O wyjątkowości tej szkoły przypomina już sam układ ławek. - Patrzenie na plecy kolegów nie jest twórcze. A przemeblowanie klasy to nic trudnego - komentuje dyrektorka Bożena Będzińska-Wosik. Od kilku lat ławki w jej szkole stoją w iluś konfiguracjach. Dzieci mogą pracować w grupach i parami, ale jest też osobny stolik z boku. Dla tych, którzy mają akurat taki dzień, gdy chcą być sami.
W szkole nie usłyszycie, jak brzmi dzwonek, bo tu dzwonkom podziękowano. Najpierw temu, który wzywał na przerwę. - To była wspólna decyzja. Kolejną dzieci podjęły już samodzielnie, a my jej przyklasnęliśmy - opowiada. Przed rokiem uczniowie realizowali projekt o hałasie i zrobili pomiary podczas włączonego dzwonka. - Zmierzyły i się przeraziły. W takim hałasie nie chciały przebywać - dodaje.
Zamiast dzwonka dzieci zaproponowały zakup zegarów, bo uczą punktualności i odpowiedzialności.
Podczas wakacyjnego remontu zamontowano nowe drzwi w klasach i w pokoju nauczycielskim. Wszystkie są przeszklone, by uczniowie łatwiej mogli znaleźć nauczycieli. Teraz nawet nie muszą otwierać drzwi, by sprawdzić, czy ich pani jest w środku.
MARCIN STĘPIEŃ
We wrześniu dyrekcja zrezygnowała ze standardowych ocen na przedmiotach artystycznych (muzyka, plastyka, technika, zajęcia komputerowe i wuef) w klasach IV-VI. Zamiast nich będą oceny opisowe. - Każdy ma prawo aktywnie się bawić, muzykować i wyżywać plastycznie. Dzieci mają czerpać z tego radość, a nie frustrację - wyjaśnia Będzińska-Wosik. Na pozostałych przedmiotach cząstkową ocenę niedostateczną, czyli jedynkę, zastąpił stopień "jeszcze nie". Jeszcze tego nie umiem, ale będę umiał. Taka wizja motywuje do nauki.
W statucie szkoły nie ma słowa "kara", bo dzieci mają ponosić konsekwencje działań, a nie być karane. Jest za to mowa, że do szkoły nie można wnosić chipsów i coli. Ogólne podejście? - My nie nauczamy. Dzieci uczą się same i to nie tylko od nas. A nauczyciele są moderatorami, którzy powinni maksymalnie aktywizować do działania - opowiada. Jednym z kroków, by to osiągnąć, było wyrzucenie ze szkoły zeszytów ćwiczeń. Bo uczą schematów albo wręcz bezmyślności.
MARCIN STĘPIEŃ
SP nr 81 to szkoła, w której nawet sprawdziany są nietypowe. Podczas dyktanda należy tkwić w miejscu? Niekoniecznie. Zwłaszcza jeśli dyktando jest biegane. Żeby zdobyć zdania z trudnymi wyrazami, dzieciaki muszą wybiec z sali. Po jednym z każdej z pięciu grup. Jak wracają, dyktują kolegom z zespołu jedno zdanie. Po napisaniu w stronę drzwi ruszają kolejni. Typowych prac domowych w klasach I-III nie ma. - Jak uczą się w domu? Czasem muszą coś znaleźć, dowiedzieć się. Wysyłam ich po wiedzę do biblioteki albo do sklepu - opowiada Anna Bańkowska, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej.
Szkoła Podstawowa nr 81 - galeria zdjęć
W tej szkole sześciolatki dobrze miewają się już od lat. - Na ich przyjęcie przygotowywaliśmy się od 2010 r. I czujemy, że poszło nam to nieźle - opowiada dyrektor Jarosław Krajewski. W klasie z gimnastyką sportową młodsze dzieci są wręcz wyjątkowo mile widziane. Bo im wcześniej rozpoczną przygodę z treningami, tym łatwiej przychodzą efekty ćwiczeń. W klasie pierwszaków gimnastyków rzeczywiście same kruszynki. Aż trudno uwierzyć, że to uczniowie, a nie przedszkolaki. Do czasu, gdy zaczynają mówić. Do snucia opowieści o szkolnej codzienności chętni są niemal wszyscy. Kuba relacjonuje, jak robią gwiazdy, przewroty, stanie na rękach i mostki. Wiktor przekonuje, że to nie lekcje są najciekawsze, lecz przerwy. Bo można się wtedy bawić i szaleć.
MARCIN STĘPIEŃ
Ale najmłodsi uczniowie świetnie radzą sobie także w innych klasach. W Ic - artystyczno-tanecznej - maluchy są nie tylko roztańczone, ale i bardzo wygadane. Chętnie chwalą się nam, że potrafią już zatańczyć poloneza. I równie bezproblemowo opowiadają o szkole. Hania mówi, że czuje się tu bezpiecznie. A Adę cieszy, że jest sympatyczny pan dyrektor. Jej klasowa koleżanka bardziej niż kadrę ceni jednak smaczne obiady. Bo o stołówce w SP nr 7 można by mówić tylko dobrze. Nie dość, że miła atmosfera, a posiłki gotowane są na miejscu, to jeszcze tak niskiej opłaty w żadnej innej szkole nie znajdziemy. Czy wartościowe danie może kosztować 2,50 zł? - Ależ oczywiście. Wyszliśmy z założenia, że porcje powinny być nieco mniejsze, niż zazwyczaj się w szkołach nakłada. Bo wiele dzieci część jedzenia wyrzuca. A szkoda marnować. Jeśli są głodni, to zgłaszają się po dokładki - opowiada Krajewski. Nic dziwnego, że na obiady jest zapisanych ponad 400 uczniów. W szkołach z kateringiem takiego zainteresowania nie ma.
MARCIN STĘPIEŃ
W "siódemce" w każdej klasie jest tablica interaktywna. Na nauce szkolna rzeczywistość się jednak nie kończy. SP nr 7 wie, że warto rozwijać u dzieci pasje. Od lat działa tu Klub Obserwatorów Ptaków, a szkoła organizuje konkursy wiedzy ornitologicznej. W październiku uczniowie z koła liczyli ptaki wędrowne przelatujące nad Łodzią, a zimą sprawdzali, ile ptaków wodno-błotnych zamieszkuje okolice rzeki Ner.
Na Retkini dobrych szkół nie brakuje. W SP nr 41 również czeka na uczniów klasa sportowa. Tyle że nie dla chłopców, bo gimnastykę artystyczną trenują wyłącznie dziewczęta. Oprócz trzech lekcji wuefu tygodniowo uczennice mają dodatkowo siedem godzin treningów gimnastycznych. Dlatego widok dziewczynek przemykających po korytarzach w specjalnych kostiumach nikogo tu nie dziwi.
TOMASZ STAA?CZAK
Zdziwią się za to ci rodzice, którzy obawiają się, czy ich sześciolatki dadzą sobie radę w głośnej świetlicy, pośród wielu starszych uczniów. Dyrektorce Marzannie Topolskiej ten problem udało się rozwiązać. I świetlice ma dwie. Na I piętrze tylko dla pierwszoklasistów. Są materace, a przy nich ścianki wspinaczkowe. Lepszą zabawę dla maluchów nie sposób sobie wyobrazić. Nie oznacza to jednak, że szaleć muszą wszyscy. W sąsiedniej klasie pierwszaki mogą w spokoju odrobić lekcje, pogadać z kolegami i zjeść kanapki. Piętro niżej działa świetlica dla uczniów klas II-IV. Starsi korzystają z niej sporadycznie.
TOMASZ STAA?CZAK
Żeby przekonać się, że SP nr 41 to podstawówka wyjątkowa, wystarczy spacer po korytarzach. Na jednym z pięter stoi drewniana zamkozjeżdżalnia, a na ścianach wiszą nietypowe pomoce naukowe. Takie, w których uczniowie mogą trenować koordynację ruchową. Bo kto powiedział, że szlaczki można malować tylko w zeszytach. Dużo ciekawiej bawić się nimi przy jeżu z magnetycznym piórem. W szkolne korytarze wkomponowały się także szafki dla czwarto-, piąto- i szóstoklasistów. Młodsi własne szafki mają w klasach. Z klasowych wnętrz dyrekcja również może być dumna. Szkoła jest po remoncie. I prezentuje się naprawdę nieźle. Uczniów kusi jednak nie tylko wyposażeniem, ale i atmosferą. W IIIc nikt z uczniów nie ma wątpliwości, że szkoła jest super. A dodajmy, że to klasa, w której naukę rozpoczęły tylko sześciolatki. - I nie żałujemy - mówią zgodnie trzecioklasiści. Chętnie opowiadają, jak to się stało, że zostali uczniami, choć nie musieli. Eryk w przedszkolu się nudził, a w szkole bawi się rewelacyjnie. Nudno było także dziewczynom. - Wolałyśmy iść do szkoły. Nasze mamy dogadały się, że pójdziemy razem - relacjonują Julita i Paulina.
Szkoła Podstawowa nr 41 - galeria zdjęć
Kinga nie była pewna, czy chce pożegnać się z przedszkolem, ale gdy już się ze szkołą oswoiła, to na żadne inne miejsce by jej nie zamieniła. Ich entuzjazm można by uznać za wymuszony, gdyby z pomocą nie przyszły statystyki. A one mówią jasno: w tej szkole zadowolone sześciolatki to norma, i to od lat. - Klasy wyłącznie dla dzieci sześcioletnich otwieramy już od siedmiu lat. Nasze najstarsze roczniki sześciolatków są już w gimnazjach - opowiada Topolska. Obecnie klas I jest w szkole aż sześć. Ale i tak wszystkie działają w systemie jednozmianowym. W trzech z nich uczą się wyłącznie maluchy. A ich nauczycielami są nie tylko panie. Jest również pan Konrad. - Gdy na pierwszym zebraniu przedstawiłam rodzicom wychowawcę pierwszaków, niektórzy zaniemówili. Bo wciąż trudno przestawić myślenie, że nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej nie musi być kobietą - komentuje dyrektorka. Swojego pracownika chwali: - Dla niego ważne jest, by klasa czuła się zespołem. Rywalizacji tam nie ma, bo nauczyciel trenuje z dziećmi rozwój miękkich umiejętności.
Gdy przed miesiącem sześciolatki stały się jednym z głównych tematów sejmowych rozmów, dyrektorka "dwójki" Ewa Drewnowicz postanowiła sprawdzić, jak pierwszaki czują się w jej szkole. A większość z nich to dzieci sześcioletnie, w tym 10 urodziło się w grudniu, co oznacza, że klasę I rozpoczęły jako pięcioipółlatki. Dyrektorka przeprowadziła ankietę. Pytanie było tylko jedno, i to proste - "Czy lubisz szkołę?" - a odpowiedź miała mieć formę uśmiechniętej lub smutnej buźki. Zamiast nauczycieli kartki rozdawali i zbierali klasowi dyżurni. - Z 97 pierwszoklasistów 86 narysowało buzie wesołe, pięciu - zmartwione, a pozostałych tego dnia nie było w szkole - relacjonuje Drewnowicz. Twarze bez uśmiechu nakreślił m.in. uczeń, który nie lubi wcześnie wstawać, chłopiec, który nie przepada za pisaniem, oraz dziewczynka, która akurat pokłóciła się z koleżanką. Czy wynik zdziwił dyrekcję? Wręcz przeciwnie. - Naszą szkołę dzieci kochają od 25 lat. I to niezależnie od tego, czy mają sześć, czy siedem lat - komentuje.
Bo rzeczywiście jest za co ją kochać. To jedyna podstawówka w Łodzi, w której uczą się tylko dzieci z klas I-III. I jedna z nielicznych, której trafił się budynek stawiany z myślą o przedszkolakach. A to ma sporo zalet. W klasach ścisku nie ma, bo każda z nich to około 90 m kw. powierzchni. Jest więc miejsce nie na dywanikowy kącik, lecz na dywan prawdziwie królewski. Zakątek do zabaw dzielą od toalet zaledwie dwa metry. Dzieci nie muszą więc wybiegać za potrzebą na korytarz. A jak już pędzą do toalety, to przy okazji mogą się czegoś nauczyć. Bo w każdej łazience ustawiono cztery kosze do segregacji śmieci. O tym, że uczniowie goszczą w niedoszłym przedszkolu, przypomina również szatnia.
TOMASZ STAA?CZAK
Każda lekcja kończy się tu nie wraz z dzwonkiem, bo w SP nr 2 nigdy ich nie było, lecz wtedy, gdy dzieci potrzebują odpocząć i wspólnie z nauczycielką uznają, że czas zrobić przerwę. A po lekcjach uczniowie mogą uczestniczyć w zajęciach szkolnego koła żeglarskiego. Młodzi żeglarze z "dwójki" od lat zdobywają nagrody w konkursach marynistycznych i co roku wyruszają na zieloną szkołę w rejs.
Szkoła Podstawowa nr 2 - galeria zdjęć
W tym roku pierwszaki uczą się aż w czterech klasach. W jednej z nich nauczycielka prowadzi naukę czytania metodą glottodydaktyki, a obowiązkową pomocą naukową są zestawy specjalnych klockowych liter. Dzięki nim dzieci łatwiej opanowują prawidłowe wymawianie głosek. Ich literki zjeżdżają z górki i doślizgują do kolejnych. Dyrektorka podkreśla jednak, że to nie pomoce dydaktyczne sprawiają, że szkoła jest wyjątkowa. - Dobra podstawówka może być nawet skromniej wyposażona niż inne. Ważna jest przede wszystkim przyjazna atmosfera - komentuje. A tej odmówić "dwójce" nie można. Potwierdzają to nawet najmłodsi z najmłodszych. Jerzy i Leopold - dla kolegów Jurek i Poldek - to kumple z Ia. Szóste urodziny mieli dopiero w grudniu. A mimo tego radzą sobie doskonale. Gdy pytamy, kto chciałby poczytać przed kamerą, Poldek zgłasza się jako pierwszy. I nic dziwnego, bo czytanie idzie mu rewelacyjnie. A właściwie nie idzie, lecz pędzi.
O tej szkole jedno można powiedzieć na pewno: ponura to ona nie jest. I nie będzie, bo dyrekcja stawia na wyraziste kolory. Przy klasach dla pierwszoklasistów stoi chatka Puchatka. Drewniane balustrady i drewno na ścianie. Do tego stoły niczym ze Stumilowego Lasu, a na suficie - ul. To tu maluchy mogą na przerwach zjeść drugie śniadanie i pograć w planszówki. Ciekawie wyglądają również dwie sale pomocnicze, w których bawi się każdego dnia część uczniów ze świetlicy. W obu o ścienne malunki zadbała szkolna plastyczka. W sali różowej latają wróżki i kwitną krzewy róż, a na wykładzinie można pograć w klasy i w twistera. Największą atrakcją są jednak dwie huśtawki z Ikei. - Do bujania się chętnych nigdy nie brakuje - opowiadają trzecioklasiści Lena, Lila i Szymon. - Z huśtaniem się konkurować może chyba tylko Xbox - dodaje dyrektorka Małgorzata Staciwa i otwiera drzwi szafy. A tam wielki telewizor i podłączony do niego zestaw gier, w których ruchami bohaterów steruje się za pomocą własnego ciała. Trzeba więc skakać, balansować i manewrować.
MARCIN STĘPIEŃ
W sali niebieskiej podłoga to pokład statku, na którym można rozegrać partyjkę w kółko i krzyżyk. Ale to w przerwie meczu piłki ręcznej. Oczywiście w wersji mini, bo do zmagań prawdziwie sportowych służą trzy sale gimnastyczne. W jednej z nich stoi stół do ping-ponga, a podczas szkolnych dyskotek świeci fluorescencyjna farba. W SP nr 149 na brak ruchu uczniowie narzekać nie mogą. Oprócz lekcji wuefu każda klasa ma raz w tygodniu zajęcia na tutejszej pływalni, a najlepsi trenują w uczniowskim klubie nawet codziennie.
MARCIN STĘPIEŃ
Świetlicę podzielono na dwie części. W kominkowo-telewizyjnej uczniowie oglądają bajki, a w drugiej bawią się i odrabiają lekcje. A co słychać na stołówce? Na pewno nie płacz, bo dzieci są zajęte nakładaniem sobie obiadów. To nie panie kucharki rozdzielają porcje. Na stołach lądują wazy z zupą oraz półmiski z potrawami na drugie danie. I to uczniowie decydują, co zjedzą i ile.
Szkoła Podstawowa nr 149 - galeria zdjęć
Już wkrótce szkołę czeka rozbudowa. Tuż obok głównego budynku znajduje się drugi, parterowy. Z pieniędzy z III edycji budżetu obywatelskiego udało się wywalczyć jego modernizację. Projekt "Bajkowa szkoła dla sześciolatków" poparło ponad 3,5 tys. łodzian. Za 1,5 mln zł zrujnowana dobudówka stanie się miejscem, w którym uczyć będą się tylko pierwszoklasiści. Powstaną cztery sale lekcyjne i minisala gimnastyczna, a pośrodku gmachu stanie wigwam. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, pierwsi uczniowie zasiądą tam w szkolnych ławkach już jesienią.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze