należące do Szkoły Filmowej. O debiucie fabularnym studentki łódzkiej uczelni zrobiło się głośno jeszcze na etapie jego produkcji, gdy fragmenty filmu zaprezentowano na prestiżowych targach w Cannes. Następnie Szelc została wyróżniona za najlepszy debiut oraz scenariusz podczas 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Do kin film trafi dopiero w marcu 2018 roku, w Łodzi będzie można obejrzeć go przedpremierowo. "Wieża. Jasny dzień" zaskakuje formą. To opowieść o relacji dwóch sióstr, w toku rozwoju akcji zmienia się zarówno główna bohaterka oraz gatunek filmu.

Drugi anglojęzyczny film Yorgosa Lanthimosa, reżysera zaliczanego do czołowych twórców nowego greckiego kina. Autor nagradzanych filmów "Kieł" i "Lobster" stał się ulubieńcem festiwalu w Cannes, o czym świadczy wyróżnienie także dla "Zabicia świętego jelenia", tym razem za najlepszy scenariusz. Autorskiego stylu Greka nie sposób pomylić z twórczością żadnego innego reżysera. W surowych kadrach przygląda się zamożnej rodzinie, której z pozoru sielankowe życie nagle zaczyna się rozpadać. Powodem jest nietypowa przyjaźń kardiochirurga Stevena (w tej roli znakomity Colin Farrell) z nastoletnim Martinem. W filmie Lanthimosa widoczne są inspiracje klasyczną grecką tragedią, a wydarzenia nieuchronnie zmierzają do dramatycznego finału.

Twórczość Andrieja Zwiagincewa jest kwintesencją promowanego przez Cinergię autorskiego kina. W jego filmach na tle indywidualnych historii odbija się zawsze obraz współczesnego świata. Reżyser głośnego "Lewiatana" powraca filmem nawiązującym do dzieła innego europejskiego mistrza - "Scen z życia małżeńskiego" Ingmara Bergmana. W kameralnym dramacie o rozpadzie długoletniego związku Zwiagincew przygląda się rosyjskiej klasie średniej. Boris i Żenia mają już nowych partnerów, z którymi chcą ułożyć sobie życie. Przeszkodą w rychłym rozwodzie jest ich niechciany syn Alosza. Dopiero gdy dziecko znika, w rodzicach budzi się poczucie winy. W tle przewijają się bieżące wydarzenia polityczne. Film został wyróżniony Nagrodą Jury w Cannes.

W tym roku w konkursie polskich debiutów i filmów drugich po raz pierwszy razem z fabułami mogą rywalizować dokumenty i animacje. Dzięki temu widzowie obejrzą znakomity portret rodziny Beksińskich, oparty na książce Magdaleny Grzebałkowskiej i audiowizualnych materiałach archiwalnych, w większości dotąd niepublikowanych. To kolejny po filmie "Ostatnia rodzina" Jana P. Matuszyńskiego wgląd w prywatne życie Zbigniewa Beksińskiego i jego trudne relacje z żoną i synem Tomaszem. Dokument Marcina Borchardta zawiera jednak spojrzenie samego artysty, reżyser wykorzystał niezwykle intymny pamiętnik wideo, który Beksiński kręcił przez niemal pół wieku. Nietypowa biografia malarza pozwala jeszcze lepiej zrozumieć jego mroczną twórczość.

Pokazywana w konkursie głównym na ostatnim Berlinale czarna komedia w reżyserii Sally Potter jest satyrą na świat londyńskich wyższych sfer. Cała akcja rozgrywa się w czasie rzeczywistym, w jednym apartamencie. Podczas przyjęcia Janet świętuje w gronie bliskich znajomych swój awans na pozycję ministra zdrowia w brytyjskim rządzie. Z każdą chwilą atmosfera się zagęszcza, a wraz z wypitym alkoholem przestają obowiązywać społeczne konwenanse. Wychodzą na jaw skrywane tajemnice i coraz to nowe związki łączące poszczególne postaci. Inteligentny humor przywodzi na myśl słowne potyczki z filmów Woody'ego Allena. Wszystko za sprawą znakomitej obsady, w której pojawili się m.in. Patricia Clarkson, Timothy Spall i Kristin Scott Thomas.

Gościem festiwalu, który za zasługi dla europejskiej kinematografii otrzyma nagrodę Złotego Glana, będzie mistrz kina grozy - Dario Argento. Jest to znakomita okazja, aby na dużym ekranie obejrzeć zaliczaną do klasyki "Głęboką czerwień". Film należy do zapomnianego już gatunku włoskiego giallo, czyli krwawych kryminałów z lat 70. i 80., uznawanych za prekursorskie względem dzisiejszych slasher horrorów. Można odnaleźć w nim wszystkie cechy reżyserskiego rzemiosła Argento: częste najazdy kamery sprawiające wrażenie podglądania bohaterów, krwiste kolory posiadające swoje symboliczne znaczenie i charakterystyczną ikonografię - m.in. powracający w wielu filmach giallo motyw czarnych rękawiczek, należących do sprawcy zbrodni.

Fatih Akin zasłynął jako autor tworzący tureckie kino w Niemczech. Urodzony w Hamburgu, lecz wywodzący się z rodziny emigrantów reżyser skupia się na portretowaniu niemiecko-tureckich relacji. Jego poprzednie filmy "Głową w mur" czy "Na krawędzi nieba" to historie o tęsknocie za krajem przodów i bohaterach rozdzielonych pomiędzy dwa kontynenty. W najnowszym dziele Akin opowiada o innym rodzaju straty. Główną bohaterką filmu jest Katja, która dowiaduje się, że jej najbliżsi zginęli w zamachu bombowym. Za brawurową rolę kobiety zmuszonej odnaleźć w sobie siłę do dalszego życia Diane Kruger została nagrodzona Złotą Palmą w Cannes. "W ułamku sekundy" jest niemieckim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.

Sporym instynktem wykazali się selekcjonerzy Cinergii, prezentując w sekcji pokazów specjalnych "Dzikie róże" Anny Jadowskiej. Film absolwentki łódzkiej Szkoły Filmowej zbierał już wcześniej pochlebne recenzje, ale dopiero niedawny sukces na festiwalu w Cottbus uczynił z niego jedną z najbardziej oczekiwanych polskich premier. "Dzikie róże" nie tylko zwyciężyły tam w konkursie głównym, ale otrzymały także nagrody krytyków FIPRESCI i Jury Ekumenicznego. Grającą główną rolę Martę Nieradkiewicz wybrano na najlepszą aktorkę. "Dzikie róże" są wyjątkowym przykładem kobiecego głosu w kinie polskim. To opowieść o dorastaniu do macierzyństwa i trudach utrzymania rodzinnych więzi zrealizowana przez ekipę filmową złożoną wyłącznie z kobiet.

Jednym z niewielu pozaeuropejskich akcentów będzie pokaz specjalny filmu "Kobieta, która odeszła" Lava Diaza. Filipiński reżyser zaliczany jest do mistrzów nurtu slow cinema. Jego najnowsze dzieło, sensacyjny zwycięzca ubiegłorocznego Festiwalu Filmowego w Wenecji, trwa niemal 4 godziny. Diaz opowiada w nim o Filipinach lat 90., kraju trawionym przez ekonomiczny kryzys i korupcję. Główną bohaterką jest Horacja, która wychodzi na wolność po 30 latach niesprawiedliwego więzienia. W ciągu tego czasu świat całkowicie się zmienił, odeszli jej najbliżsi, kobiecie pozostała jedynie chęć zemsty. Kontemplacyjny, czarno-biały film zapowiada sekcję Panorama Kina Światowego, która od przyszłego roku pojawi się w programie Cinergii.

Długo wyczekiwany nowy film Michaela Haneke, największego pesymisty europejskiego kina, podzielił publiczność. Tych, którzy spodziewali się kolejnego filozoficznego eseju na miarę "Białej wstążki" i "Miłości", austriacki reżyser zaskoczył nową tematyką oraz ilością podejmowanych wątków. W rozgrywającej się we francuskim Calais satyrze o współczesnej burżuazyjnej rodzinie kryzys migracyjny miesza się z wątkiem depresji czy wpływem mediów społecznościowych na międzyludzkie relacje. W przewrotnie zatytułowanym filmie Haneke próbuje wyzwolić się z szufladki żyjącego klasyka. Pokazuje, że za pomocą filmowych obrazów potrafi trafnie diagnozować także aktualne problemy. Dwa przedpremierowe seanse "Happy endu" zakończą tegoroczną edycję Cinergii.