Zaczęło się w 2011 roku, gdy organizacje pozarządowej postanowiły przekonać władze Łodzi do swojego pomysłu utworzenia centrum przesiadkowego na al. Mickiewicza. Ich koncepcja opierała się na utworzeniu ''dworca tramwajowego'', który łączyłby trasy W-Z (wschód - zachód) i ŁTR (północ - południe).
Projekt spodobał się nie tylko urzędnikom, ale również mieszkańcom, którzy właśnie taki wariant trasy W-Z wybrali w konsultacjach społecznych.
Na przystanku zaprojektowano cztery tory, na których będzie mogło zatrzymać się jednocześnie aż osiem tramwajów. Tramwaje ŁTR jadące od północy z Kościuszki skręcą w Mickiewicza, skąd zabiorą pasażerów, a następnie skręcą w Piotrkowską, gdzie (na odcinku od Mickiewicza do Wigury) powstało torowisko.
Na tak dużym przystanku musiała pojawić wiata, która chroniłaby przed deszczem i wiatrem. Władze miasta nie chciały jednak tradycyjnych budek. W 2012 roku ogłoszono konkurs na projekt przystanku. Do konkursu przystąpiło 60 projektantów z kraju, a nawet zagranicy.
W komisji konkursowej zasiedli architekci, wykładowcy akademiccy, pracownicy Zarządu Dróg i Transportu oraz przedstawiciel organizacji pozarządowych.
Zwyciężył pomysł przygotowany przez Jana Gałeckiego z Łodzi. Zakładał on, że konstrukcja oparta jest na stalowych słupach, a szklane kolorowe zadaszenie przypomina witraż.
- Głównym zadaniem było stworzenie nowoczesnego przystanku, który wpisywałby się w historyczny wygląd miasta. Według nas projekt świetnie to oddaje i mamy nadzieję, że werdykt jury spodoba się mieszkańcom - mówił wówczas Marek Janiak, architekt miasta.
Pierwotny projekt został nieco zmieniony, aby dostosować go do możliwości technicznych i obowiązujących przepisów bezpieczeństwa. Łodzianie obawiali się, że kolorowy dach, czyli to, co robi największe wrażenie, zostanie przerobiony na tradycyjny, a najwięksi pesymiści wieszczyli wręcz, że zamiast witraży zostanie zastosowana blacha falista. Koncepcja wielobarwnego sufitu jednak została zachowana.
Konieczne było za to m.in. zastosowanie nieco innych słupów, a szklane witraże zostały zastąpione specjalną kolorową membraną. Jest ona lżejsza, bardziej wytrzymała i można ją kleić. A w przypadku zerwania nie ma zagrożenia, że na kogoś spadnie. Szkło byłoby znacznie bardziej niebezpieczne.
MARCIN STĘPIEŃ
Jan Gałecki, projektant wiaty i kolorowego zadaszenia podkreśla, że jest to unikatowy projekt w skali świata. Po raz pierwszy zastosowana została bowiem barwiona membrana. Wykonała ją japońska firma Taiyo. Bryty membrany barwione były w okolicach Mediolanu, a zamontowane zostały przez polską firmę.
Wiata będzie miała również swoją elewację. Pół metra od ziemi będzie perforowana blacha. Do wysokości 4,20 metra zamontowane zostaną szklane panele, a jeszcze wyżej łuki będą wypełnione przeźroczystą membraną.
Łodzianie z wiaty mają korzystać już 31 października, gdy - jak zapewniają władze miasta i Zarządu Dróg i Transportu - trasą W-Z pojadą pierwsze tramwaje. Pod wiatą zamontowany ma zostać system kamer, przez które będzie można podglądać, to co dzieje się na przystanku. Niespodzianką ma być również oświetlenie. Jest ono tak zaprojektowane, aby tworzyło mozaikę.
Konstrukcja przystanku waży około 100 ton. Jego zadaszenie ma 100 metrów długości, 33 szerokości i 13 wysokości. Budowa dachu wraz z podkonstrukcją pochłonęła około miliona euro.
Centrum przesiadkowe roboczo zostało nazwane przystankiem Piotrkowska Centrum. Łodzianie coraz częściej na wiatę mówią jednak ''stajnia jednorożców''.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze