Dostawałam uwagi do dzienniczka typu: "Córka jest bezczelna". Miałam swoją bandę, uciekaliśmy ze świetlicy szkolnej, graliśmy w piłkę, chodziliśmy po drzewach - opowiada.
Katarzyna Lubnauer, wtedy jeszcze Libudzisz, wychowała się na Górnej. Chodziła do szkoły podstawowej przy ul. Podmiejskiej na osiedlu Czerwony Rynek. - Miałam wrodzone ADHD, dlatego nauczyciele wysyłali mnie po dziennik do pokoju nauczycielskiego, który był w innym krańcu szkoły, bo wtedy nie przeszkadzałam na lekcjach. Dostawałam uwagi do dzienniczka typu: "Córka jest bezczelna". Miałam swoją bandę, uciekaliśmy ze świetlicy szkolnej, graliśmy w piłkę, chodziliśmy po drzewach - opowiada posłanka.
Katarzyna Lubnauer była bardzo dobrą uczennicą. W III Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi na świadectwie miała same piątki, tylko z pisemnej matury z polskiego 4 plus. - Zastanawiałam się nad prawem i medycyną. Zdecydowałam się studiować matematykę na Uniwersytecie Łódzkim. Interesowało mnie to - mówi. Chciała zostać nauczycielką, ale została na uczelni. Zrobiła doktorat z teorii prawdopodobieństwa. Temat pracy: "Twierdzenia graniczne w teorii prawdopodobieństwa kwantowego". Objęła stanowisko adiunkta w Katedrze Teorii Prawdopodobieństwa i Statystyki.
Zawsze ciągnęło ją do polityki, do zmieniania otaczającego świata. Była w Unii Demokratycznej, potem w Unii Wolności, a od października jest posłanką Nowoczesnej.
Mama wychowywała swojego syna w duchu katolickim. Był nawet ministrantem!
Leszek Miller urodził się w 1946 roku w Żyrardowie. Jak sam wspomina, nie wychowywał się w dostatku. Mama była szwaczką, a ojciec krawcem. Odszedł od rodziny, gdy mały Leszek miał pół roku. Mama wychowywała swojego syna w duchu katolickim. Leszek Miller w dzieciństwie był nawet ministrantem. Jako 17-latek musiał pracować w Zakładach Przemysłu Lniarskiego. Na tym zdjęciu widać, że dzieciństwo byłego premiera było beztroskie i radosne.
- Byłam chłopczycą: grałam w piłkę, kapsle, strzelałam z łuku - mówi dziś
Mała Hania urodziła się na Julianowie w willowej części. Tam mieszkała z rodzicami i dziadkami do 4 roku życia. Potem przeprowadziła się do bloków na ul. Fornalskiej (dziś ul. Wileńska). - Wychowywałam się w bloku, miałam pełno koleżanek i kolegów, to było super! Po szkole i odrobieniu lekcji bawiliśmy się na podwórku. Byłam chłopczycą: grałam w piłkę, kapsle, strzelałam z łuku - mówi dziś Hanna Zdanowska.
Kolekcjonowałem razem z bratem "resoraki". Nasze półki uginały się od małych samochodzików, którymi wymienialiśmy się w szkole i na podwórku - opowiada po latach.
Na zdjęciu w ciemniejszym ubraniu, w jaśniejszym - jego brat Piotr.
- Kiedy byłem mały, uwielbiałem podróżować. Jeszcze w szkole podstawowej chodziliśmy na piesze rajdy po województwie łódzkim. Już wtedy prowadziłem specjalną książeczkę wycieczek pieszych PTTK, w
której wpisywałem trasy i zbierałem punkty, aby zdobyć kolejne odznaki. Później, kiedy miałem trzynaście lat, zaczęły się wycieczki po Beskidach, Bieszczadach i Tatrach. Lubiłem dużo czytać. Moją idolką była Wanda Rutkiewicz, polska alpinistka i himalaistka. Kolekcjonowałem razem z bratem "resoraki". Nasze półki uginały się od małych samochodzików, którymi wymienialiśmy się w szkole i na podwórku - mówi Dariusz Joński.
- Najpiękniejsze wakacje spędzałam u prababci w Brójcach. Piekłyśmy chleb w piecu, przyprowadzałam krowy z pola, czasem pozwalali mi spać w stodole z kuzynostwem - wspomina po latach.
- Miałam cudowne dzieciństwo! Bawiłam się samochodami z chłopakami, chodziłam po drzewach i zrywałam antonówki. Najpiękniejsze wakacje spędzałam u prababci w Brójcach. Piekłyśmy chleb w piecu, przyprowadzałam krowy z pola, czasem pozwalali mi spać w stodole z kuzynostwem - wspomina Joanna Skrzydlewska. Joasia wychowywała się w okolicy ul. Marmurowej i u babci Jasi na Widzewie. Do przedszkola chodziła do Sióstr Antonianek przy ul. Janosika.
- Dobrze się uczyłem, ale gorzej było z zachowaniem. Zresztą widzę, że mój wnuk idzie teraz w moje ślady - śmieje się po latach.
Wychował się na Abramowskiego. - Byłem dzieckiem typowym dla tej ulicy. Bardzo żywym. Dobrze się uczyłem, ale gorzej było z zachowaniem. Zresztą widzę, że mój wnuk idzie teraz w moje ślady - śmieje się Ryszard Bonisławski. Senator psocił i zbierał uwagi. Za co? Na przykład za to, że przypiąłem koleżance warkocze pinezką do ławki - wspomina swoje szkolne "przestępstwo" Ryszard Bonisławski.
- Lubiłam szkołę. Na lekcjach byłam spokojna, grzeczna, wzorowa uczennica, a po lekcjach żywioł! - opowiada po latach.
Małgorzata Moskwa wychowywała się w Tomaszowie Mazowieckim. - Uwielbiałam bawić się na świeżym powietrzu i spędzać czas z przyjaciółmi, których w moim życiu nigdy nie brakowało. Lubiłam szkołę. Na lekcjach byłam spokojna, grzeczna, wzorowa uczennica, a po lekcjach żywioł! Dzisiaj z sentymentem myślę o tamtych latach i mam nadzieję, że moje dzieci, 8-letnia Natalka i 2-letni Mateusz, zgromadzą równie piękne wspomnienia - mówi radna.
- Do IV klasy uczył się wzorowo, a potem przyszedł okres buntu i rodzice czasem byli wzywani do szkoły - wspomina po latach.
Chodził do przedszkola od najmłodszej grupy. Tam razem z Ryśkiem, Tomkiem i Marcinem stanowili zgraną paczkę. Fascynowali ich Indianie, Winnetou, Old Schatterhand, piłka nożna i nielegalne wycieczki "za tory"(dzieciom można było legalnie chodzić tylko "do torów"). Do IV klasy uczył się wzorowo, a potem przyszedł okres buntu i rodzice czasem byli wzywani do szkoły. Trenował piłkę nożną, karate i kolarstwo.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Bo nie ma o czym. Zero pasji, wiedza wąsko ukierunkowana. Przy nawet niewielkiej zmianie warunków , zwykle bezwartoścowa. Wtedy marazm. Urody kobiet nie bede kometowal, chocaz to w 50-70% ma wplyw na dalsze losy. (by do zdjecia nie zmatowic tlustego czoła...:( bleee)